เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 81

แล้วเอาโฉนดตัวจริง ที่เปลี่ยนมือไปแล้วให้แม่ดู แถมยังโยนสำเนาหลังโฉนดไว้ให้เป็นสิบๆ ใบ แม่อ้อนวอนแทบตาย ป้าที่เพิ่งรู้เรื่องตอนนั้นก็อ้อนวอนด้วย แต่อีกฝ่ายไม่ยอม เอาแต่บอกว่าจะให้คนเช่าหรือไม่ก็ขาย ถ้าแม่อยากได้คืน ก็ต้องหาเงินแปดล้านมาซื้อภายในสามวัน

ต่อให้สามปีหรือสามสิบปี แม่ก็ไม่มีเงินแปดล้านแน่ อย่าว่าแต่แค่สามวันเลย แม่ร้องไห้หนักมาก โทรไปบอกพ่อที่เพิ่งหายป่วยได้ไม่นาน และกำลังไปซื้อของที่ต่างจังหวัดมาไว้ทำขาย

ทางบ้านขาดเงิน แทนที่พ่อจะเข้าใจ กลับชวนทะเลาะ หาว่าแม่เล่นหวยจนติดหนี้จม แล้วแต่งเรื่องขึ้น เพราะแม่เล่นหวยหนักตลอด ยิ่งตอนจะเข้าตาจน แม่ก็หวังลาภลอยอีกทาง

แม่เสียใจมาก ผิดหวังมาก ป้าปลอบยังไงก็ไม่ฟัง เอาแต่บ่นพ่อ บ่นโชคชะตา แล้วบ่นเรื่องนั้นเรื่องนี้ ป้าขี้เกียจฟัง อีกทั้งป้าเองก็สงสัยเหมือนพ่อด้วย เลยออกไปซื้อของที่ตลาด

นั่นยิ่งทำให้อารมณ์ของแม่แปรปรวน เพราะคิดว่าไม่มีใครเข้าใจหรือเห็นใจ โทรหาเขาหลายสิบรอบ แต่เขาปิดมือถือตั้งแต่ก่อนเข้าห้องสอบ เมื่อแม่ติดต่อใครไม่ได้ หาที่พึ่งทางใจไม่ได้

‘ปัง!!!’

แม่เลยขอจบปัญหาด้วยกระสุนเพียงนัดเดียว

ตอนนั้นทุกคนในบ้านเหมือนตกอยู่กลางทะเล ใครว่ายน้ำไม่เป็นก็จม ใครว่ายน้ำไม่แข็งพอหมดแรงก็จม มองหาขอนไม้ให้เกาะไม่มี มองหาฝั่งให้ว่ายน้ำไปหาไม่มี จำได้ว่าทุกคนนั่งมองหน้ากันอยู่ในตลาด

ข้าวของเครื่องใช้ ถูกไปรยาให้คนขนมาไว้หน้าบ้าน เจ้าของตลาดสงสาร เลยให้เอาไปเก็บไว้ที่ลานจอดรถ และมันก็กลายเป็นที่กิน ที่นอนของเขากับทุกคนไปอีกหลายวัน เพราะยุ่งกับการจัดงานศพแม่อยู่

พ่อเอาแต่โทษตัวเอง ไม่ยอมกินข้าว ไม่ยอมทำอะไร จนร่างกายผอมโซ เขาก็ต้องไปเรียนต่อเพราะได้ทุนแล้ว แต่เขาบอกทุกคนว่าจะไม่ไป เพราะห่วงพ่อกับป้า พอพ่อได้ยิน บวกกับพ่อเริ่มเข้าวัดเพื่อหาที่พึ่งทางใจ พ่อขอบวช เพื่อไม่ให้เขาห่วง ป้าก็บอกว่าอยู่ห้องเช่าคนเดียวได้ ทำกับข้าวขายเล็กๆ น้อยๆ หน้าห้อง เขาจึงเบาใจและยอมบินไปเรียนต่อได้

ระหว่างเรียนอยู่อเมริกา ก็ทำงานพาร์ตไทม์ในร้านอาหารไปด้วย คืนหนึ่งขณะกลับที่พัก ได้ยินเสียงปืนกับเสียงผู้หญิงร้องจากในตรอกเล็กๆ ความเป็นห่วงกับความเป็นสุภาพบุรุษ จึงรีบไปดู เห็นชายชุดดำเล็งปืนไปหาผู้หญิงในชุดฮิญาบ กำลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนหญิงอีกคนนอนจมกองเลือดอยู่อย่างทุรนทุราย

ด้วยสัญชาตญาณของเพศที่แข็งแรงกว่า บวกกับมีวิชาการต่อสู้ด้านยูโดมาบ้าง

“หยุดนะ!!!”

เขาร้องเสียงดัง แต่ดันลืมไปว่ามีแค่มือเปล่า ปืนที่เล็งหัวผู้หญิงคนนั้น พลาดไปโดนไหล่จนล้มลง ชายชุดดำหันมาเล็งปืนใส่

“ไอ้เหี้ยเอ๊ย” เขารีบวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต