เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 890 อุ้มเธอกลับบ้าน

ผู้ชายคนนั้นก็คือบอยล์
ไทเลอร์หรี่ตาลงเมื่อเห็นบอยล์ "ทำไมเขามาอยู่ที่นี่?"
เชอรีชหลบสายตาบอยล์
บอยล์ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ สายตาของเขาโกรธเคือง เขาพยายามระงับความโกรธให้มากที่สุด
เขาพยายามไม่ระบายความโกรธกับเธอ
ลำคอเขากระตุกและถามเสียงดุ "แข่งรถสนุกหรือเปล่า?"
ไทเลอร์ดึงเจลลี่ บีน ให้มาอยู่ข้างหลังเพื่อปกป้องเธอ เขาสบตากับบอยล์
แม้ว่าไทเลอร์จะเป็นคนขี้เล่น แต่เขาไม่เคยถอยให้กับสถานการณ์ร้ายแรง
ความเป็นลูกผู้ชายของเขาถูกส่งผ่านต่อจากรุ่นสู่รุ่น เขามีความกล้าหาญและยอมรับผลของการกระทำที่จะตามมา เขาไม่กลัวคนอื่นเมื่อต้องทำแบบนั้น
"ผมเป็นคนพา เจลลี่ บีนมาแข่งรถเอง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย?"
สายตาของบอยล์มองเชอรีชตลอด เขาไม่มองไทเลอร์เลย
เขายังมองเชอรีชตอนที่ตอบไทเลอร์ เขาตอบชัดเจน "ตราบใดที่เธอทำเรื่องอันตรายที่อาจทำให้เธอเจ็บ มันจะเป็นเรื่องของผม และผมต้องเข้ามายุ่ง"
ไทเลอร์เริ่มหมดความอดทน เขาเลิกคิ้วขึ้นและเตือนเขา "บอยล์ ลืมแล้วเหรอว่าเชอรีชเลิกกับคุณไปนานแล้ว?"
"ระหว่างเราไม่มีการเลิกกัน"
เราแค่เสียลูกไป
บอยล์มองเข้าไปในดวงตาของไทเลอร์
สายตาของเขาดุและน่ากลัว
ไทเลอร์พูดเสียงเย็นชา "คุณแค่ทำอะไรก็ได้ที่คุณชอบ คิดว่า เจลลี่ บีนเป็นตุ๊กตาที่จะทิ้งขว้างได้ ตอนที่คุณไม่ต้องการเธองั้นเหรอ? ผมจะบอกให้นะ บอยล์ ตอนนี้ผมอยู่ที่นี่ อย่าคิดว่าจะรังแก เจลลี่ บีนได้อีก"
ไทเลอร์ชกหน้าบอยล์
แต่เขาก็ชกไม่ได้ เพราะบอยล์หยุดเขาไว้กลางอากาศ
พวกเขาสบตากัน บรรยากาศตึงเครียดมากขึ้น
เชอรีชพูดเสียงแข็ง "ถ้าอยากสู้ก็ไปสู้กันที่อื่น"
แล้วเธอก็หันกลับไปที่รถและถามไทเลอร์ "ไทเลอร์ ทำไมยังยืนตรงนั้นอยู่ ไม่ไปเหรอ?"
ไทเลอร์ยิ้มเยาะบอยล์ และสะบัดแขนเขาออกไป เมื่อเดินผ่านเขาก็แตะไหล่บอยล์
"คุณเป็นแค่แฟนเก่า คงรู้สถานะดีนะ"
ไทเลอร์เดินเข้าไปหาเชอรีช และก้มลงหอมแก้มเธอเบา ๆ
เชอรีชตกใจ เธอขมวดคิ้วและมองเขา
ไทเลอร์ยั่วโมโหบอยล์ เขาหยิบหมวกนิรภัยและเปิดประตูให้เชอรีช "นางฟ้าของผม เชิญครับ"
เชอรีชกลอกตาไปที่เขา
ไทเลอร์ชอบแกล้งเธอเล่นตั้งแต่ยังเด็ก เธอเข้าใจนิสัยและอารมณ์ของเขาดี จึงไม่แปลกใจกับการกระทำของเขา
ภาพนี้ยังติดตาบอยล์
เขากำหมัดด้วยความโกรธ
เขารู้สึกปวดขมับ
เขาถึงขีดจำกัดแล้ว
เชอรีชกำลังจะเข้าไปในรถ บอยล์ก็เดินเข้าไปหาและแบกเธอไว้บนบ่า และไปที่รถมายบัคสีดำของเขา
เชอรีชขัดขืนเขา "บอยล์ คุณจะทำอะไรน่ะ?"
