เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 85

สรุปบท 85: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]

อ่านสรุป 85 จาก เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] โดย กันเกรา

บทที่ 85 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนซ์ เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย กันเกรา อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

“ยังไม่รู้ว่าคุณแม่จะทำอะไรค่ะ”

“ลุงจะมารอซื้อตรงนี้ก็แล้วกันนะคะ”

“ค่ะ น้องยูไปนะคะ สวัสดีค่ะ”

แล้วมองตามมือเล็กๆ ที่ประสานกับแม่ของแม่ เดินออกจากร้านไป เขากลับไปนั่งคุยต่อ ถือขนมชิ้นละพันไว้ไม่ยอมให้ใครกิน สักพักก็ชวนกันไปดูหน้างาน ซึ่งก็เป็นที่ติดกับรีสอร์ตแห่งนี้ยาวเลียบริมคลองไปเรื่อยๆ

“ร้านนั้นไงครับ”

วัลลภชี้ไปข้างหน้า

“คุณฮั้นท์จะไปลองชิมหน่อยมั้ยครับ อร่อยนะครับ ผมลองหลายรอบแล้ว เจ้าของร้านสวยมาก แล้วก็ใจแข็งมากครับ จีบหลายรอบแล้วก็ไม่ยอมขาย”

วัลลภเอ่ยเสียงเป็นกังวล ขณะที่เขากับห้อยคุยกันว่าจะยกออฟฟิศชั่วคราวมาตั้งตรงไหน จะเริ่มงานเมื่อไหร่อยู่

“ไม่น่าไปหรอกครับ เดี๋ยวเห็นพวกผมแล้วยิ่งจะโก่งราคาหนักไปอีก แล้วจะทำยังไงต่อล่ะทีนี้”

ห้อยออกความเห็นแทนทันที

“อืม มีเหตุผล”

อั้นเองก็เห็นด้วย เพราะท่านประธานมีราศีจับขนาดนี้

“ให้คุณวัลลภไปเจรจาคนเดียวเลยครับ ผมเชื่อมือ”

หรัญญ์สรุปในที่สุด แล้วก็หันไปคุยกับห้อยต่อ ขณะเดินกลับรีสอร์ต เพราะอากาศร้อน เลยต้องรีบหาที่ร่มคุยกัน ส่วนวัลลภก็แยกไปหาเป้าหมายเจ้าปัญหาต่อ

“เสนอเพิ่มแล้วก็ไม่ขาย จะให้ทำยังไงต่อครับ”

ระหว่างทางกลับบ้าน วัลลภก็โทรมารายงาน

“ขอไปนอนคิดอีกคืนครับ พรุ่งนี้ผมให้คำตอบ”

เมียแต่งท่านประธาน Chairman’sWife / พิมรภัค ตอนที่ 12

วันรุ่งขึ้นก่อนเที่ยงนิดๆ เขากับสองเพื่อนเลยมาเจอกับวัลลภที่รีสอร์ตเดิม คุยกันเรื่องราคาที่จะเพิ่มให้ แล้วเดินไปร้านอาหารเจ้าปัญหาด้วยกัน

“ถึงร้านแล้วอย่าเข่าอ่อนก็แล้วกันนะครับ เจ้าของสวยม๊าก”

“ที่ว่าสวยนี่ขนาดไหนครับ” ห้อยคาใจเลยถามวัลลภ

ขณะเดินเรียงหน้ากระดานไปถามทางคอนกรีตเรียบริมคลองไป

“เป็นดาราได้เลยล่ะครับ”

“งั้นเชียว”

อั้นหมั่นไส้ เพราะทำให้งานติดขัด จนต้องมาแก้ปัญหากันเอง

“ต้องไปตัดสินเองครับ”

“เดี๋ยวเจอไอ้ลากไส้ของเราก็เข่าอ่อน รีบขายให้เลยล่ะ”

