เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 24

“แขกจะมาตอนห้าโมง คุณช่วยแต่งตัวสวยๆ แล้วก็ใช้ชุดที่ผมซื้อให้ด้วยล่ะ และถ้าจะอยากตอบแทนที่ผมหมดเงินไปหลายล้าน ก็กรุณาเลือกชุดไว้ให้ผมด้วย เพราะผมจะคุยกับทีมงานก่อน ถึงจะขึ้นไป”

แต่พอไปถึงบ้าน ไรยากลับเห็นว่าเสียงเขาห้วน หน้าเคยยิ้มให้น้อยๆ ตอนเดินห้างเปลี่ยนเป็นนิ่งเรียบ ก็อยู่กันแค่สองคนนี่นะ เลยไม่จำเป็นต้องแสดงละครตบตาใคร

“ค่ะ”

เลยรับคำเสียงห้วน กับตีหน้านิ่งใส่ไม่แพ้กัน แต่ในหัวก็ยังสงสัยว่าทำไมอยู่ๆ เขาถึงได้เปลี่ยนไป ตั้งแต่ออกจากห้างขับรถกลับนั่นล่ะ หรือเพราะเสียดายเงินค่ารถกันนะ หลายล้านนี่

‘สนใจทำไมล่ะมึง เรื่องของเขาสิ อยากหน้าบูดก็ปล่อยไป’

เบะปากมองบนแล้ว ก็ปิดประตูห้องตัวเอง รื้อข้าวของในถุงออกมาเลือกชุดที่คิดว่าจะใส่(แบบไม่ได้ซัก) เพราะอีกไม่ถึงสองชั่วโมงแขกก็จะมาแล้ว ส่วนชุดอื่นก็ยัดลงตะกร้า ให้คนเอาไปซักรีดก่อนใช้ ชุดที่เขาสั่งให้จัดไว้ ก็ทำตามคำสั่งอย่างเรียบร้อย ชั่วโมงนิดๆ ก็ลงไปชั้นล่างแล้ว รถก็มาส่งพอดี

ถึงชุดจะเป็นเพียงเดรสเรียบๆ ตัวเสื้อเป็นแขนสั้น ส่วนกระโปรงนั้นบานนิดๆ ยาวระดับเข่าเพื่อให้เดินคล่อง เด่นด้วยการไล่โทนสี จากด้านบนเป็นแดงเลือดนก ใต้อกลงไปหาเอวสีออกดำ ลงไปอีกจะออกม่วง สุดท้ายคือสีเทา

ผมยาวก็แค่ป้ายข้างรวบเป็นหางม้าด้านหลัง เครื่องประดับที่เคยมีเยอะก็แค่สร้อยเส้นเล็กๆ เพราะขายตอนหมุนเงินไม่ทัน หน้าก็แค่แต่งบางๆ เท่านั้น

แต่กลับทำให้หลายคนอึ้งได้ไม่ยาก โดยเฉพาะหนุ่มๆ ที่เอารถมาส่ง คือมองจนแทบลืมทำเอกสารถือสิทธิ์ และนั่นก็ทำให้สามีหล่อลากไส้ นั่งประชุมกับทีมอยู่ห้องกระจกริมสระว่ายน้ำ เห็นแล้วเกิดอาการเคือง จนต้องเดินหน้าบึ้งออกมา เพื่อบอกให้รู้ว่า

‘ตรูไม่ปลื้มที่ใครจะมาจ้องเมียอย่างนี้’

สองหนุ่มรีบหลบหน้างุด เร่งทำเอกสารให้เสร็จโดยไว และเมื่อพอใจในการมาเบ่งรัศมีคนขี้หวงจนได้ผลแล้ว ก็รีบกลับขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้ลงมารอรับลูกค้า

