เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 72

“ต้องถามย้าค่ะพี่ฮั้นท์ เพราะฝ่ายเราปรู๊ฟไปนานแล้วเหมือนกันค่ะ ไม่ทราบว่าติดอะไร บิณฑบาตเลยยังไม่ปรู๊ฟสักที”

พชิราหันไปยิ้มให้เอ็มดีสาวด้วยท่าทีสดใส

“นั่นสิ ขอทราบเหตุผลวันนี้เลยครับ จะได้จบๆ เรื่องไป”

หรัญญ์เงยไปมองเมีย อันที่จริงก็พอรู้แหละ ว่าจงใจจะขัดคำสั่ง อวดคนอื่น ที่ผ่านมาก็หยวนและยอมให้ แต่วันนี้คงไม่แล้ว

“ก็อย่างที่แจ้งหลายรอบนั่นล่ะค่ะ ว่าเรายังไม่จำเป็นจะต้องสิ้นเปลือง ในเมื่อลูกค้าหลักก็มีในมือแล้ว ลำพังแค่ทำตามออร์เดอร์ก็แทบจะไม่ทันแล้วนี่คะ”

ตอนมีปัญหา จนต้องยอมให้เขามาหุ้น เพราะไม่มีเงินซื้อวัตถุดิบผลิตให้ได้ตามออร์เดอร์ ลูกค้าถึงหันไปหาเจ้าอื่น แต่พอมีเงินให้หมุนแบบไม่จำกัด และเธอก็ก็ตามลูกค้าเก่ากลับมาได้ทั้งหมดแล้ว ผลิตส่งแทบไม่ทันแล้ว ยังจะหาลูกค้าใหม่ทำไมอีก

“บอกแล้วไงครับ ว่ากำลังจะขยายกลุ่มลูกค้าใหม่ เพราะผมไม่ชอบผูกขาดกับกลุ่ม มีอะไรที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้น เราจะแย่ แล้วก็ไม่ต้องกลัวเปลืองหรอกนะครับ บอกแล้วว่าผมมี คุณแค่ทำตามคำสั่งก็พอ ขอแค่นี้ทำได้มั้ยครับ และอย่าเอาความเป็นภรรยาของผม มาใช้ในงาน เพราะผมไม่ชอบ สั่งยังไงให้ทำตามอย่างนั้น ไม่ต้องถามหรือกลัวแทนผม ย้ำอีกรอบว่าผมมีเงินมากพอที่จะจ่าย เข้าใจมั้ยครับคุณเอ็มดี”

“เข้าใจน่ะเข้าใจค่ะ และถ้าคุณอยากจ่ายนัก ดิฉันก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ เดี๋ยวจัดให้”

“ขอบคุณครับ”

“ไหนๆ คุณก็บอกว่าเงินมีเยอะแล้ว ทำไมไม่เห็นปรู๊ฟเรื่องโชว์รูมที่ส่งไปสักทีล่ะคะ”

“เรามีโชว์รูมที่นี่อยู่แล้ว ผมอุตส่าห์เจียดพื้นที่ให้ตั้งหลายตารางเมตร แล้วจัดอย่างสวยงามด้วย หมดงบตั้งเยอะ ไม่เห็นจะต้องมีอีกที่ ร้อยวันพันปีลูกค้าก็ไม่ไปสักครั้ง มันเป็นการใช้เงินแบบเสียเปล่าครับ”

“แต่เท่าที่ดิฉันนับ ปีนี้ลูกค้าไปเยี่ยมโรงงานไม่ต่ำกว่าเดือนละหกครั้งนะคะ ที่จะรับรองก็ไม่มี ดูงานเสร็จ ต้องพาไปร้านกาแฟ นั่งคุยกันต่อที่นั่นตลอด มันจะไม่ดีกว่าเหรอคะ ถ้ามีโชว์รูมไว้ ตกแต่งสวยๆ ติดแอร์เย็นๆ อยากกินอะไรก็สั่งมา กินไปคุยไป บางทีอาจทำให้ลูกค้าตัดสินใจซื้อของเราง่ายกว่าเดิมนะคะ”

“ผมคิดว่าลูกค้าก็คุยกับผม กับทีมขายจากโชว์รูมที่นี่แล้ว ไปนั่นก็แค่ดูสายผลิต ไม่เห็นจำเป็นจะต้องเปลืองเงินสร้างอีก เว้นแต่คุณอยากมีที่สวยๆ แอร์เย็นๆ เอาไว้คุยเรื่องอื่นกับลูกค้ามากกว่า ถ้าเป็นแบบนั้น ผมแนะนำให้พาไปที่อื่น โรงงานมีไว้สร้างรายได้ ไม่สร้างอย่างอื่น จบนะครับประเด็นนี้ เรื่องต่อ...”

ถูกสวนกลับอย่างนี้ เลยไม่อยากพูดอะไรอีก ก็เขาเป็นประธานใหญ่นี่นะ นั่นก็เงินเขา คนในห้องนี้ ถ้าจะมองจริงๆ ก็เหมือนไม่ใช่คนของเธอแล้ว โดยเฉพาะพวกฝ่ายขาย นับวันก็จะยิ่งไม่เห็นหัวเธอ พอประชุมเสร็จก็เตรียมจะออกจากห้อง

“เพื่อเป็นการขอบคุณทุกคน ที่ทุ่มเทให้กับงาน ผมขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงมื้อเที่ยงนะครับ อาหารน่าจะกำลังมาส่ง ไม่ได้กินข้าวกับทีม AHJR มานานมากแล้ว เพราะมัวแต่ไปยุ่งกับโปรเจ็กต์ AHD อยู่ ใครจะไปห้องน้ำก่อนก็ตามสบายนะครับ”

“ว้าวๆ ท่านประธานของเราใจดีที่สุดเลยค่ะ ว่าแต่มีอะไรเลี้ยง” สาวๆ ฝ่ายขายดีอกดีใจใหญ่

“ผมสั่งเลขาว่าเป็นอาหารญี่ปุ่นนะครับ แต่ไม่ทราบว่าจะมีเมนูอะไรบ้าง”