ห้อยกับอั้นปล่อยก๊ากพร้อมกัน วัลลภยิ้มแห้งๆ เพราะไม่เข้าใจ ส่วนท่านประธานใหญ่ สนใจสไตล์การตกแต่งร้านตามทางเดิน ที่เอาผักต่างๆ ปลูกลงกระถาง ตั้งเรียงรายเป็นร้อยๆ แปลกดี

คะเนคร่าวๆ ที่แปลงนี้หน้ากว้างติดแม่น้ำไม่ต่ำกว่าสี่สิบเมตร และน่าจะเป็นบ้านสองหลังรวมกัน หลังหนึ่งเป็นร้าน อีกหลังปิดประตูเหล็กพับแบบโบราณไว้

‘Love Yu Cup’

เขามองป้ายร้านทำด้วยไม้เนื้อแข็งเก่าๆ แต่ออกแบบเก๋ไก๋และสะดุดตา เดาว่าตอนแรกอาจจะเปิดเป็นร้านกาแฟก่อน พอลูกค้าเยอะ เลยเพิ่มเมนูอาหารเข้ามา กลิ่นกาแฟลอยมาเตะจมูกตั้งแต่ไกล

“อาหารมาแล้วค่ะ ช้านิดหนึ่งนะคะพี่ วันหยุดคนจะเยอะค่ะ”

ราวยี่สิบนาที อาหารแต่ละจานก็มาวางพร้อมกันในคราวเดียว หน้าตาน่ากินไม่น้อย กลิ่นหอมโชยเตะจมูก ปริมาณอาหารเยอะกว่าร้านระดับเดียวกันที่เคยไปนั่งเวลาเบื่ออาหารเหลา หรือในเวลารีบๆ

“อร่อยมาก”

พอชิมแล้วก็ถึงกับยิ้ม พนักงานในร้านก็ยิ้มแย้มแจ่มใส เข้าใจแล้วว่าทำไมมีลูกค้าเยอะ

“สลัดผักสดมากเลยครับน้อง กรอบด้วย” ห้อยหันไปหาเด็กสาวที่วกไปวนมา เสิร์ฟให้ลูกค้ารอบร้าน

“ผักเราปลูกเองค่ะพี่ สวนอยู่ทางโน้นค่ะ”

เด็กสาวชี้เข้าไปฝั่งหน้าร้านติดกับถนนลาดยาง เขาขับผ่านไปมาหลายรอบแล้ว แต่ไม่ได้สนใจและไม่คิดจะแวะกิน เพราะมาทีไรก็จะเป็นช่วงบ่ายๆ กินข้าวจากบ้านมาแล้ว เลยทำได้แค่นั่งจิบกาแฟกับขนมที่รีสอร์ต พอคุยเสร็จก็กลับไปทำงานต่อ

“ที่พี่เห็นอยู่ตามทางเดิน ก็ของร้านหรือเปล่าครับ”

อั้นหันไปถามเด็กสาวที่มีรอยยิ้มสดใสบ้าง

“ใช่ค่ะ ลุงปลูกเก่งมาก ผักที่เอามาทำอาหาร มาจากสวนเราเกือบหมดค่ะ”

เด็กสาวยิ้มสดใสแล้วไปบริการลูกค้าอื่นต่อ เพราะมีทั้งสั่งกลับบ้าน มีพนักงานส่งอาหารจากหลายแอพนั่งรออยู่ด้านนอก

“ครูจีนสวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะวันนี้”

“ครูอิ่มมาแล้วค่ะ แต่จะมาคุยกับพี่ย้าเรื่องของเบรกพรุ่งนี้”

ขณะกำลังกินอยู่นั้น ชื่อนี้ทำเอาเขาสตั๊นไปหลายวิ แล้วหันไปมอง ก็เห็นเด็กสาวยิ้มต้อนรับลูกค้ารายใหม่ ที่ดูจะคุ้นเคยกันดี

“ครูรอแป๊บหนึ่งนะคะ พี่ย้าอยู่ในครัว ออร์เดอร์เยอะ เดี๋ยวหนูไปตามให้ค่ะ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]