เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 39

เผียะ

อีกครั้งที่ระงับความโกรธเอาไว้ไม่อยู่ จนต้องฟาดไปจุดเดิมอีก

“ฉันไม่เคยมีความคิดทุเรศๆ แบบนั้นอยู่ในหัว ถ้ายังอยากได้ชื่อว่าเป็นผัวฉันอยู่ อย่ามาเหยียดหยามฉันอีก”

ปากด่า นิ้วชี้หน้าด้วยอาการสั่นน้อยๆ ตาก็จับจ้องอยู่กับหน้าเขาด้วยความเกลียด

“ถ้าผมไม่อยากเป็นผัวคุณแล้วจะทำไม จะถีบหัวส่ง จะได้ไปหาผัวรวยกว่าเหรอ”

“มันก็ไม่แน่หรอกนะ ถ้าผัวอย่างคุณทำตัวทุเรศๆ และปากร้ายอย่างนี้ จะมีผู้หญิงหน้าไหนทนได้”

“คุณไม่มีทางไปไหนได้ถ้าผมไม่เขี่ยทิ้งเอง แต่ก่อนอื่น ผมฝืนกินของเหลือเดนสักครั้ง จะได้ไม่ถูกเรียกว่าควาย”

หรัญญ์จับร่างบางเหวี่ยงขึ้นเตียง แล้วตามไปคร่อมไว้ทันที

“คุณจะทำอะไร”

ไรยาตกใจมาก เมื่อใบหน้าเขาอยู่ห่างหน้าตัวเองไม่ถึงศอก

“จะกินเดินไอ้เวย์สักครั้งไง เผื่อจะได้คำตอบบ้าง ว่าทำไมมันถึงได้เขี่ยคุณทิ้งไปหาคนอื่น”

“คุณจะกลับคำไม่ได้นะ”

“ในเมื่อคุณกับพ่อแม่คุณยังกลับคำ ยังรังแกคนอื่นได้ แล้วทำไมผมจะทำไม่ได้ล่ะ”

“อย่า...”

พยายามดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดจากเงื้อมมือคนปากร้าย แต่ก็ทำได้ไม่มาก เมื่อเขาทาบทับไว้ มือเพียงข้างเดียวของเขา รวบสองแขนเล็กกดเอาไว้กับที่นอน อีกมือจับปลายคางมนไว้นิ่งๆ เมื่อเธอพยายามเบี่ยงหนี ก่อนจะประกบกับริมฝีปางบางแล้วดูดดื่มอย่างรุนแรง ไร้ความปรานี ราวกับเกลียดชังเธอมาสักสิบชาติร้อยชาติ

จากเคยดีใจ ที่จะได้เปลืองตัว บัดนี้เธอกำลังเสียใจยิ่ง กับสิ่งหวงแหนที่จะสูญเสียให้เขาไป เพียงเพราะอารมณ์โกรธหรืออาจจะเกลียด ก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลกลใดกันแน่ ไม่อยากจะหาคำตอบแล้ว และไม่อยากดิ้นรนหรือขัดขืนใดๆ อีก รู้ๆ อยู่ ว่าไม่มีทาง

หนึ่งคือแรงเขามีเหนือกว่ามาก สองคือเขามีสิทธิ์ ในฐานะสามีอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ตามประเพณี และเขาพึงจะใช้ตั้งแต่วันส่งตัวแล้วด้วยซ้ำ แต่กลับทำให้ชะล่าใจ ทำให้ดีใจอยู่หลายเดือน จนเกือบลืมไปแล้ว ว่าอยู่ในฐานะภรรยาของเขา มาตอนนี้มันผิดหรือไง หากเขาจะทวงสิทธิ์

“เจ็บ”

สะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกเขาเรียกร้องสิทธิ์ด้วยท่าทีรุนแรง

“อย่ามาแอ๊ป ร่านๆ แรดๆ อย่างคุณ รู้นะว่าชอบให้เล่นแรงๆ”

“เจ็บขนาดนี้นะ ไปอยู่ห่างๆ ตัวฉันเลย”

“ใจเย็นๆ ซี๊ เชื่อผม อีกไม่นานหรอก อย่าเผลอครางก็แล้วกัน”

หรัญญ์ตัดสินใจถอนกายที่เพิ่งไปได้ไม่เท่าไหร่ออกก่อน ริมฝีปากบางถูกเขาโน้มลงไปดูดดื่มแผ่วเบา ปลายนิ้วเลื่อนลงไปรุกเร้าร่องแห้งแล้ง เพื่อให้ปลดปล่อยสายธารใส่ไหลรินออกมา ถึงจะไม่ใช่เพลย์บอยหรือเสือผู้หญิง แต่ชั่วโมงบินก็ไม่ได้น้อย รู้จุดอ่อนสตรีเพศเป็นอย่างดี

“ไม่ต้องเกร็งนะ ผ่อนคลาย ทำตัวตามสบาย ทุกอย่างจะไปได้สวย เชื่อพี่ ไว้ใจพี่นะ”

ไม่เชื่อด้วยซ้ำ แต่ก็ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไป ทั้งที่หัวใจก็เจ็บร้าวทั่วแผงอก เมื่อทุกอย่าง ทุกเรื่องที่ลงแรงทำไป เหมือนจะไม่ได้อะไรดีๆ ตอบแทน พ่อก็เหมือนจะไม่ได้เห็นค่าเลย

หยดใสๆ ไหลอาบสองแก้ม เมื่อสัมผัสอันแปลกใหม่ที่สามีมอบให้ ปราศจากความรัก เพิ่งจะรู้ว่าการทำหน้าที่ภรรยาไม่ได้ง่าย มันเจ็บปวดและทรมานอย่างไม่เคยมีมาก่อน โดยเฉพาะกับสามีปากร้ายอย่างเขา

หลังผ่านพ้นการทำหน้าที่ภรรยาแล้ว ไรยาอยากจะพาร่างกายอันบอบช้ำกลับห้องของใจจะขาด แต่เรี่ยวแรงไม่หลงเหลือให้ลุกจากเตียงด้วยซ้ำ อีกคนนั้นกลับหลับไปด้วยที่ท่าเป็นสุข จากการมอบความทุกข์ให้เธอ ความขุ่นเคืองที่มีในตัวเขา สั่งให้ค่อยๆ พลิกกาย จากนอนหงายไปเป็นตะแคงหนี

พยายามจะดึงกับดันแขนอันหนักอึ้งของเขาพาดทับกายเอาไว้ แต่เขากลับรัดแน่นกว่าเดิมอีก เมื่อทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ จึงนอนปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมาเท่านั้น จนดึกดื่นค่อนคืน จนหมดน้ำตาไปลิตร ถึงผล็อยหลับ

หรัญญ์ตื่นเร็วเหมือนทุกเช้า หันไปมองคนเพิ่งได้มาเป็นเมียจริงๆ ก็เห็นนอนนิ่งๆ เลยรีบลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกจากห้องไปเงียบๆ เพราะกิจวัตรประจำวันในยามเช้าๆ นั้น ก็คือเข้าฟิตเนส ซึ่งอยู่ชั้นล่าง ในนั้นมีเครื่องช่วยเพิ่มซิกซ์แพ็คครบ ห้องอบไอน้ำ ห้องสปาก็มีให้