เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 85

“ยังไม่รู้ว่าคุณแม่จะทำอะไรค่ะ”

“ลุงจะมารอซื้อตรงนี้ก็แล้วกันนะคะ”

“ค่ะ น้องยูไปนะคะ สวัสดีค่ะ”

แล้วมองตามมือเล็กๆ ที่ประสานกับแม่ของแม่ เดินออกจากร้านไป เขากลับไปนั่งคุยต่อ ถือขนมชิ้นละพันไว้ไม่ยอมให้ใครกิน สักพักก็ชวนกันไปดูหน้างาน ซึ่งก็เป็นที่ติดกับรีสอร์ตแห่งนี้ยาวเลียบริมคลองไปเรื่อยๆ

“ร้านนั้นไงครับ”

วัลลภชี้ไปข้างหน้า

“คุณฮั้นท์จะไปลองชิมหน่อยมั้ยครับ อร่อยนะครับ ผมลองหลายรอบแล้ว เจ้าของร้านสวยมาก แล้วก็ใจแข็งมากครับ จีบหลายรอบแล้วก็ไม่ยอมขาย”

วัลลภเอ่ยเสียงเป็นกังวล ขณะที่เขากับห้อยคุยกันว่าจะยกออฟฟิศชั่วคราวมาตั้งตรงไหน จะเริ่มงานเมื่อไหร่อยู่

“ไม่น่าไปหรอกครับ เดี๋ยวเห็นพวกผมแล้วยิ่งจะโก่งราคาหนักไปอีก แล้วจะทำยังไงต่อล่ะทีนี้”

ห้อยออกความเห็นแทนทันที

“อืม มีเหตุผล”

อั้นเองก็เห็นด้วย เพราะท่านประธานมีราศีจับขนาดนี้

“ให้คุณวัลลภไปเจรจาคนเดียวเลยครับ ผมเชื่อมือ”

หรัญญ์สรุปในที่สุด แล้วก็หันไปคุยกับห้อยต่อ ขณะเดินกลับรีสอร์ต เพราะอากาศร้อน เลยต้องรีบหาที่ร่มคุยกัน ส่วนวัลลภก็แยกไปหาเป้าหมายเจ้าปัญหาต่อ

“เสนอเพิ่มแล้วก็ไม่ขาย จะให้ทำยังไงต่อครับ”

ระหว่างทางกลับบ้าน วัลลภก็โทรมารายงาน

“ขอไปนอนคิดอีกคืนครับ พรุ่งนี้ผมให้คำตอบ”

เมียแต่งท่านประธาน Chairman’sWife / พิมรภัค ตอนที่ 12

วันรุ่งขึ้นก่อนเที่ยงนิดๆ เขากับสองเพื่อนเลยมาเจอกับวัลลภที่รีสอร์ตเดิม คุยกันเรื่องราคาที่จะเพิ่มให้ แล้วเดินไปร้านอาหารเจ้าปัญหาด้วยกัน

“ถึงร้านแล้วอย่าเข่าอ่อนก็แล้วกันนะครับ เจ้าของสวยม๊าก”

“ที่ว่าสวยนี่ขนาดไหนครับ” ห้อยคาใจเลยถามวัลลภ

ขณะเดินเรียงหน้ากระดานไปถามทางคอนกรีตเรียบริมคลองไป

“เป็นดาราได้เลยล่ะครับ”

“งั้นเชียว”

อั้นหมั่นไส้ เพราะทำให้งานติดขัด จนต้องมาแก้ปัญหากันเอง

“ต้องไปตัดสินเองครับ”

“เดี๋ยวเจอไอ้ลากไส้ของเราก็เข่าอ่อน รีบขายให้เลยล่ะ”

ห้อยกับอั้นปล่อยก๊ากพร้อมกัน วัลลภยิ้มแห้งๆ เพราะไม่เข้าใจ ส่วนท่านประธานใหญ่ สนใจสไตล์การตกแต่งร้านตามทางเดิน ที่เอาผักต่างๆ ปลูกลงกระถาง ตั้งเรียงรายเป็นร้อยๆ แปลกดี

คะเนคร่าวๆ ที่แปลงนี้หน้ากว้างติดแม่น้ำไม่ต่ำกว่าสี่สิบเมตร และน่าจะเป็นบ้านสองหลังรวมกัน หลังหนึ่งเป็นร้าน อีกหลังปิดประตูเหล็กพับแบบโบราณไว้

‘Love Yu Cup’

เขามองป้ายร้านทำด้วยไม้เนื้อแข็งเก่าๆ แต่ออกแบบเก๋ไก๋และสะดุดตา เดาว่าตอนแรกอาจจะเปิดเป็นร้านกาแฟก่อน พอลูกค้าเยอะ เลยเพิ่มเมนูอาหารเข้ามา กลิ่นกาแฟลอยมาเตะจมูกตั้งแต่ไกล