เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 74

ไรยาวางมือถือที่เพิ่งส่งไลน์ไปบอกวันดี ว่ายังกลับบ้านไม่ได้ในช่วงนี้ โดยหยิบยกเอาอาการป่วยของพ่อมาอ้างตามเคย ทั้งที่พ่อไม่ได้เป็นอะไรแล้ว หรือถ้าเป็นก็คงจะด้านจิตใจมากกว่า

จะว่ากันจริงๆ จิตใจเธอก็แย่ไม่ต่างกันนัก หรืออาจหนักมากกว่า เมื่อพ่อเพิ่งบอกความจริงเรื่องบ้าน ที่ไม่เข้าใจคือ เขามารับขายฝากทำไม

ในเมื่อเขาไถ่เองแท้ๆ ถ้าอยากได้ก็ใส่ชื่อเข้าไปสิ ทำไมต้องให้วันชนะรับขายฝาก แล้วใส่ชื่อวันดีเป็นเจ้าของด้วย เขาต้องการอะไร แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ปัญหาหนักอกนัก ถ้าเทียบกับที่เขาสั่งให้พ่อย้ายออกจากบ้านภายในสามเดือน

นี่ก็เหลือแค่วันเดียวเท่านั้น อยากรู้จริงๆ ว่าเขาจะให้คนมาไล่พ่อออกได้ลงคอเลยเหรอ หรือแค่ขู่เฉยๆ แล้วเขาจะเอาบ้านไปทำอะไร ในเมื่อมีคฤหาสน์ราคาหลายร้อยล้านแล้ว

“คิดอะไรอยู่ลูก”

หันไปมองพ่อแค่ครู่เดียว แล้วก็หันกลับไปมองสวนดอกไม้เล็กๆ ตรงหลังบ้านต่อ เพราะมันเป็นมุมที่เธอโปรดปรานมากที่สุด รองจากห้องนอน บ้านติดกัน เธอเห็นเอาด้านหลังทำครัว หรือต่อเติมหลังคาทำนั่นนี่ แต่พ่อกลับทำสวนอังกฤษให้เธอ แทนคำขอโทษ ที่ขายบ้านหลังเดิมไปใช้หนี้

“คิดเรื่อยเปื่อยค่ะ”

อุ้งมือพ่อทาบลงมากับไหล่ระหงลูก แล้วภาพในห้องนอน ตอนพ่อบอกเรื่องบ้านก็ลอยมาตรงหน้าอีกรอบ ภาพที่พ่อเสียน้ำตาลูกผู้ชายอีก ไม่รู้ว่าตอนอยู่คนเดียว น้ำตาพ่อจะไหลมาแล้วกี่ครั้ง รู้แต่ว่าทนเห็นภาพนั้นไม่ได้แล้ว พ่อทุกข์มามากพอแล้วเพราะผู้หญิงคนนั้น เธอจะไม่ทำให้พ่อทุกข์อีก

“คิดเรื่องบ้านหรือเปล่า”

ปิยะเสียงเศร้า มองสวนที่ข้าเก่าเต่าเลี้ยงอย่างอ่อน คอยดูแลรักษาให้สวยงามมาตลอด มันเป็นเช้าแรกที่เขารู้สึกว่า ในอกเหมือนยกอะไรหนักๆ ที่ทับอยู่นานออกไป ทำให้ไม้นานาพันธุ์ตรงหน้าดูสวยงามมากกว่าทุกวันที่ได้พบเห็น

“ค่ะ แต่ไม่ได้คิดถึงบ้านหลังนี้แล้วค่ะ”

“ทำไมล่ะลูก”

“ก็มันไม่ใช่บ้านเรานี่คะ”

“พ่อไปเช่าห้องเล็กๆ อยู่กับสองคนนั้นได้นะ”

เพราะปิยะเกรงใจลูกมาก ก็ในเมื่อไม่มีเงินติดตัวเลย เพราะให้เมียไปหมดแล้ว ทุกอย่างต้องแล้วแต่ลูก

“คุณพ่อ”

น้ำตาไหลพราก เมื่อภาพในอดีตที่พอจะหาสุขได้จากบ้านหลังนี้ลอยเข้ามาในห้วงความคิด ตามด้วยภาพในปัจจุบันกับบ้านหลังใหญ่ และใบหน้าของสามีที่เอาแต่ประชดประชัน ด่า ว่าเสียๆ หายๆ ลอยมาย้ำเตือนให้เจ็บปวดหนักเข้าไปอีกหลายเท่า

ส่วนภาพในอนาคตน่ะหรือ แทบไม่ต้องคิด ก็มองเห็นแล้ว ว่าตัวเองคงจะหาสุขไม่ได้แน่ๆ ถ้ายังทนอยู่กับเขาเพื่อแลกกับการรักษาชื่อเสียงไว้ให้พ่อ จากที่เคยหวังว่าเมื่อหมดปัญหาเรื่องเงินแล้ว พ่อคงจะมีความสุขขึ้น แล้วสภาพพ่อตอนนี้ล่ะ เธอรู้แล้ว ว่าเงินไม่ใช่คำตอบ