เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 821 ความเห็นแก่ตัว ทำให้เขาต้องการกักขังเธอไว้

มหาวิทยาลัยแคพิทัล ซิตี้ นอกจากจะเป็นหนึ่งในมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งในประเทศจีนแล้ว แต่ยังเป็นมหาวิทยาลัยระดับโลกเช่นกัน มันเป็นมหาวิทยาลัยที่เปิดกว้าง ทางหอพักอนุญาติให้นักศึกษาออกไปพักข้างนอกได้
เชอรีชชอบไปอยู่ที่บ้านของบอยล์ มันจึงทำให้เกิดปัญหาอีกอย่างหนึ่ง เธอเริ่มไปพักที่บ้านบอยล์บ่อยขึ้น เธอก็รู้ว่าเฮกเตอร์ก็พักอยู่ที่นั่นด้วย และในบ้านมีห้องน้ำเพียงห้องเดียว ซึ่งทำให้ไม่ค่อยสะดวก
ในคืนวันเสาร์ เฮกเตอร์ยืนพิงหน้าประตูห้องของบอยล์ เขาเคี้ยวแอปเปิ้ลและถามบอยล์ "พรุ่งนี้วันหยุด เชอรีชจะมาหรือเปล่า?"
"ทำไม?"
"คืนนี้ฉันจะไปนอนที่สำนักงานกฎหมายถ้าเธอมา ฉันไม่อยากเป็นก้างขวางคอ เผื่อพวกนายจะไปถึงขั้นนั้นกัน"
บอยล์ตอบกลับอย่างเย็นชา "รู้ด้วยเหรอว่านายเป็นก้างขวางคอ?"
"ใช่ ฉันเป็นเพื่อนที่ดีใช่ไหมล่ะ? ซึ้งหรือยัง? ฉันยอมไปนอนบนเตียงไม้เล็ก ๆ ที่สำนักงานกฎหมาย เพื่อนายเลยนะ ฉันเสียสละเพื่อนายสองคนมากขนาดนี้ ต้องให้ฉันเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวตอนนายแต่งงานนะ"
แต่งงาน...บอยล์ตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น
บอยล์ดูอันดับหุ้นในคอมพิวเตอร์และบอกเขา "เธอจะมาหรือไม่มา พรุ่งนี้นายไม่ต้องย้ายออกไปหรอก"
"พวกนายจะไปนอนที่โรงแรมกันเหรอ?"
"เปล่า ฉันซื้อบ้านแล้ว"
ริมฝีปากเฮกเตอร์กระตุก เขาพูดไม่ออก
ชายคนนี้รวยจังเลยนะ
นี่เขาสามารถซื้อบ้านในเมืองได้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?
"อะแฮ่ม บอยล์ นายซื้อบ้านแล้วเหรอ? ที่ไหนล่ะ?"
"ที่กรีนทาวน์แอเรีย ใกล้มหาวิทยาลัยแคพิ ทัลซิตี้"
เฮกเตอร์ตกใจจนอ้าปากค้าง "อะไรวะ? บ้านที่กรีนทาวน์แอเรีย มันแพงนะ อีกอย่างมันก็ใกล้มหาวิทยาลัย อย่างน้อยก็ราคาสี่หมื่นเหรียญต่อตารางฟุต นายไปเอาเงินจำนวนมากขนาดนั้นมาจากไหน?"
บอยล์ตอบเขา "ฉันใช้เงินที่ได้รับจากทุนการศึกษา และเงินจากการที่ฉันลงทุนด้วย ฉันยืมเงินฮันท์ลีย์มาห้าสิบล้าน มันก็พอที่จะจ่ายเต็มจำนวนได้"
เฮกเตอร์พูดไม่ออก
ชีวิตแบบนั้นเนี่ยนะ! นายคงบ้าเหมือนพวกเขาแล้ว!
เฮกเตอร์พูด "ถ้าโลกนี้มีคนบ้าอย่างนายน้อยลง ฉันว่าคงมีผู้หญิงมารุมจีบฉันแล้วล่ะ!"
