เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 113
สรุปบท 113: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]
อ่านสรุป 113 จาก เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] โดย กันเกรา
บทที่ 113 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย กันเกรา อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
“ถ้าผมไม่สนใจล่ะ คุณจะว่ายังไง”
“แล้วคุณให้คนพาฉันมาทำไม ถ้าไม่อยากได้ข่าว”
“คุณมีข่าวอะไรจะขายให้ผมล่ะครับ”
“ก็คุณอยากรู้ไม่ใช่เหรอ ว่ายัยย้าอยู่ไหน”
“คุณรู้เหรอครับ”
“ฉันจะไม่บอกอะไร ถ้าคุณไม่จ่าย”
“เอาเป็นว่าผมไม่อยากรู้ดีกว่า จะได้ไม่เสียเงิน”
“งั้นก็จ่ายค่าเสียเวลามา แล้วให้คนของคุณไปส่งด้วย”
“ใจเย็นสิครับ ผมมีอีกคำถาม”
“อะไร”
“ผมสงสัยว่าทำไมคุณถึงไม่สนใจว่าลูกจะเป็นยังไง ไปอยู่ไหน สุขหรือทุกข์ยังไง เป็นแม่ประสาอะไรเหรอ”
“จ่ายมาสิ ไม่จ่ายก็ไม่บอก”
“เท่าไหร่ล่ะ”
“สองแสน ถ้าไม่จ่ายก็ให้คนไปส่งฉัน”
“ห้าหมื่น ถ้าไม่เอาก็เชิญกลับไปเร่ขายของเก่าให้คุณทรงภพแบบถูกเหมือนได้ฟรีเลย”
“สืบเก่งดีนี่”
“ผมเก่งหลายอย่างจนคุณคิดไม่ถึงเลยล่ะ”
“เหรอ” ไปรยาเห็นอีกฝ่ายไม่ตอบ เลยยื่นเลขที่บัญชีให้
“ห้าหมื่น โอนตอนนี้ แล้วฉันจะบอก”
“คนขี้โกงอย่างคุณ ผมจ่ายครึ่งเดียวก่อน ไว้ตอบแล้วจะโอนที่เหลือให้”
หรัญญ์เอามือถือมากดๆๆ ไม่กี่นาทีไปรยาก็ยิ้มร่าเมื่อเงินสองหมื่นห้าพันบาทเข้าบัญชีแล้ว
“ตอบมา ว่าทำไมคุณถึงไม่ใส่ใจลูกสาวนัก”
“ฉันจะใส่ใจมันทำไม ในเมื่อมันไม่ใช่ลูกฉัน” ไปรยายิ้มร่า
“หมายความว่ายังไง”
แต่หรัญญ์ยิ้มไม่ออก
“ก็หมายความว่า นังนั่นไม่ใช่ลูกฉัน แต่เป็นลูกเมียคนแรกของไอ้ยะหน้าโง่นั่นไงล่ะ”
“ทำไมชื่อคุณกับ...” หรัญญ์อึ้ง
“ชื่อฉันกับมันคล้องจองกันงั้นเหรอ”
“ใช่”
“ฉันก็เปลี่ยนตอนตามล่าพ่อมันมาทำผัวไงล่ะ”
“ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้”
“ไม่ต้องแปลกใจร๊อก มันก็แค่ฉันเล่นละครตบตาคนเก่ง รักพวกมันเหมือนครอบครัวเดียวกัน ฉันไม่บอกใคร แล้วพวกมันไม่พูด ก็ไม่มีใครหน้าไหนรู้ ฉันตอบละ จ่ายมาสิที่เหลือ”
หรัญญ์กดมือถือไม่กี่ที ไปรยาก็ยิ้มร่าแล้วมอง
