เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 54

พอไปถึงโรงงาน ก่อนขึ้นออฟฟิศที่มีพนักงานเพิ่มมากกว่าเดิม เพราะเรียกคนที่โล๊ะออกกลับมาใหม่ กับรับเพิ่ม เลยแวะไปหาสนชัย เพราะเห็นว่าเข้าไปคุยกับหัวหน้างานในโรงงานอยู่ ความจริงแล้วอยากจะเดินตรวจงานเลย

แต่เพราะหิวมาก ก็นี่บ่ายโมงกว่าๆ แล้ว เลยคิดจะหาข้าวกินก่อน แต่พอรู้ว่าสนชัยก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน เพราะวันนี้ไม่ได้เข้าออฟฟิศใหญ่ แต่มาตรวจโรงงานเลย

“ผมโทรให้คนสั่งมาดีกว่าครับคุณย้า ร้านเดิมเรานี่ล่ะครับ”

“ก็ได้ค่ะ แต่ให้ย้าเลี้ยงนะคะ”

“เอางั้นเหรอครับ”

“ค่ะ”

“งั้นผมเลี้ยงกาแฟก็แล้วกันนะครับ”

“ได้ค่ะ”

ไรยาออกจากโรงงานเพื่อขึ้นตึก แต่แวะห้องน้ำก่อน เห็นเลอะๆ เปื้อนๆ แล้วไม่ค่อยปลื้ม คงต้องกำชับแม่บ้านบ้างแล้ว เมื่อก่อนอยู่นี่ จะสะอาดเอี่ยมทุกวันเลย ขณะนั่งทำธุระอยู่ ก็ดันได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา

“ฉันเพิ่งจะเข้ามาแท้ๆ จะต้องตากแดดออกไปอีกรอบเหรอ ทำไมไม่นั่งรถไปกินเองนะ รถก็มีหลังคา แอร์ก็เย็นๆ”

“นั่นน่ะสิ แล้วลุงสนบอกว่านางจะเลี้ยง แต่ไม่เห็นให้เงินมาเลย นี่แกก็จะต้องออกให้ไปก่อนเหรอ เกิดกินแล้วเนียนไม่จ่าย หรือแกล้งลืมล่ะ นางทำออกบ่อยๆ ไม่ใช่เหรอเมื่อก่อน”

“ใช่ แต่ลืมฉันก็ค่อยๆ ทวงเอาสิ นานแค่ไหนฉันก็ทวง ไม่ได้หรอก เป็นถึงเจ้าของบริษัท จะมาเบียดเบียนเงินพนักงานขี้กระจ๊อกอย่างเราได้ยังไง”

“เจ้าของบริษัทที่กำลังจะเจ๊งนี่นะแก จะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายล่ะ นี่ถ้าไม่ได้แต่งงานกับคุณฮั้นท์ พวกเรามีหวังได้ตกงานไปนานแล้ว”

“แต่มีข่าวแว่วๆ นะแก”

“ข่าวอะไร แล้วแกรู้มาจากไหนวะ”

“ก็พวกฝ่ายขาย ที่มาดูโรงงานอาทิตย์ก่อนไง๊ จำได้มะ”

“เอ่อๆ แล้วว่าไง”

“เขาว่านางแต่งเพราะอยากได้คนมาหุ้นเท่านั้นล่ะ หรือเรียกว่าแต่งเพราะเงิน แล้วตอนนี้เหมือนจะระหองระแหงกันอยู่นะ เพราะได้ข่าวว่านางเหมือนจะเหล่เศรษฐีใหม่ ก็เป็นลูกค้าของผัวนางนั่นล่ะ”

“จริงเหรอมึง”

“เอ๊อ เขาเล่ามานะ สงสัยจะเตรียมหาที่เกาะใหม่หรือเปล่าวะแก”

“จะเหลือเร๊อะ”

“ไม่สงสารผัวหรือไงวะ อุตส่าห์เอาเงินมาซื้อหุ้น”