เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 48

แล้วหัวใจก็เต้นรัวแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อรู้สึกได้แพนตี้ซีทรูถูกรั้งลงจนหลุดจากปลายเท้า สองมือเขารวบน่องนุ่มนิ่มให้เปิดออก สายตาคมจับจ้องแล้วยิ้ม คนเป็นเจ้าของเกิดอาการอายจนเอามือมาปิดไว้ แต่ถูกเขาดึงออก

“เมียจ๋า น่าหม่ำมาก จนเกินห้ามใจ”

คนหิวกระหายฉกลงไปดูดดื่มกลุ่มเกสรสีชมพูทันที ไรยาสะท้านเฮือก เมื่อรับรู้ว่าลิ้นสากๆ กำลังลาก ไล้ เลียไปทุกซอกหลืบ

“ซู๊ด”

ไม่รู้ว่าเสียงนี้หลุดออกจากปากมาได้ยังไง รู้แต่ว่าตอนนี้หัวใจเหมือนจะหยุดเต้น หน้าอกเกิดอาการหนักอึ้งเหมือนมีอะไรมาทับไว้ ความสุขแบบแปลกใหม่ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ เมื่อยังคงถูกลิ้นตวัดอยู่กับเกสรสีชมพู ความรู้สึกต่อมาคือหน่วงๆ โหวงๆ ตรงร่องฉ่ำชื้น เมื่อลิ้นสากสอดเข้าไป บั้นท้ายงอนงามส่ายไปมาด้วยความเสียวสะท้าน

“อื๊ม”

สองมือบางเกาะไหล่หนาไว้แนบแน่น อาการหนักๆ หน่วงๆ จุกๆ เริ่มเกิดขึ้นในเวลาต่อมา แทบจะหยุดหายใจ เมื่อรู้สึกได้ว่าปลายบานเบ่งกำลังแทรกเข้าไปในกาย ตามมาด้วยอาการเจ็บหนึบหนับจนถึงกับจิกเล็บลงไปบนเนื้อของเขา

“ไม่ต้องกลัวนะคนดี ไว้ใจพี่ แล้วทุกอย่างจะดีเอง”

หรัญญ์หยุดครู่หนึ่ง แล้วมองเจ้าของเรือนกายผอมเพรียว ผิวพรรณขาวราวไข่ปอก เรือนร่างก็ช่างงดงามราวกับประติมากรรมชิ้นเอกของจิตรกรมือหนึ่ง เขาบอกตัวเองว่าจะค่อยๆ มอบบทเรียนรอบสองให้เป็นไปอย่างนุ่มนวลที่สุด เพื่อให้เขาและเธอได้มีความสุขร่วมกัน แม้ความโกรธแค้นจะยังคงอยู่ในใจไม่เปลี่ยนแปลง แต่เขาจะโยนมันทิ้งก่อน แล้วตักตวงเอาความสุขจากเรือนกายเธอแทน

“ดีมาก ขายฝากนะไม่เอาจำนอง ให้แค่สามเดือนพอ ถ้าไม่เอาก็ไปหาที่อื่น”

หรัญญ์ส่งเสียงเข้มๆ ขณะนั่งอยู่ในออฟฟิศไซต์งาน หลังตรวจงานเสร็จแล้ว ทีมกลับเกือบหมด เมื่อวันชนะโทรมาบอกว่าเหยื่อติดเบ็ดจนดิ้นไม่หลุด ทีนี้เป็นโอกาสแล้ว

“ได้ครับ”

“โอเค แธงค์ยูนะ”

ตัดสายจากผู้ช่วยมือหนึ่งไปแล้ว ก็มีอีกสายเรียกเข้าทันที เห็นว่าเป็นพชิราเลยรีบรับ

“พี่ฮั้นท์คะ ช่วยพีชด้วยค่ะ”

เสียงปนสะอื้นทำเอาเขาตกใจและแปลกใจไม่น้อย ตอนเดินดูงานด้วยกันเมื่อไม่นานนี้ ยังคุยดีๆ อยู่เลย

“เป็นอะไรพีช”

“เวย์ค่ะพี่ฮั้นท์ ช่วยพีชด้วยค่ะ ฮื่อๆๆ”

“เวย์เป็นอะไร แล้วอยู่ไหนกัน”

“ฮื่อๆๆ พีชอยู่เรือนโดมค่ะ ช่วยพีชด้วยค่ะพี่ฮั้นท์ พีชจะทนไม่ไหวแล้วค่ะ ช่วยพีชด้วยค่ะ ฮื่อๆๆ”

