เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 46

“ตากลมนานแล้วนะ ขึ้นไปพักผ่อนดีกว่ามั้ย ให้เพื่อนๆ คุยกันไปก่อน พรุ่งนี้หายดีแล้วค่อยคุยกันยาวๆ”

ผ่านไปสามชั่วโมงกว่าๆ วันดีเดินยกผลไม้มาให้ เลยเตือนด้วยท่าทีเป็นห่วง และนั่นก็ทำให้หรัญญ์คิดได้เหมือนกัน แต่ไม่พูดอะไร เพราะเมียอาจจะอยากคุยกับเพื่อนที่ไม่เจอนาน เลยให้ตัดสินใจเอง ถ้าสั่งกลัวจะหาว่าเป็นพวกเผด็จการอีก

“ก็ดีเหมือนกันนะเว้ย จะได้พาพวกกูดูห้องด้วยไง”

กุ้งเองก็ห่วงเพื่อน เลยแกล้งเห็นด้วย ทั้งที่ยังคุยเรื่องชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย ที่ทุกคนต่างห่างมานานปีอย่างสนุกสนานอยู่เลย

“จะรีบทิ้งพวกพี่ไปไหนล่ะน้องกุ้งก็”

รุ่นพี่ที่อยากกินกุ้งมองตาละเยิ้ม

“เดี๋ยวอาบน้ำให้สบายตัว กับส่งคนเพิ่งหายไข้เข้านอนก่อนค่ะ แล้วจะลงมาคุยด้วยอีก รอแป๊บเดียวค่ะ ปะ คนป่วย พาชมบ้านหน่อยจิ”

“บ้านหรือวังวะอีกุ๊ง” กิ๊ฟซี่หันไปแซวเจ้าของบ้านคนสวยที่ดูจะอ่อนแรงนิดๆ

ไรยาส่งยิ้มบางๆ ให้ทุกคน ก่อนจะเดินไปกับสองเพื่อน

“มึงไม่ชวนอีพีชเหรอ” กุ้งกระซิบกระซาบกับกิ๊ฟซี่ เพราะเห็นพชิรามองตาม

“ไม่ เบื่อมันขิง หรือมึงไม่เบื่อ” กิ๊ฟซี่กระซิบกระซาบเหมือนกัน

“สุดติ่งกระดิ่งแมวเลยล่ะ” กุ้งทำหน้าเซ็ง

“ขิงอะไรวะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย”

ไรยาไม่ค่อยได้อ่านไลน์กลุ่มเพราะงานยุ่ง กับเบื่อเพื่อนบางคน ส่งสติ๊กเกอร์กับคุยเรื่องสาระตลอด

“ก็ประมาณ กรูจบดอกเตอร์จากนอก บ้านกรูรวย กรูมีทุกอย่างเหนือพวกเมิง ไรงี้แหละ”

กิ๊ฟซี่เสียงดังขึ้น เพราะเดินเข้าบ้านแล้ว

“จริงอะ”

ไรยาทำเสียงไม่อยากเชื่อ เพราะนอกจากชอบแย่งแฟนชาวบ้านแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจอมสตอแลรี่จะมีข้อเสียอื่นอีก

“เอ่อ คราวก่อนกูชวนมันไปแดกส้มตำ ไก่ย่างเว้ย เสือกตอบว่า กรูไม่แดกปลาร้า ผื่นขึ้น สตอแลรี่เอ๊ย ตอนเรียนมึงจำได้มะ มันเอามือฉีกเป็นต่อนๆ เลย อีว๊อก”

กิ๊ฟซี่อินสุด จนสองเพื่อนปล่อยก๊าก

“เพิ่งแท้งไม่นาน กูไม่เห็นว่ามันจะเศร้าตรงไหนเลยวะ แดกไวน์ยังกับน้ำ”

กิ๊ฟซี่ยังร่ายต่อ ขณะไรยาพาเดินเข้าไปในห้องนอน

“นั่นน่ะสิมึง” กุ้งเองก็เห็น

“ว๊ายๆๆๆ ทำไมห้องสวยเวอ์วังอังกูรจังเลยวะคะคุณหนูย้า” กิ๊ฟอึ้งกับห้องที่ตกแต่งไว้อย่างหรูหรา ราวกับโรงแรมห้าดาวไม่มีผิด

“ใช่ๆ แกอย่าเคืองนะย้า ถ้าฉันจะบอกว่า สวยกว่าบ้านเก่าแกอีกว่ะ แบบนี้ฉันนอนเป็นปีก็ไม่เบื่อนะ”

กุ้งเองก็ตกตะลึงไม่ต่างกัน แล้วกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงดัง

ตุ๊บ!

ตุ๊บ!

อีกเสียงเป็นมวลกายกิ๊ฟซี่

“ไอ้คุณพี่ฮั้นท์นี่ไปรวยมาจากไหนวะ มีวังเป็นของตัวเองด๊วย” กุ้งส่งเสียงสูงๆ แล้วทำตาเคลิ้ม

“ขึ้นหม้อเขียวนะมึง”

“ถ้าอยากได้อะไรก็บอกนะมึง กูขอไปแดกยาแก้ไข้ดักไว้อีกสักเม็ดก่อน เหนื่อยละ”

เลยต้องรีบเอาอาการป่วยมาอ้าง ไม่งั้นเพื่อนคนไม่ปล่อยมาแน่ๆ เพื่อนเองก็คงอยากลงไปคุย ลงไปกินต่อข้างล่างด้วย เลยผละมาได้ไม่ยาก

ไรยาเบะปากนิดๆ ใส่ประตูห้องของสามีขี้สั่ง แล้วเดินไปห้องตัวเองแทน หลังจากนอนอีกห้องมาตั้งสี่คืนแล้ว พออาบน้ำเสร็จก็ปีนขึ้นเตียงด้วยอาการหอบนิดๆ แต่ไม่คิดจะกินยา เพราะมั่นใจว่าหายดีแล้ว แค่ไม่ได้เดินหรือแค่นั่งเฉยๆ มาหลายวัน เลยเหนื่อยง่ายแค่นั้น

ได้ยินเสียงดังอยู่อีกห้อง ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นเขาแน่ๆ เลยรีบวางมือถือที่กำลังไถเฟสอยู่ แล้วรีดมุดตัวเข้าผ้าห่ม ประตูห้องถูกเปิดออกแบบไม่เคาะอย่างรวดเร็ว จนไม่ทันได้ทำอะไร เลยแกล้งหลับไปซะงั้น

“หลับแล้วเหรอ ยังไม่ได้กินยาเลยนะครับ”

หรัญญ์ยืนกอดอกมองคนบนเตียง แล้วกระตุกยิ้มตรงมุมปากอย่างรู้ทัน คิดว่าแผนแกล้งหลับจะหยุดเขาได้

“....”

“ลุกมากินยาก่อนดีกว่านะครับ จะได้หายไวๆ”

“....”

“รู้นะว่าแกล้งหลับ”

“....”

“ถ้าไม่ลุก จะถูกอุ้มไปห้องโน้นนะ”

หรัญญ์จ้องคนแกล้งหลับด้วยความใจเย็นและอารมณ์ดี เพราะได้ไวน์ไปหลายแก้ว