เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 20

“ขอโทษค่ะ เราไม่ได้มาขัดจังหวะสวีตใช่มั้ยคะ”

พชิราเกาะแขนสามีแน่นๆ แล้วส่งเสียงหวานๆ กับดวงตาเป็นประกายมาหาทั้งสอง

“ลงไปข้างล่างก่อนดีกว่า”

วายุสเจ็บหนึบหนับตรงแผงอก เมื่อเห็นอดีตคนรัก กำลังยืนกอดจูบกับสามีอย่างดูดดื่มอยู่หน้าห้อง ไม่อยากคิดเลย ว่าตอนอยู่ข้างใน จะสุดสวิงกันแค่ไหน

“ไม่เป็นไรหรอกน่าเวย์ เรื่องปกติ พี่จะสวีตกับเมียตลอดแหละ อีกหน่อยก็ชินเอง”

หรัญญ์ยิ้มให้ทั้งสอง แล้วหันมายิ้มให้ภรรยาที่เขาต้องคอยโอบเอวเอาไว้แน่น ไม่งั้นเจ้าของเอวจะหนี เขารู้ดีล่ะน่า ว่าไม่อยากให้วายุสเห็น คงคิดล่ะมั้ง ว่าถ่านไฟเก่ามีโอกาสกลับจะมาคุกรุ่นอีก

‘คิดได้น้อ ไม่กลัวบาปหรือไง แต่แปลกตรงไหน ในเมื่อมีพ่อแม่เป็นตัวอย่างห่วยๆ ให้เห็น ลูกก็เจริญรอยตามสิ’

“ลงไปกินข้าวกันดีกว่าเมียจ๋า แขกคงจะหิวแล้วล่ะ ส่วนเรื่องเมื่อกี้ ไว้ค่อยมาต่อคืนนี้ก็ได้”

หรัญญ์โอบไหล่ภรรยาพาเดินไปหาบันได

“ไปครับน้องพีช กินข้าวกัน เดี๋ยวหลานจะหิวนะครับ ได้ยินข่าวว่าป้าวันจัดอาหารดีๆ ไว้ให้พีชหลายอย่างเลย” เขายิ้มให้พชิรา

“ค่ะ”

คนขี้งก คนเห็นแก่เงิน เห็นแก่ของฟรีอย่างพชิรา มีหรือจะไม่รีบรับปาก โดยไม่รู้ตัวสักนิด ว่าอาหารดีๆ กับที่พักหรูหรา พร้อมบริการโรงแรมระดับห้าดาวที่หรัญญ์จัดให้ คือเครื่องล่อใจให้ตัวเองกับสามีก้าวเข้ามาให้ใช้เป็นเครื่องมือทรมานเมียเขาเท่านั้น

ไม่นับรวมกับที่เขายอมซื้อตัวมาจากมหาวิทยาลัยดังอีก เรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว คือได้นักการตลาดฝีมือดีตั้งสองคน กับได้เห็นพวกเจริญรัชตะต้องทุกข์ทรมานอีกเป็นพรวน

“วันนี้จัดโต๊ะที่ไหนไพ”

มาถึงชั้นล่างแล้วหรัญญ์ก็เห็นเด็กรับใช้ร่างอ้วน เดินหิ้วอุปกรณ์ทำความสะอาดมาพอดี

“ลานน้ำพุค่ะ”

หรัญญ์พาเมียกับแขกเดินออกประตูข้างบ้านฝั่งตรงข้ามกับสระว่ายน้ำไป

“พี่ฮั้นท์ทำยังไงคะ กุหลาบออกดอกเต็มทุกต้นเลย พีชชอบจัง”