“ใจเย็นๆ เดี๋ยวพี่ไป”

ความตกใจและห่วง แถมยังเป็นพนักงานในบริษัทอีก เขารีบวิ่งไปแบบไม่ทันคิดอะไร เรือนโดมหรือ Dome House เป็นหลังที่บินยามินจะมาอยู่ คนงานกำลังเร่งตกแต่งภายใน

“มันบอกว่ายังรักย้าอยู่ มันจะหย่าแล้วกลับไปหาย้าค่ะ พอพีชบอกว่าย้ามีพี่อยู่จะกลับไปหาได้ยังไง มันก็เถียงว่าไม่แคร์ แล้วมันก็ยังบอกพีชด้วย ว่าย้าก็ยังรักมัน อยากได้มัน ที่ไม่กล้าออกตัวแรงเพราะยังมีพี่อยู่ พีชแย้งยังไง มันก็จะหย่าท่าเดียว ฮื่อๆๆๆ”

“ในเมื่อย้ายังเป็นเมียพี่ แล้วมันจะอยากหย่าทำไมล่ะ”

หรัญญ์ขบกรามแน่น

“ก็เพราะมันคิดว่า ย้าจะหย่ากับพี่บ้างไงคะ ต่างคนต่างโสดแล้ว ก็กลับไปอยู่ด้วยกันไงคะ สองคนนี้ยังรักกันอยู่ พี่ไม่เห็นเวลาเขามองกันเหรอคะ”

“พีชคิดไปเองหรือเปล่าครับ”

ถึงจะเชื่ออยู่บ้าง แต่หรัญญ์ก็ไม่ขอเผยให้พชิรารู้แน่ๆ รังแต่จะเสียลุ๊คผู้บริหารเปล่าๆ

“เท่าที่รู้จักย้ากันมาหลายปี พีชอ่านใจสองคนนี้ออกค่ะ พีชจะทำยังไงดีค่ะพี่ฮั้นท์ ช่วยพีชด้วยค่ะ พีชเสียใจค่ะ ทำไมเวย์ทำกับพีชแบบนี้คะ เสียแรงที่พีชอุตส่าห์ตัดใจมอบชีวิตให้เพราะพลาดไปแล้ว ทั้งที่พีชควรจะได้ผู้ชายที่ดีกว่านี้ด้วยซ้ำ”

“ใจเย็นครับ ค่อยๆ คิด อย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล”

“พีชพยายามอยู่ค่ะ แต่บางทีพีชก็เกือบจะทนไม่ได้ มันด่าว่าพีชสารพัด หาว่าพีชปล่อยให้ท้องเพราะอยากจะจับมัน ทั้งที่คืนนั้นเราก็เมาทั้งคู่ พีชไม่ได้ตั้งใจด้วยซ้ำค่ะ หลังจากคืนนั้นพีชก็สั่งไม่ให้มันมายุ่งกับพีชอีก พีชรู้สึกผิดกับย้ามาก ย้าเป็นเพื่อนรักกับพีชนะคะ พีชจะทรยศย้าได้ยังไงคะ แต่มันก็ยังมาหาพีชอีก ชวนพีชดื่มจนเมาอีก แล้วมันก็ ฮื่อๆๆๆ”

“พี่ไม่เคยรู้เลยว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ เห็นรักกันดีนี่ครับ”

“จะให้พีชทำยังไงคะ พีชทำแท้งไม่ได้หรอกค่ะ ลูกพีชทั้งคนนะคะ อีกอย่าง มันก็บอกว่าจะรับผิดชอบแล้วจะสร้างครอบครัวด้วยกัน แต่พอย้าแต่งกับพี่ฮั้นท์ มันก็เริ่มเปลี่ยนไป ไม่สนใจพีชเหมือนเดิม หนีไปค้างบ้านแม่บ้าง บ้านเพื่อนบ้าง หรือไม่ก็หนีไปทำงานต่างจังหวัดบ้าง ต่างประเทศบ้าง ทั้งที่ให้คนอื่นไปแทนก็ได้ พีชบอกว่าไม่อยากอยู่คนเดียว เพราะเวียนหัวบ่อยๆ มันก็ไม่ฟัง พอพีชแท้ง มันก็หาว่าพีชจงใจ ดูมันคิดสิคะ เอาหัวแม่ตีนคิดเหรอคะ ฮื่อๆๆๆ”