“ฉันมีความลับที่คุณควรรู้จะบอกด้วยล่ะ”
“อะไร”
“ต้องจ่ายก่อนสิคะ”
“ถ้าผมไม่จ่ายล่ะ”
“ผมแค่บอกว่า ‘จ่ายครึ่งหนึ่งเหมือนเดิม’ ไม่ได้บอกจะจ่ายทั้งหมด”
“ไอ้คนขี้โกง”
“หุบปากแล้วไปให้พ้นๆ หน้าผม”
“ไปก็ได้ ไม่จ่ายก็ไม่เป็นไรร๊อก เพราะความจริงฉันคิดจะบอกฟรีๆ ไม่เอาตังค์ด้วยซ้ำ แต่พอมีไอ้หน้าโง่อยากรู้ เลยทำให้ฉันได้สองหมื่นห้า แบบไม่ต้องทำอะไร สบายจะตาย”
“ระวังจะไม่ได้ตายดีล่ะ ติดหนี้ในบ่อน มันไม่เก็บไว้หรอก”
“ไม่ต้องห่วงฉันหรอกนะ ห่วงว่าจะหาเมียเจอยังไงดีกว่า นังย้าน่ะ เห็นว่าง่ายๆ บทจะร้าย รับรองคุณคิดไม่ถึงร๊อก กว่าฉันจะเอาชนะใจมันได้ ต้องทำดีกับมันสารพัด อยากได้อะไรต้องคอยประเคนให้ ต้องเอาอกเอกใจ จนแทบจะกราบตีนมันด้วยซ้ำ”
“ขอบคุณนะ แต่ห่วงตัวเองเถอะ หลบให้ดี หนีให้รอด รู้ไว้ซะด้วย ว่าเล่นกับของร้อนอยู่”
“ขอบใจนะพ่อลูกเขย”
“พาออกไปให้พ้นๆ หน้าฉัน”
หรัญญ์หันไปหาวันชนะด้วยท่าทีเคร่งขรึม และพยายามควบคุมอารมณ์เดือดพล่านเอาไว้ให้ได้ ไม่อย่างนั้นอาจจะได้ฆ่าคนตายตอนนี้แทน จากที่คิดว่าจะกลับไปหาลูกและไปนอนบ้านข้างกัน เขาก็สั่งให้วันชนะพากลับอีกบ้าน เพื่อตั้งหลักและทบทวนอะไรต่อมิอะไรให้ดีก่อน
หลังจากดูความเรียบร้อยในครัวจนเสร็จ วันดีก็เดินขึ้นบันไดด้วยท่าทีเหนื่อยล้า เพราะหลานชายพาแขกมาให้ทำมื้อเย็นร่วมสี่สิบคน เพิ่งจะกลับไปเมื่อไม่นานนี้ ขณะกำลังจะเข้าห้องนอนอยู่แล้วนั้น แต่พอมองออกไปนอกหน้าต่าง ก็เห็นหลานนั่งอยู่ในสวนริมแม่น้ำ แรกทีเดียวตั้งใจจะปล่อยผ่าน แต่ด้วยความที่เห็นท่าทีอันหงอยเหงามาสองสามวันแล้ว ทำให้ต้องลงไปหา
“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้”
หรัญญ์แค่หันไปมองป้านิดหนึ่ง แล้วก็หันกลับไปมองผืนน้ำดังเดิม
“แล้ววันนี้ไม่ไปนอนบ้านโน้นเหรอจ๊ะ”
วันดีไปทิ้งตัวลงข้างๆ หลาน ถึงไม่ใช่แม่ แต่ก็เลี้ยงมาตั้งแต่เกิดพอๆ กับน้องสาวเช่นกัน มีอะไรผิดปกติจึงรู้ได้ไม่ยาก
“ผมไม่กล้าไปสู้หน้าย้าหรอกครับ”
“มีอะไรที่ยังไม่เล่าให้ป้าฟังหรือเปล่า” หรัญญ์หันไปมองป้าครู่หนึ่ง
“ผมเองก็เพิ่งรู้เมื่อไม่กี่วันนี่เองครับ...” แล้วตัดสินใจบอกเรื่องที่รู้จากปากของไปรยามา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]