เล่ห์รักพันธนาการหัวใจ นิยาย บท 5

เจียงซินเย่ว์กลอกตาขาวในใจ แต่ใบหน้าที่แสดงออกให้เห็นกลับทำเหมือนความเคารพและนอบน้อมให้ “สามารถได้รับการอบรมจากพระนางเจี๋ยอวี๋ถือเป็นพรของนางแล้วเพคะ ”

“สมกับเป็นคนที่พระนางกุ้ยเฟยสั่งสอนมาโดยแท้”

ฉู่เจี๋ยอวี๋พูดขึ้นมาไม่ดูตาม้าตาเรือต่ออีกว่า “ข้าเห็นว่าเจ้าดูสงบลงไม่น้อยเลย ก็ควรที่จะทำตัวสงบเช่นนี้ต่อไปถึงจะดี อย่าได้ทำให้การอบรมของพระนางกุ้ยเฟยที่คาดหวังไว้กับเจ้าต้องสูญเปล่า”

การที่นางไปขวางคนกลางทางฉกตัวมาเช่นนี้ มันช่างเกินขอบเขตจริง ๆ

แต่สตรีในวังหลังเก็บอารมณ์เป็น แม้จะด่าใครก็ไม่มีคำหยาบออกมาให้ได้ยินสักคำ

ละครที่ชิงดีชิงเด่นกันในวังหลังที่ฉายทางโทรทัศน์ ที่เหล่าพวกสนมเอะอะก็ฉีกหน้าต่อสู้กันเองทุกครั้งเช่นนั้นมันไม่สมจริงเอาเสียเลย

ที่นี่ล้วนแต่เป็นผู้ดีตีนแดงกันทั้งนั้น

เจียงซินเย่ว์ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ “พระนางเจี๋ยอวี๋พูดถูกเพคะ”

ถึงยังไงท่านด่าข้าก็คือท่านทำถูกอยู่ดี แบบนี้ก็หาเหตุผลมาลงโทษนางไม่ได้แล้วกระมัง!

ฉู่เจี๋ยอวี๋พูดจาเสียดสีและแอบด่าเจียงซินเย่ว์อย่างเปิดเผยมาหนึ่งยก แต่เหมือนนางจะฟังไม่เข้าใจเสียอย่างนั้น รู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังต่อยหมัดลงไปโดนฝ้ายยังไงยังงั้น

นางมาที่นี่ด้วยความโกรธที่มีเต็มอก แต่ก็ต้องเก็บความโกรธสองเท่ากลับไป

“นายหญิงไม่เป็นไรใช่ไหมเจ้าค่ะ!”

“ข้าจะเป็นอะไรได้เล่า?”

เจียงซินเย่ว์เอนตัวลงบนเตียงด้วยร่างกายที่เกือบจะนอนขี้เกียจลงไปทั้งตัวอยู่แล้วแต่ก็ยังดันตัวขึ้นมากินขนมอันแสนอร่อยบนโต๊ะอย่างผ่อนคลาย

“แคก ๆ ๆ...”

ขณะที่กำลังกินอยู่กลับได้กลิ่นยาสมุนไพรที่ฉุนจมูก ลอยฟุ้งมา นางจึงปิดจมูกเอาไว้ “กลิ่นอะไรลอยมาจากไหนกันเนี่ย?”

ซวงเจี้ยงโผล่หัวออกมาจากด้านหลังเตาทองแดงอบกำยานที่มีความสูงเกือบเท่าครึ่งหนึ่งของคนด้วยใบหน้าที่เปื้อนขี้เถ้าเล็กน้อย “กราบเรียนนายหญิง ตำหนักของพวกเราอยู่ติดกับสระบัว ในฤดูร้อนจึงมียุงชุกชุมมากที่สุด นี่คือหญ้าอ้ายเฉ่าที่ทางฝ่ายกรมวังภายในจัดสรรมาให้ตำหนักซีเหอของพวกเรา ถึงจะชื้นหน่อยแต่อย่างน้อยก็พอใช้ได้”

ที่ตำหนักซีเหอสามารถได้รับส่วนแบ่งหญ้าอ้ายเฉ่าได้ต้องขอบคุณที่ช่วงนี้เจียงซินเย่ว์ได้รับความโปรดปรานเป็นเวลาสองวัน มิฉะนั้นแม้แต่ที่ชื้นแล้วเช่นนี้ก็คงไม่แบ่งมาให้

นางมักรู้สึกว่าดมเข้าไปแล้วไม่สบายอึดอัดในลำคอยังไงก็ไม่รู้ จึงบีบผ้าเช็ดหน้าแล้วโบกปัด “ไม่ต้องเผาแล้ว ตอนกลางวันจะมียุงที่ไหนมากันเล่า? เก็บเอาไว้ตอนกลางคืนรอให้ฝ่าบาทเสด็จมาก่อนค่อยจุดก็ได้”

สี่เชวี่ยมองนางด้วยความแปลกใจเล็กน้อย เพราะหญ้าอ้ายคุณภาพต่ำเช่นนี้ ที่แม้แต่นายหญิงของตัวเองยังทนไม่ได้ ทำไมยังกล้าถวายให้ฝ่าบาทใช้อีกล่ะ?

