เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 131

ส่วนจ่ายตลาด เธอเปลี่ยนจากต้องไปเอง เป็นให้ร้านในตลาด จัดมาส่งถึงมือเอียดแทน ส่งขนมก็ให้จีรับผิดชอบไปทั้งหมด จ้างรถประจำคอยรับส่ง ส่วนเธอจะเข้าออฟฟิศอาทิตย์ละสามวันคือ จันทร์ อังคาร พุธ พฤหัสบดีจะเป็นวันหยุด ให้เวลากับลูกเต็มที่ไปจนถึงเช้าวันศุกร์

ส่งลูกเข้าโรงเรียนแล้ว ก็จะไปร้าน ใกล้เวลาลูกเลิกเรียน สามีไปรับให้ วันอื่นเป็นคิวของคุณย่าวันไปรับแทน เสาร์กับอาทิตย์ช่วงเที่ยงๆ ก็จะไปร้านพร้อมลูก และแน่นอนว่าจะมีคนหน้ามึนติดสอยห้อยตามไปด้วยตลอด ตารางชีวิตเป็นแบบนี้มาสามเดือนกว่าๆ แล้ว

ตึ๊งๆ ตึ๊งๆ ตึ๊งๆ

NewMan: ย้าจ๋า ตกลงจะซื้ออะไรให้ป้าดี

NewMan: สติ๊กเกอร์หน้าหล่อยิ้มหวานๆ ให้

NewMan: สติ๊กเกอร์ ข้อความ ‘รักเมียม้าก’

นั่งยังไม่ทันถึงชั่วโมง คนหน้ามึนก็ส่งข้อความนี้ผ่านแอปพลิเคชันไลน์ก็ดังรัวขึ้น เลยแกล้งไม่ตอบ แล้วก้มหน้าลงไปหาเอกสาร ที่จะต้องตรวจแล้วอนุมัติต่อ

NewMan: เมียจ๋า ทำไรอยู่เอ่ย

NewMan: ทำไมอ่านแล้วไม่ตอบครับ

NewMan: สติ๊กเกอร์หน้าหล่อ ข้อความ ‘น้อยใจนะ’

Rhyya: งานเยอะมากค่ะ แล้วก็ยังคิดไม่ออก ยกหน้าที่ให้คุณเลย

NewMan: ได้ครับ เดี๋ยวเราไปหาซื้อตอนรับลูกดีมั้ย

Rhyya: จะทันเหรอคะ ต้องรีบกลับไปดูอะไรที่บ้านอีก

NewMan: งั้นประชุมเสร็จแล้วออกไปซื้อก่อน ค่อยรับลูก แล้วกลับบ้านเลย

Rhyya: ก็ได้ค่ะ

NewMan: สติ๊กเกอร์หน้าหล่อยิ้มหวานๆ ให้

NewMan: สติ๊กเกอร์ ข้อความ ‘รักเมียม้าก’

ไรยามองหน้าจอแล้วยิ้มน้อยๆ และเป็นยิ้มที่รู้สึกว่าออกมาจากใจเกือบจะเต็มร้อยแล้ว ก็สามเดือนมานี้ เขาทำตัวเสมอต้นเสมอปลายทุกอย่าง รับปากคำไหนก็ทำตามนั้น ถึงบางคืนจะงอแงอยากนอนห้องเดียวกันอยู่บ้าง แต่สุดท้ายเขาก็ยอมย้ายไปนอนอีกห้อง

สมบัติกับข้าวของมีค่าที่เขาเป็นเจ้าของ ก็โอนถ่ายมาให้เธอกับลูกจนเกือบจะหมดแล้ว นั่นคงจะประกันได้ว่า เขารักเธอจริงๆ และอยากสร้างครอบครัวเล็กๆ กับเธอจริงๆ แล้วกระมัง

ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด

เสียงอินเตอร์คอมเรียกให้ไรยาหันไปมอง ก่อนจะกดรับ

“คุณย้าคะ อีกห้านาทีประชุมฝ่ายขายนะคะ”

“ค่ะ”

