เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 90

เปิดโน้ตบุ๊กออกแล้วทำงานต่อ เพื่อรอใครบางคนที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะมารอทำไมกัน แต่มันเหมือนมีสายสัมพันธ์อะไรบางอย่าง ที่คอยเตือนตลอดเวลาว่าต้องมา

HereHoy: ตกลงมึงทำเอี้ยที่ไหนกันแน่

แต่ทำงานไปได้ไม่เท่าไหร่ ไอ้เหี้ยห้อยก็ไลน์มากวนจนได้

HaRan: เสือกไรด้วย เควี้ย

HereHoy: อย่ามามึน ไปจีบเมียก็บอกเหอะ

HaRan: เสือกอีกละ ว่างมากเหรอ เดี๋ยวกูเพิ่มงานให้

HereHoy: สัตว์ ใช้กูเยี่ยงทาสขนาดนี้ ยังไม่พอใจ ได้โบน้อยกว่าหนึ่งปีมีโวย

HaRan: สติ๊กเกอร์ Mr. Food ข้อความ ‘NO’

HereHoy: สติ๊กเกอร์มาแต่งงานกันเถอะ ข้อความ ‘จะมีเมียแล้ว เย้’

HereHoy: สติ๊กเกอร์ หมา...ฝันกลางวัน ข้อความ ‘DAYDREAM’

HereHoy: สติ๊กเกอร์ หมาหัวเราะ

“สวัสดีค่ะคุณป้าแป๋ว น้องยูเอาขนมมาส่งแล้วค่ะ”

เสียงนี้เรียกให้เขาละสายตาจากหน้าจอ ไปมองใบหน้าจิ้มลิ้ม ยิ้มแย้มแจ่มใสแทน

“สวัสดีค่ะน้องยู รู้มั้ยคะว่ามีใครมารออยู่”

แป๋วยิ้มให้เด็กน้อย

“ไม่รู้ค่ะ ใครเหรอคะ”

“โน่นไงคะ คุณลุงใจดี สงสัยวันนี้จะมาเหมาขนมหนูแน่ๆ เลย ไปไหว้คุณลุงสิคะ”

“ค่ะ”

หรัญญ์ยิ้มหน้าบาน เมื่อเด็กน้อยวิ่งตรงมาหา

“สวัสดีค่ะคุณลุง”

“สวัสดีค่ะ”

“คุณลุงมารอเหมาขนมน้องยูเหรอคะ”

“ใช่ค่ะ วันนี้มีอะไรบ้างคะ”

“มีไดโนเคลเค้กค่ะ”

“หือ ชื่อแปลกจัง หน้าตาเป็นยังไงคะ”

“เดี๋ยวน้องยูไปเอามาให้ดูนะคะ”

หรัญญ์มองเด็กน้อยวิ่งกลับไปหาแม่ ที่กำลังคุยกับแป๋วเรื่องขนมอยู่ สักพักก็วิ่งกลับมา

“นี่ค่ะ”

เขามองเค้กสามเหลี่ยมในกล่องมีสีเขียวสลับขาว แต่งหน้าด้วยครีมทั้งสองสีสลับกันแล้วยิ้มให้

“สีเขียวน่ากินจังเลย”

“คุณแม่บอกว่ากินแล้วจะแข็งแรงค่ะ”

“หนูกินหรือยังคะ”

“ยังค่ะ”

“นั่งกินกับลุงก่อนมั้ยคะ”

“อืม...”

เด็กน้อยกอดอกครุ่นคิด เพราะไม่รู้จะเอายังไงดี

“น้องยูกินกับคุณลุงก่อนก็ได้ค่ะ”

หรัญญ์หันไปมองแม่ของเด็ก ที่กำลังง่วนอยู่กับกระดาษอะไรสักอย่างกับแป๋ว เดาว่าน่าจะเป็นเรื่องเงิน

“โอเคค่ะ น้องยูไปเอามาอีกอันก่อนนะคะ”

“ค่ะ”

ร่างเล็กๆ วิ่งตัวปลิวไปหาตะกร้า แล้วกลับมาพร้อมเค้กกับช้อนพลาสติก เขาช่วยอุ้มขึ้นไปนั่งเก้าอี้ข้างกัน

“ดื่มอะไรมั้ยคะ เดี๋ยวขนมจะติดคอ คุณลุงเลี้ยงเอง”