จากนั้นนางก็คิดขึ้นได้ นายหญิงที่มุทะลุและไม่มีแผนการในใจของนางเหมือนจะเรียนรู้ที่จะฟ้องโดยไม่ทิ้งร่องรอยเหมือนกับคนอื่นเขาเป็นเสียแล้ว

แบบนี้ก็ดีแล้ว เช่นนี้จะได้อยู่ในวังได้อย่างยาวนาน

ณ ตำหนักฉั่งซิ่ง

เจียงซินเย่ว์หลบน้ำมันใส่ผมกลิ่นดอกอบเชยที่หอมกรุ่นนั้น “ไม่ต้องม้วนผมเดี๋ยวก็คลายออกอยู่ดี ใช้ปิ่นหยกปักไว้ก็พอ“

บนใบหน้าก็ไม่ได้แต่งแต้มอะไรมาก เพียงแค่ลงแป้งที่ทำจากไข่มุกเพื่อบำรุงผิวบาง ๆ ชั้นหนึ่งเท่านั้น แล้วก็เลือกใช้ลิปบาล์มที่ทำจากดอกไม้ทาบาง ๆ ลงบนริมฝีปากหนึ่งชั้น

เมื่อเทียบกับตอนที่โผล่ออกมาจากน้ำเมื่อตอนกลางวัน นางในตอนกลางคืนที่อยู่ภายใต้แสงเทียนที่กำลังสาดสอง ยิ่งทำให้นางดูงดงามและเจิดจรัสมากยิ่งขึ้น

ตอนที่ฮ่องเต้เสด็จมา สิ่งที่พระองค์ทอดพระเนตรเห็นก็คือนางสนมที่เหมือนดังเทพเซียนนางหนึ่งมาจุติ ชุดบาง ๆ ที่นางสวมพลิ้วไหวไปมาอย่างสวยงาม และที่มือกำลังถือโคมของวังหลวงยืนรออยู่นอกตำหนักในอากาศที่ร้อนระอุ บนใบหน้ามีรอยยิ้มอันอ่อนโยนประดับอยู่ นางยืนรอเพื่อต้องการที่จะต้อนรับการมาถึงของเขา

โคมไฟของวังหลวงดวงนั้นส่องสว่างความงามของนางให้โดดเด่นมากยิ่งขึ้น แม้แต่เส้นผมที่ดำสลวยก็พลิ้วไหวไปตามลม ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ความงามของนางทำให้คนที่ได้เห็นต้องหลงใหลในตัวนางมากยิ่งขึ้น

ฮ่องเต้เซวียนอู่รีบก้าวเท้าใหญ่ ๆ เข้าไปหาทันทีด้วยความปวดใจ และเกี่ยวปอยผมที่ร่วงอยู่ข้างแก้มทัดไว้ที่หลังหูของนาง “วันนี้ร้อนขนาดนี้ เหตุใดสนมรักถึงมายืนอยู่ข้างนอกได้เล่า? ต่อไปรอข้าอยู่ข้างในก็พอแล้ว”

มือของคนงามร้อนระอุและก็หน้าแดงก่ำ ทำให้คนที่ได้เห็นต้องรู้สึกสงสารจับใจ น่าจะยืนอยู่ได้สักพักแล้ว

เจียงซินเย่ว์ก้มศีรษะลงและแย้มยิ้มเบา ๆ เส้นผมของนางนุ่มสลวยไม่มันเยิ้ม และยังส่งกลิ่นหอมสดชื่นขณะกำลังขยับตัวไปมาตรงหน้าอกของฮ่องเต้ ราวกับลูกแมวขนฟูน่ารักตัวหนึ่งก็ไม่ปาน

“หม่อมฉันรู้ว่าฝ่าบาทจะเสด็จมาจึงไม่รู้สึกร้อนสักนิดเพคะ รู้สึกว่าสดชื่นอย่างน่าอัศจรรย์เท่านั้นเพคะ”

พระหัตถ์ใหญ่ ๆ ของฮ่องเต้ลูบที่หัวของนาง และก็สัมผัสได้ถึงรูปร่างที่น่าภาคภูมิใจของผู้หญิงในอ้อมกอด ในลำคอก็กลืนได้ยากขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

แขนที่โอบอยู่รอบเอวก็ยิ่งแน่นขึ้นเรื่อย ๆ เจียงซินเย่ว์วางมือเล็ก ๆ ลงบนหน้าอกของฮ่องเต้ และจงใจห่อไหล่ทั้งสองเข้าหากันเพื่อเผยให้เห็นร่องอกลึก ๆ ที่ยากจะต้านทานไว้นั้นและเอาตัวแนบชิดเข้าไปหาเขา