เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 40

ชั่วโมงกว่าๆ ก็รีบขึ้นห้อง เห็นเมียยังนอนนิ่งอยู่ ก็เลยจัดการเรื่องส่วนตัวเงียบๆ หกโมงครึ่งแล้วคนอยู่บนเตียงก็ยังไม่ขยับ ปกติจะได้ยินเสียงทำนั่นทำนี่จากอีกห้องตั้งแต่เช้า

‘วันนี้ทำไมตื่นสายจังแฮะ’

เดินไปยืนมองอยู่ข้างเตียง ยังเห็นนอนนิ่งอยู่เลย ค่อยๆ นั่งลง ทาบมือไปกับต้นแขนเล็กๆ หมายจะปลุก แต่กลับรู้สึกว่าอุณหภูมิในร่างกายร้อนกว่าปกติ เอามือแตะหน้าผาก กับลำคอ ก็รู้ทันทีว่ามีไข้ และรู้อีกด้วยว่า สาเหตุมาจากอะไรหรือใคร

รีบจับให้เธอนอนหงาย ดึงผ้าห่มคลุมให้จนถึงต้นคอ สภาพเตียงเขาเช้านี้ ดูจะยู่ยี่กว่าทุกวัน เสื้อผ้าของเขากับของเธอตกอยู่รอบๆ เตียง เขาพ่นลมออกหนักๆ ก่อนจะเอามือถือออกมากดโทรออกทันที

เพราะมีประชุมเช้า คิวงานค่อนข้างแน่น ลูกค้าพันล้านอย่างบินยามิน อยากปรับเปลี่ยนแบบบ้านหลายส่วน เขาจะปล่อยให้คนอื่นดูแลไม่ได้ ต้องเป็นเขาเท่านั้น

“แยม วันนี้พี่ไม่เข้าออฟฟิศนะ ให้ทีมทั้งหมดมาประชุมที่บ้านแทน นัดทั้งหมดเปลี่ยนให้มาเป็นที่นี่ด้วย แจ้งป้าวันเรื่องอาหารกับของว่างด้วย ขอเป็นของดีๆ แพงๆ เพื่อปลอบใจทุกคนนะ”

วางสายแล้ว เขาก็รีบลงไปในครัวทันที

“ป้าครับ ผมขอยาแก้ไข้ กะละมัง กับผ้าขนหนูหน่อยครับ”

ถึงป้าจะง่วนอยู่กับการตระเตรียมมื้อเช้าให้แขก เขาก็ไม่สนใจ เพราะห่วงคนนอนไข้อยู่

“ได้ๆ ว่าแต่ใครเป็นอะไรล่ะ”

“เมียไม่ค่อยสบายครับ”

“อ้าว เป็นอะไรจ๊ะ”

คนเป็นป้าแปลกใจกับคำเรียกของหลานไม่น้อย แต่ก็ไม่อยากแหวกหญ้าให้งูตื่น เลยแค่ถามไปอย่างนั้น มือก็ง่วนกับการจัดสลัดลงจานเพื่อเตรียมเสิร์ฟ

“ไข้นิดหน่อยครับ”

“เมื่อวานยังดีๆ อยู่เลยนะ หรือว่าจะทำงานหนักไป”

“คงงั้นมั้งครับ แล้วอีกชั่วโมง ขออะไรร้อนๆ สักที่นะครับ ข้าวต้มหรือโจ๊กก็ได้ ขอโอวัลติน หรือโกโก้ร้อน กับน้ำส้มผลคั้นสดด้วย ไม่ต้องใส่น้ำแข็งนะครับ”

“จ้า เดี๋ยวป้าให้เด็กจัดขึ้นไปให้ ฮั้นท์ไปรอบนห้องเลย”

ป้าลากเสียงยาว เพราะไม่ค่อยเห็นหลานสั่งอะไรยาวๆ มาก่อน

“มื้อเช้ากับยาผมรอได้ครับ แต่ขอของจะเช็ดตัวก่อน ตัวร้อนมาก”

“ได้จ้ะ”