บอยล์ยิ้ม "พรุ่งนี้ช่วยฉันย้ายของด้วย"
"ได้เลย อย่าลืมฉันแล้วกันถ้าวันนึงนายรวย ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป นายจะต้องเป็นคนอายุน้อย ที่มีบ้านเป็นของตัวเองเร็ว ๆ นี้"
เฮกเตอร์ถอนหายใจแล้วคิดในใจ 'การเปรียบเทียบมันจะทำลายความสุขของนายนะ'
เขายังดิ้นรนทำงานอยู่เลย แต่เพื่อนสนิทของเขานั้นโชคดี เพื่อนของเขามีบ้านราคาหลายล้านเป็นของตัวเองแล้ว
เฮกเตอร์บอกเขา "อย่าลืมฉันนะ ถ้านายประสบความสำเร็จ"
บอยล์มารับเชอรีชในวันหยุดตอนบ่าย
เชอรีชเห็นว่าเขาไม่ได้ขี่จักรยานไปทางบ้านเช่า เธอเอียงศีรษะถามเขา "เราจะไปไหนกัน? เราไม่ได้ไปบ้านคุณเหรอ?"
"ใช่ แต่มันเป็นบ้านของเรา"
เชอรีชไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอไม่รู้ว่าเขาซื้อบ้านหลังใหม่ราคาหลายล้าน
บอยล์พาเธอไปที่กรีนทาวน์แอเรีย เชอรีชถามด้วยความสงสัย "บอยล์ คุณมาทำอะไรที่นี่? เพื่อนคุณอยู่ที่นี่เหรอ?"
บอยล์ยิ้มโดยไม่ตอบคำถามเธอ เขาดึงเธอเข้าไปในลิฟต์
พวกเขามาถึงที่ชั้นแปดและหยุดอยู่ตรงหน้าบ้าน บอยล์ยืนอยู่ข้างหลังเชอรีช และกำมือเธอวางที่รหัสผ่าน
เขาก้มลงกระซิบที่หูเธอ "รหัสผ่านคือวันที่เราเจอกันครั้งแรกที่ตระกูลฟัดด์"
เชอรีชยังคงสับสน เขากำมือเธอมาวางไว้แนบอกของเขา เธอหันมามองเขาแล้วถาม "คุณย้ายมาแล้วเหรอ?"
ประตูเปิดออก เมื่อเขาใส่รหัสผ่านตัวสุดท้าย
บอยล์บอกเธอ "นี่คือบ้านหลังแรกของผม มันจะสะดวกกว่าถ้าคุณมาที่นี่ครั้งหน้า"
เชอรีชมองบ้านสไตล์ยุโรป อเมริกันที่เรียบง่าย เธอไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือบ้านหลังบ้านใหม่ของบอยล์
เธอเติบโตมาในตระกูลฟัดด์ เธอไม่เคยเงินขาดมือหรือต้องกังวลกับทรัพย์สินที่มีราคาสูง เพราะตระกูลของเธอมีบ้านหลายหลังอยู่ทั่วทุกที่ เธอรู้ว่าบ้านหลังใหม่ของบอยล์ไม่ได้มีราคาถูกเลย เพราะมันตั้งอยู่ในที่พักอาศัยย่านหรูหราชั้นสูง
"บอยล์ คุณไปเอาเงินมากขนาดนี้มาจากไหน? ไปปล้นธนาคารมาหรือไง?"
บอยล์มองเธอทำหน้าสับสน เขาเคาะศีรษะเธอเบา ๆ "ผมเรียนกฎหมายมานะ คิดว่าผมจะปล้นธนาคาร ทั้งที่รู้ว่ามันผิดกฎหมายเนี่ยนะ?"
เด็กคนนี้คิดว่าจะปล้นธนาคารได้ง่าย ๆ หรือไง?
"แล้วไปเอาเงินมาจากไหนกันล่ะ? คุณไปกู้เงินนอกระบบมาหรือเปล่า?"
