เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 63

“เก่งมาก ทีนี้ก็ทำลายใบไม้แทนป้าไปนะ เดี๋ยวป้าจะแกะสลักมะเขือเทศ”

“ค่ะ”

วันดียิ้มให้หลานสะใภ้ด้วยความพึงพอใจในความว่าง่าย สอนอะไรก็รับฟังและทำตามอย่างเต็มอกเต็มใจ ขยัน ไม่ยุ่งวุ่นวาย ไม่จุกจิกจู้จี้ แถมไม่เคยเห็นเรียกร้องอะไรจากสามีเลย

เป็นเมียคนอื่นเถอะ คงต้องอยากได้เครื่องเพชร หรืออะไรต่อมิอะไรอีกเพียบ ไหนจะเรื่องความอดทนที่มีสูงมาก ถูกด่า ถูกว่าแรงๆ ก็อยู่มาจะเป็นปีแล้ว

“ของว่างค่ะคุณป้าวัน”

ไพลินเดินเข้ามาด้วยท่าทีนอบน้อม

“จัดมาให้คุณย้าด้วยนะไพ”

“ได้ค่ะ ไพไม่รู้ว่าคุณย้ากลับมาแล้ว”

“ไม่เป็นไรจ้ะ” ไรยายิ้มให้เด็กสาวที่มีท่าทีสดใส

“แล้วจัดไปห้องทำงานคุณฮั้นท์หรือยังไพ”

วันดีอดห่วงหลาน ที่หายเข้าห้องไปตั้งแต่กลับจากไซต์งานตอนบ่ายสองกว่าๆ แล้วไม่ได้

“เรียบร้อยค่ะ กินใหญ่เลยนะคะ สงสัยจะไปตรวจงานกันเหนื่อย เดี๋ยวไพไปเอามาให้คุณย้าก่อนนะคะ”

“จ้ะ”

วันดีมองหลานสะใภ้จ้องแครอทในมืออยู่

“หลานชายก็เอาแต่มุทำงาน หลานสะใภ้ก็ทำงานหนัก วันหยุดก็หอบงานมาทำ ต่างคนต่างงานเยอะ แล้วเมื่อไหร่ป้าจะได้อุ้มหลานล่ะ”

มือกำลังจะลงมีดของไรยาเกือบพลาดโดนนิ้วเข้าให้แล้ว เพราะเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในหัวเลยด้วยซ้ำ และเมื่อไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เลยขอเงียบเอาไว้ก่อน

“ย้ากินยาคุมเหรอ”

วันดียังไม่ยอมแพ้ เพราะมองเห็นเพียงหนทางเดียว ที่จะเกี่ยวทั้งสองไว้ด้วยกัน ต่อให้มีเรื่องหมางใจในอดีต แต่วันดีอยากทิ้งให้มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เท่าที่ลองไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว ไรยาอาจไม่รู้เรื่องอะไรด้วย

หรือถ้ารู้ก็คงขัดหรือห้ามพ่อแม่ไม่ได้หรอก มันจึงไม่ยุติธรรมนัก แต่เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว คงย้อนกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ วันดีเลยอยากแก้ไขปัจจุบัน เพื่อส่งผลดีในอนาคตแทน

“เอ่อ ค่ะ”

ไม่คิดว่าอีกฝ่ายคุยเรื่องนี้ ทำให้คิดขึ้นได้ว่าซื้อมาแล้วเก็บไว้ในรถ ยังไม่ได้เอาขึ้นห้องเลย

“จะคุมไปทำไม แต่งงานมาจะปีแล้วนะ ว่ามีหลานให้ป้าอุ้มสักคนเถอะ ป้าแก่แล้ว วันๆ อยู่แต่กับอาหารการกิน อยากเลี้ยงหลานบ้าง...”