วันดีหันไปบอกเด็กในบ้าน สักพักของที่หลานอยากได้อยู่พร้อมแล้ว อาการรีบร้อนเดินไป คนในบ้านและคนเป็นป้าไม่ใคร่จะได้เห็นนัก ก็ปกติจะไม่มีคนให้คอยห่วงหรือคอยดูแลยามเจ็บไข้นี่นา

“ย้า เป็นยังไงบ้าง เช็ดตัวก่อนนะ”

หลานที่ป้าเห็นความผิดปกตินั้น ก็ค่อยๆ เปิดผ้าห่มออกจากร่างคนนอนไข้อยู่

“ไม่ต้อง ฉันไม่เป็นอะไรมาก”

กำลังจะเช็ดตัวให้ มือบางกลับปัดผ้าจนตก เขารีบหยิบขึ้นมาใหม่ แล้วไม่สนใจอาการขัดขืนนั้น

“ไม่เป็นอะไรมาก แต่ตัวร้อนจี๋นี่นะ ถ้าไม่อยากให้ผมอุ้มไปโรงพยาบาล แล้วให้หมอซักประวัติ ว่าได้ไข้เพราะถูกผัวเปิดซิง ก็ช่วยนอนนิ่งๆ จะเช็ดตัวกับใส่เสื้อผ้าให้ อีกหน่อยเด็กจะยกมื้อเช้ากับยามาแล้ว อยากจะโป้ให้เขาดูหรือไง”

ไม่รู้คนป่วยได้ยินหรือเปล่า เห็นหลับตากับหันหน้าหนี เขาไม่สนใจ รีบเช็ดตัวให้ทันที ผิวขาวๆ มีรอยเขียวเป็นจ้ำๆ ไปแทบจะทั่วตัว จะเป็นฝีมือใครไม่ได้นอกจาก

ในที่สุดก็เสร็จ เลยรีบห่มผ้าให้คนร่างกายอ่อนเพลียไปถึงต้นคอ อีกชั่วโมงกว่าๆ มื้อเช้ากับยาถึงจะมา เลยรีบลงไปห้องอาหารก่อน เพราะเดาว่าบินยามินน่าจะอยู่นั่นแล้ว ไม่อยากเสียมารยาท

“ภรรยาคุณเป็นยังไงบ้าง”

หลังทักทายแล้ว บินยามินก็ส่งสีหน้าเป็นห่วง เขาก็บอกอาการไปตามจริง แล้วย้ำเรื่องงาน

“ไม่ต้องห่วงนะครับ นัดเรายังเหมือนเดิม”

“ขอบคุณนะ ที่คุณห่วงงานผม รับรองว่าผมจะรีบคุย แล้วรีบปล่อยคุณกลับมาดูแลภรรยาทันที จากนั้นผมก็จะบินกลับ”

“ไหนคุณบอกว่าจะอยู่เป็นอาทิตย์ไงครับ”

หรัญญ์คิ้วขมวด ก็โปรแกรมที่เลราน่าส่งมาให้ มีอะไรทำตั้งยืดยาว

“งานด่วนแทรก เลราน่าจัดการต่อได้ มีอะไรเธอจะรายงานผมเอง”

“ครับ”

“ผมดีใจและซาบซึ้งใจมากนะ ที่คุณเอาใจใส่งานผมอย่างดี แต่ไม่ต้องห่วงมากหรอก ที่คุณทำตอนนี้มันดีเยี่ยมอยู่แล้ว”

บินยามินมองผู้บริหารรุ่นน้องด้วยแววตาปลื้ม

“ครับ”

“ผมอยากให้คุณทำงานน้อยลงกว่านี้หน่อย แล้วดูแลคนที่คุณรักให้มากขึ้นกว่านี้อีกสักนิด เธอเป็นคนสำคัญของคุณ เชื่อผมเถอะ ว่าถ้าเราเดินเข้าบ้านมาไม่ได้เห็นหน้าเมีย หรือเมียไม่มีความสุข เราก็หาสุขยาก”