ไรยารีบสลัดเรื่องส่วนตัวออกจากหัว แล้วก้มหน้าไปหางาน เพราะต้องอ่านวาระการประชุมก่อนเข้า แม้เวลาจะเหลือน้อยนิดก็ตาม สักพักก็มีเสียงเคาะตรงประตู จนต้องเงยขึ้นไปมอง

“พี่ย้าคะ”

“ว่า”

“ให้แป้งช่วยถืออะไรไปห้องประชุมหรือเปล่าคะ”

เสียงคนที่เคยนินทาเธอไว้เมื่อหลายปีก่อน ถ้อยคำเหล่านั้นยังคงก้องอยู่ในหูไม่รู้ลืม แต่เธอเลือกที่จะเก็บพนักงานสามสี่คนเอาไว้

“ไม่เป็นไรค่ะ ให้พี่แสงมาทำหน้าที่เองดีกว่า รีบไปเตรียมตัวรายงานในที่ประชุมเถอะ อย่าก้าวก่าวงานคนอื่น”

ไม่ใช่เพราะรัก หรือเพราะเสียดายแต่อย่างใด หากแต่เก็บไว้เชือดนิ่มๆ และทีละนิดๆ มากกว่า

“เขาทำงานเก่ง ก็เก็บไว้สิคะ นี่เป็นเรื่องส่วนตัว เราควรจะแยกแยะนะคะ”

“แต่ถ้าเป็นบ่อนทำลายครอบครัว พี่ไม่อยากเก็บไว้นะครับ”

“ให้โอกาสนางสักครั้งเถอะค่ะ สงสาร”

“ใจดีจังเลยนะเมียพี่ ว่าแต่แน่ใจเหรอครับ”

“ค่ะ”

“แต่พี่ไม่ชอบเลี้ยงคนที่คอยยุแยงให้เราเข้าใจกันผิดนะครับ”

“เดี๋ยวจัดการเองค่ะ”

“งั้นก็แล้วแต่ย้าครับ”

แล้วท่าทีแห่งความเป็นมิตรของเขาที่มีต่ออีกฝ่ายก็เปลี่ยนไปมาก หากจะต้องทำงานที่บ้าน เขาก็ไม่ได้ให้พชิราค้างคืนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว รวมทั้งคนงานอื่นๆ ด้วย

เพราะไซต์งานไม่ได้อยู่ใกล้บ้าน เหมือนโปรเจ็กต์บินยามิน นั่นเป็นอะไรที่ไรยาชอบใจมาก เพราะไม่ค่อยชอบให้คนเข้านอกออกในเยอะๆ แต่คืนนี้คงเลี่ยงไม่ได้ เพราะเธอกับเขาจะจัดปาร์ตี้วันเกิดให้คุณป้าวัน

“นานแล้วนะ บ้านเราไม่ได้มีปาร์ตี้เลย ถือเป็นการเลี้ยงต้อนรับย้ากับน้องยูด้วยเลยดีมั้ย ย้าอยากชวนเพื่อนหรือใครๆ มา ป้าก็ยินดีนะจ๊ะ เพราะป้าเองก็ไม่ได้มีเพื่อนเยอะแยะอะไร กลัวงานจะกร่อยด้วยซ้ำ”

“ถ้างั้นย้าขอเชิญเพื่อนๆ กับคนที่ร้านมาได้มั้ยคะคุณป้า”

“ได้สิจ๊ะ บอกแล้วไง ว่าอยากเชิญใครมา ก็ตามใจจ้ะ”

ทุกคนในร้านมาพักบ้านตั้งแต่ปิดร้านเสร็จเมื่อวานนี้แล้ว เพราะวันจันทร์ร้านปิดตามปกติอยู่แล้ว เลยอยากให้ทุกคนผ่อนคลายบ้าง เมื่อไม่นานนี้ แก้วก็ส่งคลิปที่ทุกคนพากันเล่นน้ำในสระอย่างสนุกสนานมาให้ดู สักพักก็มีคลิปจากกิ๊ฟซี่กับกุ้ง ที่กำลังจะทำส้มตำกุ้งสดมากินอยู่ข้างๆ สระด้วยกัน

GifZy: สนมั้ยวะมึง อาหารทะเลเพียบ แกนี่ปรนเปรอเพื่อนกับแขกสุดๆ ว่ะ