เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 57

“เวย์ยกไปให้พวกในห้องประชุมหน่อยนะคะ เดี๋ยวพีชจะช่วยคุณป้าวันจัดโต๊ะ”

พชิราหันไปหาวายุสแล้วขยิบตาให้

“ความจริงป้าเสร็จแล้วล่ะ ไม่ต้องช่วยก็ได้”

วันดีรู้สึกไม่ค่อยจะปลื้มพชิราขึ้นเรื่อยๆ แล้ว เพราะเห็นถึงเนื้อถึงตัวผัวคนอื่นแบบไม่เกรงใจ

“แค่ทำงานกับหลานป้าก็เหนื่อยจะแย่แล้วไม่ใช่เหรอ”

แถมเมื่อไหร่ที่หลานตัวเองไม่อยู่ใกล้ๆ ก็มักจะพยายามเข้าหาบินยามินแทนด้วย

“พีชไม่ต้องช่วยหรอก เดี๋ยวเมียพี่จะช่วยเอง”

หรัญญ์มองเมีย ที่ยังยืนคุยกับบินยามินเรื่องผลไม้แกะสลักอยู่

“จริงมั้ยครับที่รัก”

แล้วเดินเข้าไปโอบเอวบางไว้อย่างไม่เกรงใจลูกค้าใหญ่

“คะ”

“คุณจะช่วยป้าใช่มั้ย หรือว่าจะช่วยผมต้อนรับแขกคนพิเศษของเรากันล่ะ”

“ยังไงก็ได้ แล้วแต่คุณ”

เสียงห้วนนิดๆ แล้วเดินหนีจากวงแขน เพราะรู้ว่าเขาไม่ได้อยากทำแบบนั้น แค่จะแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของต่อหน้าบินยามิน

“ฮั้นท์พาคุณบินยามินไปเดินเล่น ระหว่างรอจัดโต๊ะเสร็จดีกว่า ส่วนย้า ถ้าอยากอยู่ช่วยก็ได้จ้ะ มีของต้องยกเข้าไปจัดหลายอย่าง”

วันดีเห็นท่าไม่ดีเลยรีบสรุป

“ครับ”

หรัญญ์เองก็เห็นว่าดีแล้วที่ป้าช่วยแยกแขกออกจากเมียเขาให้ เลยหันไปชวนแขกไปเดินเล่นแถวสระน้ำ ราวสิบห้านาทีถึงกลับเข้าห้องอาหาร วายุสกำลังช่วยจัดโต๊ะอยู่ใกล้ๆ เมียเขา นั่นทำให้รู้สึกไม่สบอารมณ์สักนิด แต่ก็แสดงออกไม่ได้

“เชิญครับ”

เขาผายมือเชิญแขก ทว่าแขกกลับยิ้มให้เขา แล้วเดินไปเลื่อนเก้าอี้ออก

“เชิญไรยาตรงนี้เลยครับ เลดี้เฟิสต์”

ไรยาเกิดอาการเกร็งนิดๆ เพราะกลัวจะถูกสามีขี้สั่งกระแนะกระแหนอีก

“จะให้แขกยืนรออีกนานมั้ยที่รัก รีบมานั่งสิครับ”

เห็นแล้วขวางหูขวางตาไม่น้อย และเคืองหน่อยๆ ที่แขกบริการเมียเขาแบบไม่เกรงใจ ส่วนเมียก็เหมือนจะพอใจในบริการนั้น แต่ยังสงวนท่าทีเอาไว้ คงกลัวจะถูกคนอื่นว่ากระมัง

“คุณก็มานั่งตรงนี้ได้แล้วค่ะฮั้นท์”

เลราน่าเดินเข้ามาในห้องกับเอริก้าได้สักพัก รีบคว้าแขนหรัญญ์ไปนั่งข้างๆ ทันที พชิรากำลังจะไปนั่งอีกข้างของเขา ดันถูกเอริก้าเข้าไปขวางไว้ นั่นล่ะถึงทำให้ไรยายอมนั่งลงกับเก้าอี้ที่บินยามินเลื่อนให้

วายุสรีบไปนั่งเก้าอี้ว่างอีกข้างทันที พชิราเลยจำต้องนั่งต่อจากวายุสอย่างเสียไม่ได้ ใบหน้านั้นก็บึ้งนิดๆ นั่นกลับทำให้หรัญญ์คิดไปว่า พชิราไม่พอใจที่วายุสไปนั่งข้างเมียของเขา

“คุณวันจะไม่ทานด้วยกันเหรอครับ”

บินยามินหันไปมองวันดี ที่จัดแจงทุกอย่างแล้วก็ทำท่าจะออกไป

“ตามสบายเลยค่ะ ขอไปดูความเรียบร้อยในครัวต่อก่อน คนทำครัว อิ่มตั้งแต่เริ่มลงมือปรุงแล้วล่ะค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ ขาดเหลืออะไรก็บอกได้เลยค่ะ”