เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 89

“แล้วแกจะมากวนคุณหนูอีกมั้ยคะ ป้ากลัวจัง”

“กลัวทำไมคะป้า เขาก็คน เราก็คน และเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วด้วย ต่างคนต่างอยู่”

“ถึงขนาดมาเหมาร้าน ไม่น่าจะต่างคนต่างอยู่แล้วนะคะ”

“อยากอวดรวยเท่านั้นล่ะค่ะป้า ว่าแต่เหมาไว้เท่าไหร่คะ”

“โต๊ะละหกเมนู เมนูไหนก็ได้ ลงทุกโต๊ะค่ะ”

“ดี ป้าเลือกทำเมนูแพงๆ เลยนะคะ เดี๋ยวย้าไลน์หากั้งก่อน”

เขาอยู่แถวนั้นแน่ๆ เลยไม่อยากออกไป เลยสั่งให้เด็กจัดหนักจัดเต็ม ให้จัดโต๊ะเพิ่มตรงหน้าบ้านเธออีกสิบ แล้วโทรตามญาติของเอียดมาช่วยด้วยสามคน

พอเสร็จก็ยกออกไปตั้งเต็มทุกโต๊ะ แบบไม่ได้สนใจว่าจะมีคนมากินมากหรือน้อย ก็เหมานี่ พอลูกค้าประจำมา ก็ให้นั่งเลย อาหารก็เมนูเดียวกัน ถ้าลูกค้าอยากได้อะไรเพิ่ม ค่อยทำให้ใหม่ บอกเองนี่ ว่าจะให้คนเข้ามากินช้าก็ได้

“น้องครับ คิดเงินเลยครับ”

บ่ายสองคือเวลาที่เขากับคนของเขากินอิ่ม

“สักครู่นะคะพี่”

ไรยาสั่งเด็กไว้แล้วว่าให้มาเรียก ในเมื่อลูกค้าอุตส่าห์มาเหมาขนาดนี้ เจ้าของร้านก็ต้องไปบริการหน่อย ลูกค้าเลยยิ้มร่าเมื่อเห็นใบหน้าสวยๆ เดินออกมาจากครัว

“เท่าไหร่ครับ”

“อาหารโต๊ะละหกเมนู เมนูละพัน ข้าวโต๊ะละสี่โถๆ ละสองร้อย รวมเป็นหกพันแปดร้อยต่อโต๊ะ ทั้งหมดสามสิบโต๊ะ ก็สองแสนสี่พันค่ะ เครื่องดื่มมีกาแฟปั่นร้อยแก้วๆ ละร้อยห้าสิบบาท เป็นเงินหนึ่งหมื่นห้าพันบาท น้ำเปล่ากับน้ำอัดลมรวมกันแล้วร้อยขวด คิดราคาเดียวคือขวดละหนึ่งร้อยบาท เป็นเงินหนึ่งหมื่นบาท รวมทั้งหมดสองแสนสองหมื่นเก้าพันบาทถ้วนค่ะ”

เกือบหุบยิ้มแทบไม่ทัน มันไม่ใช่เงินเยอะ แต่ก็ไม่ได้ถูก และรู้ดีว่าเจอหมัดสวนเข้าให้แล้ว ห้อย อั้น กับวันชนะกลั้นขำแทบไม่อยู่

“รับบัตรเครดิตหรือเปล่าครับ”

“รับค่ะ อ้อๆ รอสักครู่นะคะ ลืมคิดค่าขนมค่ะ ทั้งหมดร้อยชิ้น คิดถัวๆ ราคาเดียวกันหมด ชิ้นละสองร้อยบาท เป็นเงินสองหมื่นบาท บวกสองแสนสองหมื่นเก้าพันบาท รวมเป็นเงินสองแสนสี่หมื่นเก้าพันบาทถ้วนค่ะ แก้วๆ มารับบัตรลูกค้าไปรูดทีจ้ะ”

“ค่ะๆ”

แก้วกับทุกคนต่างยืนงง จนแทบทำอะไรไม่ถูก ส่วนลูกค้าหน้าหล่อก็รูดตามระเบียบ

“ขอบคุณนะคะที่มาอุดหนุน” ไรยายิ้มให้ลูกค้าอวดรวยด้วยความสะใจนิดๆ

“ด้วยความยินดีครับ ไว้วันหลังผมจะมาอุดหนุนใหม่นะครับ”

“ถ้าจะเหมา ก็รบกวนช่วยกรุณาแจ้งล่วงหน้าด้วยนะคะ ไม่รับมาเหมาแบบด่วนๆ อย่างวันนี้ค่ะ”

“ได้ครับ ว่าแต่เบอร์นี้หรือเปล่าครับ” หรัญญ์อวดหน้าจอกับเจ้าของร้าน

“ค่ะ”

“ไลน์ไอดีก็เบอร์นี้ใช่มั้ยครับ”

“ค่ะ

“เดี๋ยวผมขอแอดไว้ด้วยเลยแล้วกันครับ”

“ค่ะ”

“ฝากกดรับทีครับ เผื่อผมใส่เบอร์ผิดไป เดี๋ยวจะสั่งไม่ได้”

เจ้าของร้านสาวไม่อยากให้เขามายุ่งวุ่นวายเลยไม่อยากรับ

“รบกวนเร็วนิดหนึ่งครับ ผมต้องรีบกลับไปทำงาน”

คนหล่อจ้องหน้าจอรอไม่เลิก เจ้าของร้านเลยจำต้องรับ

“ขอบคุณครับ แล้วเจอกันครับ”

“ค่ะ”