"การแข่งรถมันอันตราย ลงไปข้างล่างแล้วค่อยทะเลาะกัน ก่อนอื่นคุณต้องมีชีวิตก่อน"
"..."
ไทเลอร์หันมาเห็นบอยล์กำลังทำร้ายเชอรีช แต่บอดี้การ์ดของบอยล์ก็มาขวางทางเขาไว้
บอล์วางเชอรีชไว้ที่เบาะด้านหลังแล้วเข้าไปในรถ
ไทเลอร์กัดฟันด้วยความโกรธ หลังจากมองรถมายบัคสีดำขับออกไปแล้ว เขาก็รีบขึ้นรถและขับตามไป
เดรโกกับคู่หูของเขาที่ถูกบอดี้การ์ดของบอยล์ล้อมไว้ ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ "เกิดอะไรขึ้น? พวกแกเป็นใคร? รู้หรือเปล่าว่าสนามแข่งรถนี้ใครคุม?"
"ที่ดินนี้ถูก เอ็มโอ กรุ๊ป ซื้อไว้แล้วเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน ตอนนี้สนามแข่งรถนี้เป็นทรัพย์สินของเอ็มโอ กรุ๊ป แล้ว"
เดรโกตกใจ เขาไม่ได้เข้าใจความหมายของคำพูดนี้ "คุณหมายความว่ายังไง?"
คาลัมยิ้มแล้วตอบอย่างสุภาพ "หมายความว่าคุณควรรีบออกไปจากที่นี่ทันทีน่ะสิครับ"
"..."
ที่นั่งด้านหลังของรถมายบัคสีดำ บอยล์กอดเชอรีชไว้แน่น
เชอรี่ทุบออกเขาไม่หยุด เธอขัดขืนและอยากหลุดจากอ้อมกอดเขา แต่เขากอดเธอแน่นและปล่อยให้เธอทุบอกเขาตามที่เธอต้องการ
"บอยล์ ปล่อยฉันนะ!"
บอยล์ทำเป็นไม่ได้ยิน
รถแข่งเร่งความเร็วตามมาข้างหลัง พยายามตามให้ทันรถมายบัคสีดำ
คนขับรถมองไปที่รถแข่งผ่านกระจกมองหลัง "ท่านประธาน มีรถแข่งกำลังตามเรามา ทำยังไงดีครับ?”
"กำจัดเขาซะ"
คนขับรถของบอยล์ไม่ใช่คนขับรถธรรมดา เขาเคยเป็นนักแข่งรถมืออาชีพ แม้ว่ารถที่เขาขับจะไม่ได้ตกแต่ง และยากที่จะสลัดให้หลุดจากการติดตาม แต่ก็สามารถทำได้เพราะรถมายบัคเป็นรถชั้นสูง
แต่พวกเขากำลังขับรถบนภูเขา เขาไม่อยากชนรถสีดำแรง เพราะเจลลี่ บีน
ไทเลอร์ขับรถตามมาทันและมาอยู่ข้างรถมายบัค
ไทเลอร์ลดกระจกรถลงและตะโกนไปที่บอยล์ "บอยล์! จอดรถ! ได้ยินหรือเปล่า!"
แต่รถมายบัคสีดำก็ไม่ได้ขับช้าลงเลย
คนขับเร่งความเร็วนำไทเลอร์ลงไปจากยอดเขา
บอยล์กับเชอรีชมาถึงคอนโดกรีนทาวน์ ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง
บอยล์ลากเชอรีชลงมาจากรถ
เชอรีชจะหนีไปจากเขาแต่เขาก็ดึงเธอกลับมา เขาแบกเธอไว้บนไหล่อีกครั้ง
ศีรษะของเธอห้อยลงมาบนพื้น เชอรีชรู้สึกอึดอัดมาก
อ่าน เล่ห์รัก ท่านประธาน บทที่ 890 อุ้มเธอกลับบ้าน ฟรี
เล่ห์รัก ท่านประธาน series โดย โอเอสเต้ ลูน่า เป็นนิยายรักจีนที่ได้รับการอัปเดตอย่างสมบูรณ์ที่ Booktrk อ่าน บทที่ 890 อุ้มเธอกลับบ้าน และบทต่อไปของนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ได้ที่นี่
คุณสามารถดาวน์โหลดนิยาย เล่ห์รัก ท่านประธาน ได้ฟรีที่เว็บไซต์ novelones.com
การค้นหาที่เกี่ยวข้อง: