เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 5

ทีมงานบอกตอนเอามาเปิดให้เธอดู ไม่รู้ว่าถ้าเผลอทำอะไรหายไปสักชิ้น จะหาเงินที่ไหนมาซื้อคืน หรือมีก็ไม่รู้จะหาซื้อได้จากที่ไหน อัฟแนนน่าจะสั่งทำเป็นพิเศษ

พยายามสลัดเรื่องเครื่องเพชรออกจากหัว เพราะเสียงปรบมือดังเกรียวกราว เมื่อเธอกับเจ้าบ่าวเดินมาถึงจุดมาร์ค เจ้าบ่าวกำลังคุกเข่าต่อหน้าเธอ ช่อดอกไม้ถูกยื่นมาให้ ตามสคริปต์บอกไว้ ว่าเธอต้องยิ้มหวานๆ แล้วถึงรับมาถือไว้

“เจ้าบ่าวเข้าไปกอดเจ้าสาว แล้วหอมแก้มเลยค่ะ”

ได้ยินเสียงทีมงานคอยกำกับคิวอยู่ห่าง จากนั้นเธอก็เกิดอาการยืนตัวแข็งทื่อ เมื่อเจ้าบ่าวยืนขึ้น แล้วสองแขนก็รวบกอดเธอไว้หลวมๆ ตรงแก้มถูกจมูกกดลงมา ทำเอาเธอขนลุกเกรียว จนเผลอคิดไปว่านี่คืองานแต่งจริงๆ

“ได้เวลาพบกับความเปลี่ยนแปลงแล้วครับคุณหนูย้า”

เสียงเขาดังอยู่ข้างหู เขายิ้มให้เธอ ทำให้เขาดูดีและดูหล่อมากในความคิด มือขวาถูกกุมไว้ แล้วค่อยๆ เดินไปด้วยกัน รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝัน เสียงเพลงหวานๆ กลีบดอกไม้นับไม่ถ้วนที่โปรยปรายลงตามพื้น ดรายไอซ์พวยพุ่งตามขอบทางเดิน แสงแฟลชจากกล้อง

เสียงกดชัตเตอร์รัวไม่ขาด สายตาผู้คนในงานที่จำไม่ได้ว่ามีใครบ้าง ทุกอย่างเหมือนอยู่ในความฝัน ความเหนื่อยล้าจากการดิ้นรนเอาตัวรอดมาหลายปี บัดนี้จบสิ้นลงแล้ว เพราะชายข้างกาย

“อ้าว แล้วย้าหายไปไหนแล้วล่ะแก”

หนึ่งในเพื่อนเอ่ยเบาๆ พร้อมกับสอดส่ายสายตาหา เพราะเสร็จจากเวทีแล้วก็ เห็นแต่เจ้าบ่าวยืนคุยกับทีมจัดงานใกล้ๆ เวที

“น่าจะไปเปลี่ยนชุด หรือไม่ก็ถอดหางปลาออกนะ”

กิ๊ฟซี่ตอบแบบลอยๆ ตาก็มองหาเช่นกัน

“ใช่ๆ เราได้ยินทีมจัดการบรีฟกับย้าตอนขึ้นไปดูในห้องแต่งตัวเหมือนกัน นั่นไงๆ ย้ามาแล้ว ไปเปลี่ยนชุดจริงๆ ด้วย”

กุ้งไปด้วยกันก็ได้ยิน

“ว๊ายคุณหนูไฮของเรา เปลี่ยนกี่ชุดแล้วยะเนี่ย เริดๆ ทั้งนั้นเลย ดูชุดนี้สิพวกแก กระโปรงสั้นขึ้นกว่าเมื่อกี้ สีครีมประดับคริสทัลวิบวับๆ ด้วย นางฟ้าจำแลงชัดๆ เลย”

“นั่นน่ะสิ ดูท่าว่าจะเดินทักทายแขกแต่ละโต๊ะแล้วล่ะ พวกเรา เตรียมรอถ่ายรูปนะ”

เพื่อนในกลุ่มอีกหลายคนเอ่ยอย่างตื่นเต้น ตาก็มองเพื่อนที่สวยสุดในงาน กำลังถูกเจ้าบ่าวจูงมือพาเดินไปไหว้ขอบคุณแขกผู้ใหญ่ก่อน แล้วก็ไล่ไปตามโต๊ะนั้นโต๊ะนี้ จนมาถึงโต๊ะที่เพื่อนนั่งอยู่

“ย้ากินอะไรหน่อยมั้ย ดูท่าทางจะเหนื่อยนะ”

ไรยายิ้มให้กุ้งอย่างขอบคุณ เพราะเหนื่อย แล้วก็ปวดขาจริงๆ ก็ยืนติดกันมาหลายชั่วโมงนี่นา

“จริงด้วย เอาอะไรดี เดี๋ยวเราไปหามาให้”

กิ๊ฟซี่เองก็รู้ว่าเพื่อนเหนื่อย