เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 98

“ผมก็พูดไปเพราะความโกรธ ความหึงหวงเท่านั้นเองครับ แต่ผมรู้ว่าย้าไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอก ไม่งั้นผมก็หย่าแล้วสิครับ”

“คุณพูดเพราะความโกรธ แต่ฉันจำทุกคำได้ เพราะความเกลียด กลับไปซะ ชาตินี้เราไม่มีทางจะคุยกันดีๆ ได้หรอก ต่างคนต่างอยู่เถอะ”

“แต่เรามีลูกด้วยกันนะครับย้า”

“คุณไม่มีหลักฐาน อย่ามามั่ว”

“แต่ผมมีพยานนะครับ”

“อย่าบอกนะว่าคุณมีคลิปตอนเรามีอะไร หึ”

“ก็พยานคนที่มางานแต่งเรา และเราก็อยู่กินด้วยกันนานเป็นปี”

“แต่ฉันหย่ากับคุณแล้ว และลูกก็เกิดหลังหย่าด้วย”

“แต่ผมไม่ได้หย่านี่ครับ แปลว่าเรายังเป็นผัวเมียกันอยู่”

“ตลกละ ฉันเซ็นใบหย่าแล้ว อย่าบอกนะว่าไม่เห็น ฉันวางไว้ห้องคุณกับมือ รวมทั้งสมบัติของคุณทุกชิ้น เพราะขืนเอามาด้วย คุณก็คงจะด่าตามหลังว่าฉันเป็นพวกหน้าเงิน พวกหิวเงิน ดีไม่ดีอาจจะเจอข้อหาลักทรัพย์เพิ่มอีก”

“ผมไม่มีทางจะว่าย้าหรอกครับ แล้วผมก็ไม่ได้เซ็นเอกสารจนถึงตอนนี้”

“ฉันไม่เชื่อ”

“งั้นก็ถามเอาเองสิครับ”

ไรยาหันตามทิศทางที่เขามองไป ก็เห็นอรรถพร ทนายของตัวเองเดินหน้าม่อยมา มีโอภาส ทนายของเขาเดินเคียงข้างมาด้วย

“สวัสดีครับคุณย้า”

ทั้งสองแทบจะเอ่ยพร้อมกัน แต่ไรยานั้นจ้องเขม็งที่ทนายของตัวเอง

“ที่เขาพูดมันหมายความว่ายังไงคะคุณทนาย”

ประชดนิดๆ เพราะมั่นใจว่าทนายของตัวเองคงถูกซื้อตัวไปเรียบร้อยแล้ว ไม่งั้นจะมาพร้อมกันได้ยังไง ก็เงินหนานี่ จะฟาดใส่หัวใครก็ย่อมได้

“ก็อย่างที่คุณฮั้นท์บอกนั่นล่ะครับ ว่าไม่ได้เซ็นเอกสารส่งให้ผมเลยตั้งแต่ตอนนั้น”

อรรถพรเอ่ยเสียงนุ่ม ท่าทีก็กลัวคนตัวเล็กไม่น้อย ในใจก็ด่าตัวเองไปด้วย ว่าไม่น่าพลาดเลย แทนที่จะรีบตามเอกสารกับหรัญญ์

“แล้วทำไมไม่บอกย้าล่ะคะ”

แต่เธอเสียงแข็งใส่

“ผมติดต่อคุณย้าไม่ได้ครับ คุณฮั้นท์ก็ไม่ได้ติดต่อมา ผมเลยเข้าใจว่าคงไม่หย่าแล้ว ตอนนั้นผมก็ทำคดีใหญ่ เลยยุ่งมากครับ เดินทางต่างประเทศตลอดเลย”

“เลยไม่สนใจคดีเล็กๆ เงินน้อยๆ ของย้างั้นเหรอคะ”

“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ผมขอโทษครับ ยกโทษให้ผมด้วยนะครับ”

“ไม่ค่ะ จนกว่าคุณจะทำให้เขาเลิกมายุ่งกับย้าได้ก่อน”

“เกรงว่าจะไม่ได้หรอกครับ”