เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 54

พอไปถึงโรงงาน ก่อนขึ้นออฟฟิศที่มีพนักงานเพิ่มมากกว่าเดิม เพราะเรียกคนที่โล๊ะออกกลับมาใหม่ กับรับเพิ่ม เลยแวะไปหาสนชัย เพราะเห็นว่าเข้าไปคุยกับหัวหน้างานในโรงงานอยู่ ความจริงแล้วอยากจะเดินตรวจงานเลย

แต่เพราะหิวมาก ก็นี่บ่ายโมงกว่าๆ แล้ว เลยคิดจะหาข้าวกินก่อน แต่พอรู้ว่าสนชัยก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน เพราะวันนี้ไม่ได้เข้าออฟฟิศใหญ่ แต่มาตรวจโรงงานเลย

“ผมโทรให้คนสั่งมาดีกว่าครับคุณย้า ร้านเดิมเรานี่ล่ะครับ”

“ก็ได้ค่ะ แต่ให้ย้าเลี้ยงนะคะ”

“เอางั้นเหรอครับ”

“ค่ะ”

“งั้นผมเลี้ยงกาแฟก็แล้วกันนะครับ”

“ได้ค่ะ”

ไรยาออกจากโรงงานเพื่อขึ้นตึก แต่แวะห้องน้ำก่อน เห็นเลอะๆ เปื้อนๆ แล้วไม่ค่อยปลื้ม คงต้องกำชับแม่บ้านบ้างแล้ว เมื่อก่อนอยู่นี่ จะสะอาดเอี่ยมทุกวันเลย ขณะนั่งทำธุระอยู่ ก็ดันได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา

“ฉันเพิ่งจะเข้ามาแท้ๆ จะต้องตากแดดออกไปอีกรอบเหรอ ทำไมไม่นั่งรถไปกินเองนะ รถก็มีหลังคา แอร์ก็เย็นๆ”

“นั่นน่ะสิ แล้วลุงสนบอกว่านางจะเลี้ยง แต่ไม่เห็นให้เงินมาเลย นี่แกก็จะต้องออกให้ไปก่อนเหรอ เกิดกินแล้วเนียนไม่จ่าย หรือแกล้งลืมล่ะ นางทำออกบ่อยๆ ไม่ใช่เหรอเมื่อก่อน”

“ใช่ แต่ลืมฉันก็ค่อยๆ ทวงเอาสิ นานแค่ไหนฉันก็ทวง ไม่ได้หรอก เป็นถึงเจ้าของบริษัท จะมาเบียดเบียนเงินพนักงานขี้กระจ๊อกอย่างเราได้ยังไง”

“เจ้าของบริษัทที่กำลังจะเจ๊งนี่นะแก จะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายล่ะ นี่ถ้าไม่ได้แต่งงานกับคุณฮั้นท์ พวกเรามีหวังได้ตกงานไปนานแล้ว”

“แต่มีข่าวแว่วๆ นะแก”

“ข่าวอะไร แล้วแกรู้มาจากไหนวะ”

“ก็พวกฝ่ายขาย ที่มาดูโรงงานอาทิตย์ก่อนไง๊ จำได้มะ”

“เอ่อๆ แล้วว่าไง”

“เขาว่านางแต่งเพราะอยากได้คนมาหุ้นเท่านั้นล่ะ หรือเรียกว่าแต่งเพราะเงิน แล้วตอนนี้เหมือนจะระหองระแหงกันอยู่นะ เพราะได้ข่าวว่านางเหมือนจะเหล่เศรษฐีใหม่ ก็เป็นลูกค้าของผัวนางนั่นล่ะ”

“จริงเหรอมึง”

“เอ๊อ เขาเล่ามานะ สงสัยจะเตรียมหาที่เกาะใหม่หรือเปล่าวะแก”

“จะเหลือเร๊อะ”

“ไม่สงสารผัวหรือไงวะ อุตส่าห์เอาเงินมาซื้อหุ้น”

ไรยาหันไปมองสตอแลรี่นิดหนึ่ง แต่ไม่พูดอะไร นอกจากขนของต่อ เพราะหอบงานจากโรงงานมาตรวจที่บ้านแทน ถ้าวกเข้าออฟฟิศอีกก็เสียเวลา

“เวย์ไปช่วยย้าหน่อยสิ ของเต็มไปหมด”

พชิราแกล้งเอ่ยด้วยท่าทีฝืนนิดๆ วายุสกลับรีบตรงไปช่วยทันที นั่นทำเอาหรัญญ์ไม่ปลื้มสักเท่าไหร่ เลยเดินหนีเข้าออฟฟิศแทน เพราะมีเรื่องจะต้องคุยกับทีมงานอีกมากมาย เนื่องจากเลราน่าเพิ่งไปบอกเมื่อบ่าย ว่าบินยามินจะบินมาดูงานพรุ่งนี้

ออกมาอีกทีตอนได้เวลามื้อเย็น เมียไม่อยู่ในห้องอาหาร แต่เห็นแต่งตัวสวยแล้วขับรถออกไปทันที หลังจากกินเสร็จเขาก็ให้ทีมที่คุยเสร็จ แยกไปพักผ่อนเลย ให้มาเจอกันอีกทีเช้า วายุสคือหนึ่งในทีมนี้ เขาเห็นรีบขับรถออกบ้านไป มันทำให้อดคิดไม่ได้ ว่าทั้งสองนัดกันไว้

จะบอกให้วันชนะตามไปก็คงไม่ทันแล้ว อีกทั้งยังมีอีกทีมที่จะต้องคุยงานกันต่อ เลยเอาแต่นั่งทำเป็นใจเย็น ทั้งที่ข้างในออกจะร้อนรนไม่น้อย เหล้าบนโต๊ะ ทีมงานที่มีห้อยกับอั้น เป็นฝ่ายเอามาเปิด เพื่อนั่งคุยงานไปจิบไปนั้น ถูกเขากรอกเข้าปากหลายแก้ว

และไม่มีใครคิดห้าม เพราะเขาเป็นพวกคอทองแดง กินเท่าไหร่ไม่เมา หรือถ้าเมาก็ครองสติได้สบายมาก พชิราที่ไม่ได้อยู่ในทีมจะต้องคุยงานแล้ว แต่เสนอหน้าเข้ามานั่งด้วยเห็นอาการกระดกแก้วรัวๆ ก็อดห่วงไม่ได้

“พี่ฮั้นท์ดื่มเยอะไปหรือเปล่าคะ”

“ไม่ต้องห่วงเจ้านายหรอกนะครับน้องพีช”

ห้อยแซวน้อยๆ เพราะเห็นถึงความห่วงใยเกินขอบเขต มาสักระยะแล้ว แต่ก็ไม่อยากยุ่งและไม่อยากเตือน อีกทั้งก็กลัวตัวเองจะคิดมาก เรื่องยังไม่เกิดดันไปออกตัวแรงก่อน จะเสียอาวุโสเปล่าๆ

“ไม่ห่วงได้ยังไงคะ พี่ดื่มเอาๆ พรุ่งนี้ก็ต้องรีบตื่นมาคุยงานกับคุณบินยามินด้วยนะคะ”

“ไม่ต้องห่วงหรอก ไอ้ลากไส้ของเรา เป็นพวกกินไม่เมา พี่ว่าห่วงไอ้เวย์ดีกว่ามั้ย รีบร้อนออกไปไหนอะ โทรตามยัง”