เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 80
สรุปบท 80: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]
80 – ตอนที่ต้องอ่านของ เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]
ตอนนี้ของ เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] โดย กันเกรา ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง 80 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
“เป็นยังไงบ้าง”
วันชนะยังไม่ได้นั่งลงด้วยซ้ำ ก็ถามด้วยท่าทีลนนิดๆ ถ้าไม่สนิทมากๆ จ้างให้ก็ดูไม่ออก แต่บังเอิญคนอยู่กับเขามานานจับไต๋ได้ทันที เพียงแต่ไม่แสดงออกมาเท่านั้น
“เกลี้ยงเลยครับ”
“อะไรเกลี้ยง พูดให้มันชัดเจนหน่อยสิ”
“ก็ของในบ้านเกลี้ยงหมดเลยครับ ทำความสะอาดไว้ซะเอี่ยมเลย”
“แปลว่าย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้ว”
“น่าจะครับ”
“ไปไหน พอรู้มั้ย”
“ไม่รู้ครับ คนแถวนั้นบอกว่ามีรถสิบล้อมาขนไปหลายวันแล้ว และที่สำคัญ”
วันชนะไม่แน่ใจว่าควรจะบอกเจ้านายดีหรือเก็บไว้คนเดียว
“อะไร พูด”
เจ้านายลมเสียใส่นิดๆ
“คือผมดูจากกล้องแล้ว ตอนขนของมีคุณเวย์มาช่วยครับ เลยไปดูกล้องในออฟฟิศ เห็นคุณย้าไปเก็บของจากโต๊ะ แล้วมีคุณเวย์เข้าไปคุยด้วย ไม่รู้ว่าคุยอะไรกัน จากนั้นคุณเวย์ก็ขับรถตามคุณย้าไปบ้าน แล้วก็เป็นคลิปที่ไปช่วยขนของ เสร็จก็ขับตามมาที่นี่ ยืนคุยกันตรงหน้าบ้าน สักพักคุณเวย์ก็กลับออฟฟิศครับ”
“นายกำลังจะบอกว่าสองคนนี้จะไปอยู่ด้วยกันเหรอ”
“ตอบไม่ได้ครับ เท่าที่ผมตามดูกล้องในออฟฟิศ เห็นคุณเวย์หงุดหงิดกับมือถือตลอด ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกันแน่”
“เดี๋ยวก็จะได้รู้ว่ามันเป็นอะไร โทรตามมันมาหาฉันเดี๋ยวนี้”
“ครับ”
หรัญญ์เดินออกจากออฟฟิศด้วยท่าทีหงุดหงิด เบียร์เย็นๆ กับห้องแอร์เย็นๆ ตรงริมสระน้ำคงจะช่วยได้ ในหัวก็คิดไปด้วยว่าเมียจะไปอยู่ที่ไหน อะไรกันนะที่ทำให้คนหน้าเงินขนาดนั้น ไปแบบไม่เอาอะไรสักอย่าง ถ้าไม่ใช่มีที่ให้เกาะใหม่
“คุณเวย์มาแล้วครับ”
คนนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยและไม่รู้ว่านานแค่ไหน รีบดีดตัวขึ้นนั่ง เมื่อวันชนะเข้ามาในห้อง
“พี่ฮั้นท์มีอะไรให้ผมทำครับ” วายุสส่งเสียงราบเรียบ สีหน้าก็เหมือนจะหงุดหงิด และมันก็ไม่ได้ต่างจากเขานัก
“ถามตรงๆ แล้วกันนะ”
“ครับ”
“เมียพี่ไปไหน นายรู้มั้ย”
“ไม่ครับ” วายุสสวนทันควัน
“จะไม่คิดสักหน่อยเหรอ” หรัญญ์รู้สึกเหมือนอีกฝ่ายจะเตรียมคำตอบไว้ล่วงหน้าแล้ว
“ผมไม่รู้จริงๆ”
“แต่นายอยู่กับเมียฉันตอนขนของ แล้วก็ยังตามมาที่นี่อีก” เริ่มหงุดหงิดมากขึ้นเมื่อคนตรงหน้าปากแข็ง
“พี่ก็เลยคิดว่าผมจะพาย้าหนีเหรอครับ”
“ใช่มั้ยล่ะ”
“ทำไมพี่คิดงั้นล่ะครับ”
“ก็นายคอยเกาะแกะเมียฉันตลอด คิดว่าฉันไม่เห็นเหรอ”
“ไสหัวไปเลยนะไอ้เหี้ย ก่อนที่กูจะอดใจไว้ไม่ได้”
“ก็มาสิวะ กูก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าชกประธานห่วยๆ สักหมัดสองหมัด จะเกิดอะไรขึ้น”
“ไอ้เหี้ยเอ๊ย มึงกล้ากับ...”
“หยุดนะ!!!”
คนกำลังจะแลกหมัดกัน หันไปหาต้นเสียง ก็เห็นวันดีเดินหน้าบึ้งเข้ามา มีวันชนะกับคนในบ้านอยู่ข้างหลัง
“ทำอะไรกัน สิ้นคิด ไม่อายคนหรือไง”
“ผมขอโทษครับคุณป้าวัน” วายุสยกมือไหว้แล้วรีบออกจากห้องไปทันที ในใจก็เสียดายไม่น้อย ถ้าได้อัดประธานห่วยๆ สักหมัดก็คงจะดีร๊อก
“เป็นอะไรฮั้นท์ มีอะไรนักหนาถึงต้องจะชกต่อยกันเลย อายุเท่าไหร่แล้วเรา ทำงานตำแหน่งอะไรเรา” วันดีมองหลานตาเขียวปัด สีหน้าก็บอกว่าไม่ปลื้มเอามากๆ
“ก็มันเสือกพาเมียผมหนีนี่ครับ” หรัญญ์ทิ้งตัวลงนั่ง แล้วยกเบียร์ขึ้นซดดับความร้อนรุ่มในหัวใจ
“รู้ได้ยังไง มีหลักฐานเหรอ”
“ทำไมจะไม่มี”
“ไหนให้ป้าดูหน่อย”
คนถูกเมียเท นอนทอดกายก่ายหน้าผากอยู่กับชุดรับแขกยาวตรงผนังกระจกใสแจ๋วในห้องนอน ตายังคงจ้องรูปแม่แขวนอยู่ผนัง ความทุกข์ที่มี จากทายาทคนเดียวของบ้านเจริญรัชตะตอนนี้ ไม่รู้จะเทียบเท่าทุกข์ของแม่เมื่อหลายปีก่อน จากคนกลุ่มเดียวกันนี้หรือเปล่า แต่เขาเดาว่าคงจะทุกข์คนละแบบ
เขาทุกข์เพราะห่วงหา!
แม่ทุกข์เพราะขาดเงินตรา!
และแม่คงเป็นทุกข์ใจมาก แต่ไม่กล้าบอกใคร ทั้งๆ ที่พยายามติดต่อไปรยา แล้วยังมีเจ้าของตลาดมาช่วยอีกแรง แต่ก็เหมือนไล่จับผี จนเลยกำหนดไถ่ถอนไปแค่วันเดียว ไปรยาก็มาหาแม่ สั่งให้ย้ายออกจากบ้านทันที ไม่งั้นจะแจ้งตำรวจ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]