เมียแต่งท่านประธาน [Chairman's Wife] นิยาย บท 99

วันดีไม่เคยเห็นด้วยกับไม้แข็งของหลานชาย สุดท้ายเรื่องก็กำลังจะลุกลามไปกันใหญ่ จนจะต้องขึ้นโรงขึ้นศาล ซึ่งไม่ดีกับใครเลย แถมยังจะเสียเงินทอง เสียเวลาอีก เลยตัดสินใจจะลองวิธีนุ่มนวลของตัวเอง ให้หลานเห็นเป็นตัวอย่างก่อน หลังจากแอบยืนฟังอยู่ตั้งนานแล้ว เมื่อเห็นว่าไม่เข้าท่า เลยแสดงตัวดีกว่า

“สบายดีค่ะ แล้วคุณป้าวันล่ะคะ”

ก็อีกฝ่ายมีท่าทีเป็นมิตรมากกว่าที่เคยเห็น ไรยาจะใช้วาจาแข็งกระด้างกับท่าทีกร้าวร้าวได้ยังไงกัน

“สบายกายจ้ะ แต่ไม่สบายใจเพราะห่วงหนูตลอด ยิ่งรู้ว่าหนูมีหลานของป้ามาด้วย ยิ่งห่วงหนักขึ้นอีกเป็นร้อยเท่า พอฮั้นท์ไปเล่าให้ฟัง ป้าก็อยากจะมาหาหนูเลยจ้ะ ป้าคิดถึงหนูนะจ๊ะ”

“ย้าก็คิดถึงคุณป้าวันค่ะ”

“งั้นเรามานั่งคุยกันตามประสาผู้หญิงๆ ดีกว่า ส่วนผู้ชายพวกนี้ ป้าจะไล่ไปไกลๆ เองจ้ะ”

วันดีหันไปหาหลานชายที่ทำหน้าเศร้าอยู่ไม่ห่าง

“ว่าไงจ๊ะหนุ่มๆ ผู้หญิงจะคุยกัน ยังอยากจะอยู่เกะกะอีกเหรอจ๊ะ ไปไหนก็ไปไป๊”

“ย้าไปก่อนนะคะป้า จีไม่สบาย ย้าคงจะกลับช้าหน่อย”

ไรยาออกจากครัวขณะยังมีผ้ากันเปื้อนอยู่ ลูกค้าก็ยังนั่งเกือบเต็มร้าน ทั้งที่ครัวปิดแล้ว แต่ก็ยังนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ เพราะร้านเธอตกแต่งแบบโล่งโปร่ง ลมพัดตลอด

ด้านนอกก็มีพัดลมไอน้ำไว้ไล่ความร้อนด้วย อีกทั้งกาแฟกับขนมก็สั่งได้ตลอดอยู่แล้ว นั่งกินไป มองน้ำในคลองไปได้บรรยากาศอีกแบบ

ก่อนหน้านี้แค่ไม่กี่นาที จีโทรบอกว่าปวดท้องกะทันหัน จนไปส่งขนมด้วยไม่ได้ เลยต้องไปเอง แต่ต้องรับลูกก่อน

“คุณแม่มาแล้วค่ะน้องยู”

คุณครูกำลังสอนการบ้านนักเรียนตัวน้อยอยู่ส่งเสียงหวานๆ ให้

“คุณแม่ขาสวัสดีค่ะ น้องยูคิดถึงคุณแม่ม๊ากมากค่ะ”

ไม่กี่อึดใจลูกน้อยก็วิ่งผมปลิวมาหาอ้อมกอด ส่งเสียงหวานๆ ให้แม่ นั่นทำให้ความเหน็ดเหนื่อยที่มีตั้งแต่เช้ามลายหายสิ้นไปทันที

“คุณแม่ก็คิดถึงน้องยูค่ะ ว่าแต่วันนี้ดื้อหรือเปล่าคะ”

หอมแก้มลูกซ้ายขวา แล้วมองไปหาครูที่เดินมาอยู่ใกล้ๆ

“ไม่ค่ะ น้องยูเป็นเด็กดีค่ะ น้องยูแบ่งขนมให้เพื่อนๆ กินด้วยค่ะ”

“น้องยู”

ทั้งสามหันไปมองเจ้าของเสียง ที่เดินมาด้วยท่วงท่ามั่นอกมั่นใจ ถึงจะโกรธจะเกลียดเขายังไง แต่ไรยาก็เถียงไม่ออกจริงๆ ว่าเสื้อเชิ้ตคอจีนสีฟ้าพาสเทล พับแขนขึ้นทบหนึ่งกับกางเกงสแลคสีเทา ทำให้เขาดูดีและหล่อเหลาได้เสมอๆ

“คุณลุงใจดี”

ไรยาเห็นท่าทีตื่นเต้นของลูกแล้วก็สงสาร

“สวัสดีค่ะน้องยู”

หรัญญ์ยิ้มหน้าบานเดินมาหาแม่กับลูก ส่วนครูกลับมองงงๆ

“สวัสดีค่ะคุณลุงใจดี”

“ปล่อยไปค่ะ อีกหน่อยก็เบื่อเอง”

เห็นลูกมองพ่อที่มายืนอยู่จนจะติดตัวเธอแล้วก็โกรธมากๆ แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อย

“ผมช่วยอุ้มลูกนะครับ”

หรัญญ์ส่งเสียงนุ่มๆ ส่วนเรื่องรายละเอียดว่าเธอจะไปไหนบ้าง เขาได้มาครบจากจีแล้ว และจีก็ไม่ได้ป่วย แต่เขาให้วันชนะไปเจรจา พร้อมทั้งจ่ายค่าขายข่าวให้ด้วยแบงก์เทาหนึ่ง

“ตื่นเต้นจังเลยค่ะที่น้องยูมีคุณพ่อแล้ว”

ไม่ใช่ว่าจีจะหักหลังเจ้านายแต่อย่างใด แต่ความเป็นไปในร้านจีจะรู้จากแก้วกับกั้งอยู่แล้ว ในเมื่อสามีโปรไฟล์ดีขนาดนี้ ลูกจ้างคนไหนจะอยากให้หลุดมือเจ้านายไปกันล่ะ ก็ต้องช่วยให้คืนดีกันเร็วๆ ทั้งนั้นล่ะ

“ป้าก็ใช่ว่าจะอยากให้คุณหนูอยู่คนเดียวหรอกค่ะ สงสาร”

ขนาดเอียดที่ว่าโกรธเขาเหมือนเธอในตอนแรกๆ แต่พอป้าเขาเข้าไปเคลียร์ทางให้เท่านั้น เขาก็ได้พวกเพิ่มมาอีกหนึ่ง

“ไม่อยากฟัง ไม่สน ไม่ต้องมาแก้ตัวแทนกันเลย คุณหนูเจ็บเพราะเขามาเท่าไหร่ จ้างให้ผมก็ไม่ช่วย”

ส่วนอ่อนยังมองเขาตาขวางอยู่ รู้แหละว่าลุงแกห่วงเมียเขา ตอนนี้ลุงแกก็เหมือนพ่อ สี่ปีที่เมียหนีมา ถ้าไม่มีสองลุงป้าก็คงจะแย่ ไม่โกรธลุงหรอกที่ว่าเขา

“ไปกันค่ะลูก”

ไรยาไม่สนใจเขา มือหนึ่งหิ้วตะกร้า อีกมือก็จูงลูก