“เอานมปั่นก็ได้ค่ะ คุณป้าแป๋วทำอร่อยม๊าก”

หรัญญ์ยิ้มกับคำท้ายที่เด็กน้อยทำเสียงสูงๆ มองไปหาแป๋วก็เห็นยิ้มมาให้เขา

“เมนูประจำค่ะ รอแป๊บนะลูก”

“ค่ะ”

หรัญญ์ส่งใบสีเทาให้เด็กน้อยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“โห วันนี้มีสองใบ เยอะกว่าเมื่อวานอี้ก”

“ก็หนูเป็นเด็กดี และขยันนี่คะ ลุงเลยอยากให้เยอะๆ ค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ”

มือเล็กๆ ไหว้อย่างสวยงาม จนคนเป็นลุงยิ้มอย่างชื่นชม

“จะไม่ให้ลุงอุ้มกับหอมแก้มก่อนเหรอคะ”

“ให้ค่ะ”

หรัญญ์ทำแบบเดียวกับเมื่อวานทันที แต่วันนี้หอมแก้มสองข้าง ทำเอาเด็กน้อยหัวเราะร่า

“คุณลุงหอมสองข้างเลย”

“ก็หนูน่ารักนี่คะ”

เด็กน้อยหัวเราะร่วน

“น้องยูไปก่อนนะคะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ”

“ค่ะ”

เป็นอีกวันที่หรัญญ์มองสองมือประสานกัน เดินหิ้วตะกร้าเปล่าออกจากร้านไป เขายิ้มและมอง ในใจก็คิดไปด้วย ว่าตอนนี้ถ้าเขาอยากมีลูกกับเมีย จะมีโอกาสบ้างหรือเปล่านะ

‘หวังสูงนะมึง ไม่ดูเลยว่าทำไรเขาไว้บ้าง สัตว์เอ๊ย’

เมียแต่งท่านประธาน Chairman’sWife / พิมรภัค ตอนที่ 13

ไรยาออกจากรถได้ ก็ตรงเข้าสวนผัก มีอ่อนถอนหญ้าในกระถางอยู่ ทุกวันหลังส่งลูกสาวตัวน้อยแล้ว เธอก็จะเข้าสวน เมนูสลัดโรลใส่กล่องไว้ในตู้โชว์ก็จะขายดีและขายได้เรื่อยๆ เดือนหนึ่งๆ ก็ได้หลายหมื่นบาท เมื่อวานหมดเกลี้ยง วันนี้เลยต้องทำเพิ่ม

ขณะอุ้มตะกร้าผักสดเดินเข้าร้าน ก็เห็นคนส่งดอกไม้เดินเข้ามาในเวลาเดิมอีกแล้ว วันนี้เป็นดอกลิลลี่สีขาว ต่างจากเมื่อวานที่เป็นกุหลาบขาว หญิงสาวไม่โง่มากพอที่จะไม่รับ หรือรับแล้วโยนทิ้ง

มันสวยจะตาย เอาไว้ประดับร้าน ให้ลูกค้าได้ชื่นชมดีกว่า ก็ดอกไม้ไม่ได้ทำอะไรผิด ส่วนคนสั่งมาเธอแค่ยิ้มเหยียดนิดๆ ที่เขาคิดอะไรตื้นเขิน

‘ศักดิ์ศรีฉันที่ถูกนายเหยียบย่ำทำลาย ไม่มีอะไรมาทดแทนกันได้ ต่อให้ใช้ดอกไม้ทั้งโลกก็เถอะ’

“เอาไปใส่แจกันตั้งไว้ในร้านเหมือนเดิมใช่มั้ยคะพี่ย้า” กั้งยิ้มน้อยๆ ขณะมองเจ้านายสาวถือดอกไม้ช่อใหญ่ คนอื่นก็มองเช่นกัน

“จ้ะ”

ไรยาเดินเข้าบ้านไปนั่งหน้าโน้ตบุ๊กในบ้านทันที เพราะตอนนี้ยังไม่มีลูกค้า หรือต่อให้มี ถ้าไม่เยอะหรือยุ่งมาก เอียดก็รับไหว เธอจะไปช่วยเฉพาะช่วงพีคๆ เช่นตอนเที่ยงเท่านั้น เวลาอื่นๆ ต้องทำบัญชีร้าน ที่มีทั้งเครื่องดื่ม อาหารหวานคาว ไหนจะขนมเบรกกับข้าวกล่องที่รับจัดทำอีก