เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 94
สรุปบท 94: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]
สรุปตอน 94 – จากเรื่อง เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] โดย กันเกรา
ตอน 94 ของนิยายโรแมนซ์เรื่องดัง เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] โดยนักเขียน กันเกรา เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
“ไม่มีเหตุผลค่ะ”
“นี่คุณครับ อย่าทำตัวเหมือนเด็กๆ หน่อยเลยน่ะ”
“ห้าสิบเจ็ดล้าน”
“อะไรกันคุณ”
“เด็กๆ อารมณ์ไม่ค่อยคงที่หรอกค่ะ”
“คุยกันดีๆ เถอะนะครับ เป็นการเป็นงาน แล้วก็ขอราคาคนคุ้นเคยด้วยครับ”
“เราไม่ได้คุ้นเคยกัน”
“งั้นก็ขอราคาผัวเมียก็ได้เอ๊า”
“หกสิบล้านขาดตัวไม่ต้องมาต่อ ให้เวลาถึงพรุ่งนี้เก้าโมง ถ้าไม่เอาก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก”
ไรยาเดินหนีทันที โดยไม่สนเขากับสมุนที่ยังกินข้าวอยู่ว่าจะมองตามตาค้างยังไง
“คุณแม่ขา น้องยูกลับมาแล้วค่ะ”
หรัญญ์จำเสียงนี้ได้แม่นยำ พอหันไปก็เห็นเด็กน้อยวิ่งผมปลิวเข้ามาจากฝั่งถนน มีแม่เดินตามไม่ห่าง ทุกคนในร้านก็หันไปมองเช่นกัน รวมทั้งไรยาที่กำลังจะเข้าบ้านด้วย
“คุณแม่ขา น้องยูได้ขนมมาเยอะแยะเลยค่ะ”
หรัญญ์สะกิดใจไม่น้อย เมื่อเห็นเด็กเรียกเธอและมองไปที่เธอ ไม่ใช่คนที่เดินตามหรอกหรือที่เป็นแม่
“ใครให้ล่ะคะ”
“อุ๊ย คุณแม่ขา”
เด็กน้อยมองมาทางเขาแล้วชี้
“นั่นคุณลุงใจดีนี่ค๊ะ”
ตกใจไม่น้อย เมื่อลูกวิ่งไปหาเขา
“คุณลุงสวัสดีค่ะ”
“สวัสดีค่ะ”
เธอได้แต่ยืนนิ่งมองลูก ถูกเขาอุ้มขึ้นด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แถมยังหอมแก้มลูกอีก ใครอนุญาตกัน เขาไม่มีสิทธิ์จะได้แตะลูกด้วยซ้ำ ในเมื่อหาว่าเธอมีชู้ แล้วยังบังอาจมาอุ้มลูกชู้อีก
“คุณลงมาหาน้องยูเหรอคะ”
“ใช่ค่ะ น้องยูอยู่ที่นี่เหรอคะ”
“ค่ะ”
“อยู่กับใครคะ”
“อยู่กับคุณแม่ คุณตาแล้วก็คุณยายค่ะ”
“แล้วคุณพ่อล่ะคะ”
หรัญญ์ปากไวไปหน่อย เพราะสงสัยไม่น้อยว่าพ่อเด็กไปไหน ไม่เห็นหลายรอบ ในใจก็กลัวไปด้วย ห่างกับเธอมาสี่ปี มีลูกโตขนาดนี้แล้ว ว่าแต่ไอ้เชี่ยที่ไหนกันวะกล้ามายุ่งกับเมียกู
“น้องยูมาหาคุณแม่เร็วค่ะ”
ไรยารีบเดินไปด้วยความไม่พอใจยิ่ง
“น้องยูอยากคุยกับคุณลุงก่อนค่ะ”
“ไม่ได้ค่ะ”
“แต่คุณลุงไม่มาหาน้องยูหลายวันนะคะ”
“ไม่ได้ค่ะลูก มาหาคุณแม่ค่ะ”
“แต่น้องยูคิดถึงคุณลุงค่ะ”
“น้องยู! มาหาคุณแม่ค่ะ”
“ไม่เอา น้องยูจะเล่นกับคุณลุงใจดี”
“เอ๊ะ อย่าดื้อกับคุณแม่นะคะ มานี่ค่ะ!!!” แย่งลูกจากอกเขามาด้วยความโกรธทันที
“ไม่ๆๆๆๆ”
ไม่ได้สนใจว่าลูกจะร้องไห้แล้วดิ้นยังไง ก็รีบอุ้มเดินหนีออกไปหารถ แล้วขับออกไปทันที หรัญญ์กำลังประมวลผลกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างรวดเร็ว ว่ามันชักจะเข้าเค้าเรื่องที่เขาสงสัยขึ้นมาเรื่อยๆ แล้ว
“ป้ากับลุงมีอะไรจะบอกผมหรือเปล่าครับ”
เขาจ้องด้วยท่าทีขรึมมาก จนทั้งสองผัวเมียขนลุกเกรียว แล้วพร้อมใจพากันเดินหนีเข้าสวน
“อย่าหนีนะครับ”
แต่ไม่ยอมง่ายๆ รีบเดินตามไปทันที
‘งานงอกละ’
สามหนุ่มต่างอุทานในใจ ทั้งที่เคยเห็นหน้าเด็กน้อยมาแล้ว แต่ไม่เอะใจ และไม่มีใครคิดจะโยงสามชีวิตมาเกี่ยวข้องกัน ยกเว้นตอนนี้ เลยรีบตามหรัญญ์ไปห่างๆ
“ว่าไงครับลุง ป้า จะบอกผมได้หรือยังครับว่าน้องยูเป็นลูกใคร” หรัญญ์ย้ำเสียงหนัก
“เราไม่มีอะไรจะบอกหรอกค่ะ อยากรู้ไปถามคุณหนูเอาเอง” เอียดโบ้ยแล้วไม่มองหน้าเขา
“ถ้าคุณหนูของป้าอยากให้ผมรู้ แล้วจะหนีมาทำไมล่ะครับ”
“ก็เพราะคุณทำไม่ดีกับคุณหนูไง คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าคุณหนูมีชู้ แล้วจะอยากรู้เรื่องลูกทำไม”
อ่อนที่เคืองเขามานานสวนกลับทันที
“ผมก็แค่พูดตอนโมโหเท่านั้นนี่ครับ ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นสักหน่อย”
“แค่พูดเหรอ ไม่คิดว่าคนฟังจะเสียใจบ้างเหรอ คุณหนูเป็นเด็กดีมาตลอด ไม่มีทางทำเรื่องอย่างคุณว่าหรอก คุณน่ะมันปากเสีย ทำร้ายจิตใจคุณหนู ไล่เหมือนหมูเหมือนหมา ป้าเลี้ยงมาแท้ๆ ยังไม่เคยทำให้คุณหนูเสียใจสักครั้ง”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife]