เมียไร้รัก นิยาย บท 25

เมษา...

"ฮึก ฮึก ฮึก" ฉันกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเองไม่ไหวแล้วจริงๆ ภาพตรงหน้ามันทำให้ฉันเจ็บปวดยิ่งกว่าครั้งไหนไหน เขาทำไมถึงใจร้ายกับฉันอีกแล้ว

"ฮืออออ ฮือออออ" ฉันทั้งร้องไห้ทั้งสะอื้นด้วยความอัดอั้นตันใจ

"กรี๊ดดดดดด แกเป็นใครเข้ามาได้ยังไง!!!" ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องด้วยความตกใจที่เห็นฉันต่างจากอีกคนที่มองหน้าฉันด้วยสายตาไร้ความรู้สึก

"คุณพี..ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ ฮืออออ"

"ทำอะไร" เขาหันมาถามฉันด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยเย็นชาโดยที่ผู้หญิงคนนั้นยังอยู่บนตัวเขาแล้วจ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตาไม่พอใจอย่างแรง

"คุณไม่กลับบ้านมาตั้งหลายวัน แต่พอคุณกลับมาคุณก็พาผู้หญิงคนอื่นเข้ามา"

"แล้วไงในเมื่อนี่มันเป็นบ้านของฉัน ฉันจะเอาใครมานอนมันก็เรื่องของฉัน เธอมีสิทธิ์มาตั้งคำถามนี้กับเจ้าของบ้าน เธออย่าลืมสิว่าเธอเป็นใคร หรือลืมไปแล้วว่าตัวเธอมาจากไหนแล้วอยู่ในฐานะอะไร หรือคิดว่าเป็นเมียฉันจริงๆก็เลยอยากใช้สิทธิ์หึงหวงฉัน" ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะพยายามเตรียมใจไว้แล้วก็ตามว่าตัวเองอาจจะต้องกลับมาเจอเขาในโหมดเดิมแต่พอเอาเข้าจริงๆมันทำใจไม่ได้

"เมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีสิทธิ์หึงหวงคุณ แต่คุณเคยสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีกถ้าเมยังอยู่กับคุณ"

"ก็ฉันจะทำเธอจะทำไม ในเมื่อตอนนี้ฉันเบื่อเธอแล้วฉันก็ต้องหาความสุขหาสิ่งใหม่ๆที่มันน่าเร้าใจกว่าไม่ใช่ผู้หญิงจืดชืดหน้าเบื่อหน่ายอย่างเธอที่มีดีแค่ซิง หรือเธอคิดว่าฉันจะเอาเธอแค่คนเดียวไปจนตาย?? หึจะบอกอะไรให้นะว่าเธอก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่ฉันเคยนอนด้วยนั่นแล่ะพอเบื่อก็เขี่ยทิ้ง และตอนนี้ฉันก็เบื่อเธอแล้วด้วย"

"ฮึก ฮึก คุณพี" ฉันปาดน้ำตาที่มันไหลไม่ยอมหยุดยิ่งฟังคำพูดของเขามันก็ยิ่งไหล

"ฉันจะให้เวลาเธอสามวันเก็บของออกไปจากบ้านซะ แต่ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่ได้อะไรเพราะฉันไม่เคยเอาใครฟรีๆผู้หญิงทุกคนที่ฉันเอาฉันมีค่าตัวให้ทั้งนั้น ฉันจะให้เงินเธอไปตั้งตัวตอบแทนที่เธอใจง่ายยอมให้ฉันเอาทั้งๆที่รู้ว่าฉันไม่ได้รักและตอบแทนที่เธอทำให้ฉันแก้แค้นไอ้ไทด์ได้จนตอนนี้มันหนีไปอยู่ฮ่องกง" พูดจบเขาก็ผลักผู้หญิงคนนั้นลงแล้วเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวจากนั้นเขาก็เดินไปที่ตู้เซฟหยิบเงินปึกนึงก่อนจะโยนใส่ฉัน

ปึก!!!

"อ่ะ หนึ่งล้านบาทสำหรับความซิงของเธอ"

"ปึก!!!

"ส่วนนี่อีกหนึ่งล้านพิเศษสำหรับการที่เธอทำให้ไอ้ไทด์มันเสียใจจนจะเป็นจะตายจนหนีไปอยู่ฮ่องกงแล้วไม่กลับมาอีก" ฉันยืนตัวสั่นมองเงินสองปึกที่ร่วงลงมากองที่พื้นตรงหน้า แต่อย่าหวังเลยว่าฉันจะก้มลงไปเก็บ ถึงแม้ชีวิตนี้ฉันจะไม่มีปัญญาหาเงินจำนวนนี้ได้แต่ฉันก็คงไม่ยอมทิ้งศักดิ์ศรีที่มีอยู่น้อยนิดเก็บมันขึ้นมา ฉันเงยหน้าขึ้นมองคนใจร้ายเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเดินหันหลังออกมาจากห้อง ฉันกับเขาคงจะหมดเวรหมดกรรมกันแต่เพียงเท่านี้ ต่อไปอย่าได้เจอกันอีกเลย

"หนูขอโทษนะคะคุณยายที่หนูไม่สามารถเป็นครอบครัวให้คุณพีได้เพราะเขาไม่เคยรักหนูไม่เคยต้องการหนูเลย" ฉันขอโทษคุณยายในใจเพราะก่อนที่ท่านจะจากไปท่านได้ขอร้องฉัน ขอร้องให้ฉันอยู่กับคุณพีเจอย่าทิ้งเขาไปไหนให้อยู่เป็นครอบครัวเป็นกำลังใจให้เขาเพราะท่านรู้ว่าถ้าท่านไม่อยู่แล้วเขาก็จะไม่เหลือใครเลย ฉันทำได้แค่ขอโทษท่านในใจที่ทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับท่านไม่ได้