เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 45

“ย้าหายแล้วค่ะ”

“แต่หน้ายังซีดเลยอยู่นะ ไม่นอนพักก่อน”

“นอนมาตั้งสามวันแล้วค่ะ ขอออกไปเดินเล่นในสวนหน่อยค่ะ”

“ป้าพาไปเอามั้ย”

“ไม่เป็นไรค่ะ ย้าจะค่อยๆ เดินไปเองดีกว่า”

“เอางั้นเหรอจ๊ะ”

“ค่ะ คุณป้าวันต้องยุ่งกับมื้อเย็นไม่ใช่เหรอคะ”

“ป้าให้ไพไปเป็นเพื่อนดีมั้ย”

“ไม่เป็นไรค่ะ ย้าไปเองได้จริงๆ ค่ะ”

“งั้นก็ตามใจ เดี๋ยวป้าจะตั้งโต๊ะที่สวนแล้วกัน จะได้นั่งกินไปชมดอกไม้ไป”

“ขอบคุณค่ะ”

ยิ้มบางๆ อย่างคนเรี่ยวแรงยังไม่กลับมาเต็มร้อย ยอดแปลกใจไม่หาย ว่าทำไมป้าของเขาถึงเหมือนจะห่วงนัก ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เป็น แต่ก็ขี้เกียจหาเหตุผล เลยค่อยๆ เดินออกไปดูต้นไม้ ดอกไม้เรื่อยๆ จบตรงนั่งพักในสวนริมน้ำ ได้อยู่คนเดียวเงียบๆ บ้างก็ดีเหมือนกัน ทำให้มีเวลาคิดทบทวนอะไรหลายๆ อย่าง

แล้วก็อดคิดถึงพ่อไม่ได้ พรุ่งนี้วันหยุด ถ้าปกติเธอคงจะได้ไปหาพ่อแล้ว หรือไม่ก็อาจจะไปตั้งแต่เย็นนี้ นอนกับพ่อสักสองคืน ทำอะไรกินกันเหมือนเมื่อก่อน แต่ภาพแบบนั้นคงจะไม่มีอีกแล้ว หรือถ้ามีก็คงไม่เกิดขึ้นในเร็วๆ นี้แน่

“ย้า!!!”

หันไปตามเสียง ก็เห็นกุ้งกับกิ๊ฟซี่เดินยิ้มพร้อมกับโบกมือมาหา มีพชิรากับวายุสเดินคู่กันตามมาห่างๆ ตบท้ายด้วยสามีขี้สั่ง เดินมาพร้อมห้อยกับอั้น นี่มันวันอะไรกันนะ อยากจะอยู่เงียบๆ สักหน่อย

“เป็นยังไงบ้างคนป่วย นี่ของเยี่ยมพวกกู”

เห็นผลไม้ในถุงที่กุ้งกับกิ๊ฟซี่ยกให้ดูแทบจะพร้อมกันแล้วก็ยิ้ม

“ไม่ได้เป็นอะไรมากเลย”

“ไม่มากยังไงจ๊ะคุณนาย ไม่ได้ไปทำงานตั้งสามวันแล้ว เล่นเอาพี่ฮั้นท์ไม่เป็นอันทำการทำงานเพราะห่วงเมียเลยนะ นี่ของเยี่ยมฉัน”

มองกระเช้าเครื่องดื่มบำรุงร่างกาย ที่สาวสายสตอรับจากมือสามีมายื่นให้ ใบหน้านั้นก็ยิ้มแย้มแจ่มใส ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างกันดังเดิม

“ไม่เห็นต้องลำบากเลยนี่ ไม่ได้เป็นอะไรมาก”

“ไม่ลำบากเลย ตอนฉันแท้ง แกยังฝากของเยี่ยมไปกับเวย์เลย มีตั้งหลายอย่างด้วย ของโปรดทั้งนั้น ว่าแต่แกรู้ได้ยังไงล่ะว่าฉันชอบอันไหนไม่ชอบอันไหน ไปซื้อคนเดียวหรือให้เวย์ซื้อ หรือว่าไปด้วยกัน”

“ไปเอง”

ไรยาเสียงค่อนข้างห้วน เมื่อเดาทางพชิราได้ว่าจะเน้นอะไร

“น่ารักจังเลย เห็นจำได้หมด ว่าฉันชอบอะไรไม่ชอบอะไร นึกว่าชวนเวย์ไปเดินหาซื้อด้วยกันซะอีก”

“สวัสดีค่ะพี่”

ยกมือไหว้รุ่นพี่ทั้งสอง ไม่ได้เจอหน้ามาสามวันแล้ว และไม่อยากให้พชิราคุยเรื่องไปซื้อของ เพราะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกดึงเข้าไปยุ่งกับวายุส

“หายยังครับน้องย้า”

“หายแล้วค่ะ”

“หน้ายังซีดอยู่เลย” สามีขี้สั่งเดินไปนั่งข้างๆ เมีย สอดแขนเข้ากับเอวเมีย แล้วหอมแก้มเมียอย่างรวดเร็ว

“ลงโทษ พี่ให้นอนพักมากๆ แล้วขัดขืนคำสั่งทำไม ลมแรง เดี๋ยวก็ไข้กลับหรอก”

“อู๊วๆๆๆๆๆๆ สวีทอีกแว้วววว”

กิ๊ฟซี่กับกุ้งมองด้วยความอิจฉา

“ไปไงมาไงล่ะนี่”

ไรยาขยับหนี แล้วหันไปหาสองเพื่อนที่ไม่เจอกันตั้งแต่งานแต่ง

“พวกกูมาอบรมสองวันแล้วละ ว่าจะโทรบอกแกก่อนแหละ แต่คิดว่าเซอร์ไพรส์ดีกว่า นี่ก็เพิ่งรู้จากคุณด๊อกเตอร์นะ ว่าแกไม่สบาย เป็นไรมากมั้ยวะมึง หน้ายังซีดๆ อยู่”