เธอยิ่งพูดไร้สาระไปกันใหญ่
บอยล์โกรธจนอยากหัวเราะ "ผมไม่มีความสามารถในสายตาคุณขนาดนั้นเลยเหรอ?"
"ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย แต่ฉันไม่รู้ได้ยังไงว่าคุณมีเงินเยอะขนาดนี้? ฉันเป็นแฟนคุณนะ"
บอยล์กอดเธอจากข้างหลัง เขามองไปรอบบ้านแล้วบอกเธอ "ผมใช้เงินที่ผมลงทุนไป และทุนการศึกษา ฮันท์ลีย์ให้ผมยืมเงินห้าสิบล้าน แต่ผมจะจ่ายคืนเขาตอนที่ขายหุ้นอาทิตย์หน้า"
"บอยล์ คุณได้เงินจากการลงทุนมากขนาดนั้นเลยเหรอ?"
บ้านหลังนี้ราคาหลายล้ายเหรียญเลยนะ!
"ผมไม่เคยนับเงินเก็บหรอก แต่ผมได้เงินจากการลงทุนมาประมาณห้าล้าน ยังมีเงินทุนบางส่วน และยังได้เงินจากการทำงานที่สำนักงานกฎหมายอีก ผมใช้เงินเก็บส่วนหนึ่งใช้หนี้ให้แม่
เชอรีชมองเขาด้วยความชื่นชม ด้วยดวงตาเป็นประกาย "บอยล์ คุณเก่งจัง!"
บอยล์พูดเสียงเรียบ "มีคนที่ประสบความสำเร็จรอบตัวคุณตั้งหลายคน เด็กยากจนที่มาเรียนด้านการเงินอย่างพวกเรา จะเป็นนักธุรกิจเหมือนพ่อของคุณ"
เชอรีชหันมาแล้วกอดคอบอยล์ เธอพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใสและมั่นใจ "บอยล์ ฉันมั่นใจว่าคุณจะกลายเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในอนาคต คุณอาจทำได้ดีกว่าพ่อฉันอีก"
ผมซื้อต่อบ้านหลังนี้ แต่ทุกอย่างในบ้านเป็นของใหม่ การตกแต่งภายในก็ดีเหมือนกันนะ แทบไม่ต้องเปลี่ยนอะไรเลย ถ้าคุณไม่พอใจตรงไหน
เชอรีชมองดูรอบบ้านแล้วบอกเขา "ฉันคิดว่ามันก็ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรหรอก"
ในบ้านมีสองห้องนอน หนึ่งห้องนั่งเล่น แต่บอยล์ได้เปลี่ยนห้องนอนห้องหนึ่งให้เป็นห้องทำงานของเขา เขาตั้งเปียโนของเชอรีชไว้ในห้องนั้น
อัปเดต บทที่ 821 ความเห็นแก่ตัว ทำให้เขาต้องการกักขังเธอไว้ ของ เล่ห์รัก ท่านประธาน
ประกาศ เล่ห์รัก ท่านประธาน ได้อัปเดต บทที่ 821 ความเห็นแก่ตัว ทำให้เขาต้องการกักขังเธอไว้ พร้อมรายละเอียดที่น่าทึ่งและคาดไม่ถึงมากมาย ในการเขียนที่คล่องแคล่วในข้อความที่เรียบง่าย แต่จริงใจบางครั้งความโรแมนติคที่สงบของผู้แต่ง โอเอสเต้ ลูน่า ใน บทที่ 821 ความเห็นแก่ตัว ทำให้เขาต้องการกักขังเธอไว้ พาเราไปสู่ขอบฟ้าใหม่ ลองอ่านซีรี่ส์ บทที่ 821 ความเห็นแก่ตัว ทำให้เขาต้องการกักขังเธอไว้ เล่ห์รัก ท่านประธาน ที่นี่ แป้นค้นหา: เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 821 ความเห็นแก่ตัว ทำให้เขาต้องการกักขังเธอไว้