หน้าหล่อยิ้มน้อยๆ เมื่อพอใจกับชุดที่คนเป็นภรรยาเลือกมาพาดไว้ปลายเตียงให้ มันไม่ดูเป็นทางการจนเกินไป เพราะนัดช่วงเย็นและในบ้าน แต่ก็ไม่ได้ดูสบายจนกลายเป็นไม่ให้เกียรติแขก รองเท้า ถุงเท้า และนาฬิกาก็แมชกันไปหมด บางทีเขาเองยังไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดเหล่านี้เลย เลือกแค่เสื้อผ้าส่วนเครื่องประดับจะคว้าอันที่ใส่บ่อยๆ มากกว่า

Ex-Men: ขึ้นมาช่วยผมบนนี้หน่อย

ข้อความนี้เลยเด้งไปอยู่หน้าจอของคนกำลังสำรวจรถใหม่อยู่ข้างล่าง

Rhyya: ทำไมคะ

Ex-Men: บอกให้มาก็มาสิ ต้องถามทำไม หรือจะรออ่อยใครเหมือนเมื่อกี้

Ex-Men: สติ๊กเกอร์หน้าหล่อโกรธ

Rhyya: ระดับนี้ไม่ต้องอ่อย ก็มีคนจีบตรึม

Rhyya: สติ๊กเกอร์มารีน ‘มีเมียสายต้องทำใจ’

Ex-Men: ถ้าไม่ขึ้นมา เดี๋ยวผัวจะลงไปอุ้มอวดคนอื่นเองนะ เลือก

Ex-Men: สติ๊กเกอร์หน้าหล่อยืนกอดอกรอ ‘ฮึ ฮึ ฮึ’

Rhyya: สติ๊กเกอร์รูปรถกำลังแล่น

หล่อลากไส้กระตุกยิ้มแล้วผิวปากเข้าห้องน้ำด้วยความอารมณ์ดี ส่วนคนเป็นเมียที่เดินหน้ายุ่งขึ้นมาบนห้องก็ไม่เห็นใคร ได้ยินเสียงน้ำไหลเลยไปยืนหน้าประตู เคาะสามสี่ที

“คุณให้ฉันขึ้นมาทำไม”

แล้วส่งเสียงดังกว่าปกติแข่งกับสายน้ำ

“ช่วยหารองเท้าแบบใหม่ให้ด้วย เอาสีนี้นะ เร็วๆ เวลามีน้อย”

“ไม่หันมาได้มีเรื่องแน่”

“คุณจะอะไรนักหนากับฉัน รองเท้าใหม่ฉันก็หาให้แล้ว”

“แค่ช่วยใส่เสื้อให้หน่อยไม่ได้หรือไง เร็วเข้า เวลาเหลือน้อย”

หล่อลากไส้เอาเสื้อผ้าคอตตอนแท้สีโรสวู้ดที่มีไม้แขวนอยู่ยื่นให้

“เฮ้อ”

รู้ดีว่าไม่มีทางขัดได้แน่ๆ เลยพ่นลมออกมาอย่างเบื่อหน่าย วางรองเท้าไว้กับพื้นใกล้เก้าอี้บุนวมที่ใช้นั่งเวลาแต่งตัว รับเสื้อจากเขามาถือไว้

“ก็แค่นี้ล่ะ”

คนได้ใจยิ้มน้อยๆ แล้วหันไปคว้าหวีมาถือ ก่อนจะสอดมือเข้าไปในแขนเสื้อ ที่เมียคนสวยคอยจัดการให้ ขณะกำลังส่องกระจกเพื่อจัดทรงผมไปด้วย

“เลือกชุดเก่งนี่ ทีหลังก็ช่วยทำให้ด้วยสิ ผมจะได้ไม่ต้องเสียเวลามานั่งคิดว่าจะต้องใส่อะไร”

“เสียใจค่ะ โปรโมชั่นมีวันเดียว”

ส่งเสียงที่พยายามควบคุมให้เป็นปกติ ขณะติดกระดุมด้วยความยากลำบาก เพราะไม่เคยได้ใกล้ชายเปลือยเท่านี้มาก่อนในชีวิต

“ทำไม”

คนขี้สั่งคิ้วขมวดมุ่นมองเมียจากในกระจกเห็นแค่ด้านหลัง เลยก้มมองหน้าสวยๆ ที่อยู่ใกล้หน้าเขาไม่เท่าไหร่