“สวัสดีครับ”

บินยามินยืนยิ้มหน้าหล่ออยู่ตรงประตู มีคนสนิทสองคนยืนอยู่ห่างๆ

“ผมมาขัดจังหวะหรือเปล่าครับ”

“ไม่เลยค่ะ คุณบินยามินจะเอาอะไรเพิ่มหรือเปล่าคะ ป้าจะสั่งเด็กจัดให้”

“ไม่ครับ ผมแอบหนีไปงีบเพิ่งลงมา เห็นคุณสองคนนั่งอยู่ เลยสงสัยว่าทำอะไรกัน นี่สำหรับมื้อเย็นของผมกับเพื่อนๆ หรือเปล่าครับ”

บินยามินมองผักที่ถูกแกะสลักไว้อย่างสวยงามก็ยิ้ม

“ค่ะ”

“ทำอะไรกันอยู่ครับ”

ไรยาไม่คิดจะหันไปมอง เพราะเหม็นขี้หน้าคนหื่น งานกลางคืนไม่เคยเว้นว่าง คนเป็นผัวก็ไม่แคร์ รีบไปหย่อนบั้นท้ายสอบตรงที่พักเก้าอี้ตัวที่เมียนั่งอยู่ โอบไหล่ไว้หลวมๆ

“ภรรยาคุณมีฝีมือมากฮั้นท์ ขนาดเพิ่งหัดทำครั้งแรกนะ”

“ขอบคุณครับ ภรรยาผมมีดีหลายอย่างเลย จริงมั้ยครับที่รัก” ไรยาไม่สนใจ เอาแต่จ้องแครอทในมือ

“ผมดีใจนะ ที่ได้ยินคุณพูดแบบนี้ และเห็นภาพนี้ น่ารักมาก” หรัญญ์งงกับท่าทีจริงใจของแขกไม่น้อย ก็เมื่อกี้ยังเห็นหลีเมียเขาอยู่เลย

“เดี๋ยวผมจะทำให้เห็นบ่อยๆ ก็แล้วกัน ดีมั้ยครับที่รัก”

หรัญญ์กระชับวงแขนเข้ากับไหล่ระหงแล้วยิ้ม ส่วนภรรยานั้นรู้ดีว่าเขาเฟค

“ถ้าอย่างนั้นผมขอเชิญคุณกับภรรยา มาร่วมโต๊ะคืนนี้ด้วยนะ จะได้แนะนำให้รู้จักเพื่อนผมไง ไม่แน่ คุณอาจได้เปิดเฟสสาม โดยมีเพื่อนผมเหมาก็ได้”

“ด้วยความยินดีเลยครับ ขอบคุณที่ให้เกียรติผมกับภรรยาครับ”

หรัญญ์ฝืนตอบรับไปอย่างนั้น เพราะรู้ว่าบินยามินอยากอยู่กับแขกมากกว่า มีเพียงเหตุผลเดียวที่เชิญคือเมียเขา พอก้มลงไปมองก็เห็นตั้งหน้าตั้งตาแกะสลักอยู่ เมื่อกี้ยังเห็นยิ้มอ่อยผู้ชายอยู่เลย

‘คืนนี้เจอดีแน่’

เมียแต่งท่านประธาน Chairman’sWife / พิมรภัค ตอนที่ 9

เขาทำเป็นใจเย็น ยิ้มกับแขก คุยกับแขก และเพื่อนของแขก ตอนอยู่ในห้องอาหารอันหรูหรา อยากขอบคุณป้าสักพันครั้ง ที่จัดการได้ดีเกินความคาดหมาย จนแขกของบินยามิน ที่เป็นสองสามีภรรยา มาพร้อมลูกสาว ลูกชาย และสมุนอีกสิบคนชมไม่ขาดปาก เรียกว่าทริปนี้บ้านของเขาแทบไม่เหลือที่ว่าง จนต้องลามมาหาตึกทางซีกของเขา

“ฝั่งของแดดดี๊กับหมั่มมี้คิดว่ายี่สิบห้อง รวมห้องโดมน่าจะพอแล้วล่ะ ส่วนฝั่งของแก อยากจะทำแบบเดียวกันก็ไม่มีปัญหา ถือแดดดี๊สร้างเผื่อไว้เป็นเรือนหอให้เลยก็แล้วกัน ถ้าแกคิดจะแต่งงานนะ แต่จนป่านนี้ยังไม่เห็นจีบใครเลยนี่”