เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 132
สรุปบท 132: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]
สรุปตอน 132 – จากเรื่อง เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] โดย กันเกรา
ตอน 132 ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] โดยนักเขียน กันเกรา เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
KungKing: ใช่ๆ ไม่เสียใจเล๊ย ที่อุตส่าห์ลาพักร้อนมาเพื่อการนี้
Rhyya: ตามสบายเลยพวกมึง งานกูชุก
GifZy: อย่ามัวแต่ทำงานจนลืมให้อภัยผัวล่ะมึง พวกกูรออุ้มหลานคนที่สองอยู่
KungKing: ถูกต้อง สงสารเฮียเหอะน่ามึง นอนแห้งเหี่ยวในห้องคนเดียวมาสามเดือนละ ลืมๆ มันเหอะน่าเรื่องนั้น
เรื่องพนันขันต่อที่เธอได้ยินเขาคุยกับเพื่อนวันนั้น มีเพียงกุ้งกับกิ๊ฟซี่เท่านั้นที่รู้ แล้วก็เพิ่งเมื่อไม่นานนี่เอง เพราะเพื่อนรุมถามว่าทำไมถึงแยกห้องนอนกับสามี
ในกลุ่มไลน์นี้ที่แยกออกมาคุยกันต่างหากแค่สามคนเท่านั้น ไรยาสงสัยหนักว่าเพื่อนรู้ได้ยังไง เลยจี้กลับ สุดท้ายเลยได้ความว่า รู้จากห้อย เพราะตอนนี้ตามจีบกุ้งอยู่นั่นเอง
“เราเริ่มกันนะครับ เสร็จแล้วพี่ต้องรีบพาเมียไปธุระต่ออีก”
เสียงของท่านประธาน เรียกให้เอ็มดีที่ก้มดูหน้าจอต้องรีบปิด แล้วตั้งอกตั้งใจทำงาน เสร็จก็รีบเก็บของเพื่อไปข้างนอกต่อ
“ย้าๆ เราซื้อขนมมาฝากแน่ะ ร้านแถวบ้านเรานี่ล่ะ เห็นน่ากินดี เลยคิดถึงย้า”
ไรยาหันไปหาจอมสตอแลรี่ และแบบไม่แปลกใจใดๆ กับของฝากพวกนี้
“ขอบใจจ้ะ”
เพราะอีกฝ่ายขยันซื้อมาฝากบ่อยๆ และมักจะให้หลังประชุม ต่อหน้าหลายคน จุดประสงค์นั้นรู้ดีว่าอยากแสดงให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองมีน้ำใจ
“ไม่เป็นไรจ้ะ ที่เราซื้อมาฝาก ก็เผื่อย้าจะเอาไปพัฒนาสูตร แล้วทำขายในร้านต่อไงจ๊ะ จะได้มีขนมใหม่ๆ ดึงลูกค้าอีกทาง”
“ขอบใจนะจ๊ะที่เป็นห่วง แต่ปกติเราก็คิดสูตรขนมใหม่ๆ เข้าร้านตลอดอยู่แล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ร้านเราไปได้ดีเรื่อยๆ ลูกค้าแน่นร้านแทบทุกวัน”
“เราดีใจนะจ๊ะที่ได้ยินแบบนี้”
ไรยาไม่ได้เอ่ยอะไร นอกจากหอบของขึ้นจากโต๊ะ เตรียมจะออกจากห้องพร้อมสามีที่เกี่ยวมือบางไว้แล้ว แต่ก็คิดอะไรขึ้นได้ เลยหันกลับไปหา
“อ้อ เกือบลืมไปเลย”
“ย้ามีอะไรกับเราอีกจ๊ะ หรือว่าจะชวนเราไปงานวันเกิดคุณป้าวัน” พชิราแอบซ่อนความขุ่นเคืองเอาไว้แทบไม่มิด เพราะไม่มีใครชวนแม้แต่คนเดียว
“อยากไปเหรอจ๊ะ”
“แหม วันเกิดคุณป้าวัน ที่เรารักและเคารพ ก็ต้องอยากไปอวยพรบ้างสิจ๊ะ แต่ยังไม่เห็นใครชวน เราก็ไม่กล้า”
“ถ้าอยากไปก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”
“ขอบใจนะจ๊ะย้าเพื่อนรัก ย้าน่ารักกับเราเสมอเลย”
“จริงเหรอ”
“จริงสิจ๊ะ”
“แต่เพื่อนกันจริงๆ จะไม่แทงกันข้างหลังนะ เธอทำได้เหรอ”
“อุ๊ย เราไม่เคยทำแบบนั้นกับย้านะจ๊ะ สาบานได้”
หรัญญ์ถอนหายใจเมื่อได้ยิน เขาไม่เคยรู้มาก่อน ว่ารุ่นน้องจะสตอเก่งขนาดนี้ นี่ถ้าเมียไม่ห้าม ป่านนี้คงไล่ออกไปนานแล้วแน่ๆ
“อย่าสาบานเลยนะ เดี๋ยวจะตายเปล่า ฉันอยากจะบอกว่า เวลาอยู่ในที่ทำงาน ช่วยเรียกฉันอย่างอื่นได้มั้ย”
“ยังไงจ๊ะ”
ถึงจะหน้าถอดสีอยู่บ้าง เพราะมีคนอื่นมองมา แต่พชิราก็เก็บงำไว้อย่างมิดชิดดังเดิมได้
“แล้วย้าอยากกินร้านไหนครับ”
เข้าไปในห้าง โดยมีวันชนะเดินรักษาระยะพอสมควร หรัญญ์ก็หันไปมองเจ้าของมือที่เขาไม่ยอมปล่อยให้ห่างอีก
“ร้านไหนก็ได้ค่ะ คุณกับคุณนะเลือกเลย"
“โอเค พี่มีร้านดีๆ อยู่ร้านหนึ่ง รับรองว่าย้าต้องถูกใจแน่ๆ ไปกันเลย” หรัญญ์ยิ้มให้ภรรยาแล้วก็หันไปหาวันชนะ ให้นำไปร้านที่ว่าไว้ทันที
“อาหารจีน เหรอคะ”
“เพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่กี่เดือน”
“อร่อยเหรอคะ”
“นะมาลองคนเดียวครับ พี่ยังไม่ได้มา ว่าไงนะ อร่อยหรือเปล่า”
“ก็อร่อยนะครับ ผมว่าคุณย้าต้องชอบและน่าจะอยากมาอีกแน่ๆ เชิญครับ เดี๋ยวโต๊ะจะเต็มก่อน”
ไรยามองตามวันชนะที่เดินนำเข้าไปด้วยใบหน้าเจือยิ้มน้อยๆ ก็ไม่ได้เอะใจอะไร
“อร่อยมั้ยครับ”
หรัญญ์มองภรรยาด้วยแววตาหวาน หลังจากตักพระกระโดดกำแพงแต้จิ๋วคำแรก
“อร่อยค่ะ”
“ถ้างั้นต้องกินเยอะๆ นะครับ จะได้มีแรงเดินซื้อของหลายร้านหน่อย”
ไรยาเห็นสามีดูจะอารมณ์ดีและยิ้มบ่อยเกินจำเป็นอยู่สักหน่อย แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่ากิน เพราะจะบ่ายโมงแล้ว
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]