เมียเด็ก มันเด็ดมาก [Nc 20] นิยาย บท 17

"ตอบไม่ได้..อย่าบอกนะว่าเป็นรักแท้ของมึง ตอนนั้นน้องมันยังเด็กอยู่สินะมึงถึงไม่กล้าจะทำอะไร"

"มึงจะแดกไหมเหล้าซักกูอยู่นั่นแหละมึงเป็นเครื่องซักผ้าเหรอ"

ผมรีบเบี่ยงประเด็นยัดเหล้าใส่ปากไอ้สองที่มันพูดมาก เรียกว่าอะไรก็ตามแต่ผมพยายามที่จะไม่รู้สึกรักหรือชอบใคร

"ไหนมึงบอกว่าต้มเล้งหมดแล้วไงกูเห็นนะอยู่ในหม้อ" เพื่อนอีกคนตับซุปเล้งใส่ถ้วยมาวาง "ไอ้ห่านี่นี่ขี้หวงของ"

"มาๆ แดก"

"โหอร่อยเติมน้ำปลา"

"แซ่บแบบเด็ด!"

ยังไม่ทันที่หาญเอ่ยปากห้ามพวกเพื่อนก็ซัดซุปเล้งที่ตักมาจนเกือบเกลี้ยง

"มึงทำท่าหงึกหงักทำไมเนี่ย" เพราะเห็นสิ่งปกติ สองที่ถือช้อนเตรียมตักก็หันมาถาม

"ช่างแม่งเถอะเเดกๆ ไปซะ"

"เดี๋ยวนี้มึงขี้งกกับเพื่อนกับฝูงนะ"

"ซุปเล้งแบบใหม่ ฮ่าๆ"

ก่อนจะกลับเด็กนั่นคงตักดิลโด้ที่ร่วงลงไปในหม้อออกหมดแล้วแต่สรุปวงจรช็อตก็คงใช้งานไม่ได้นั่นแหละ แต่ก็นะ..ไอ้พวกบ้าแดกไม่ลืมหูลืมตา

เฮือกกก~

สภาพทุกคนเมามายกระทั่งเกือบห้าทุ่มจึงแยกย้ายกันกลับเหลือเพียงเจ้าของห้องอย่างหาญที่นอนกลิ้งเกลื่อนอยู่กลางลานร้านสัก

แกร๊ก

"ดีจังที่พี่ยังไม่ปิดร้านพอดีว่าหนูลืมโทรศัพท์เอาไว้ค่ะ" เห็นแสงไฟในร้านยังเปิดสว่างแม้ประตูกระจกจะปิดเลยเลื่อนเปิดออกมาดู " เอ้า!ทำไมสภาพเป็นแบบนี้"

บอกตามตรงว่าแทบช็อก บ้านช่องที่ฉันทำความสะอาดเละเทะไปด้วยขวดเหล้าสุราและซองขนมพร้อมกับถ้วยชาม

"เฮ้อออ!!" ถ้าหากกลับมาทำพรุ่งนี้คงจะหนักหน่วงเอาการจึงวางกระเป๋าที่ถือแล้วหยิบไม้กวาดเพื่อเก็บทุกสิ่งอย่างก่อน

หลังจากนั้นก็เก็บทำความสะอาดจนเกลี้ยงอีกทั้งถูพื้นสะอาดเอี่ยมอ่องใช้เวลาเกือบชั่วโมง ดีตรงที่พ่อไปส่งของอีกหลายวันกว่าจะกลับส่วนพี่กิฟท์ก็ออกเที่ยวราตรีคงจะกลับพรุ่งนี้เช้าเหมือนกับทุกครั้ง

"เอายังไงดีเนี่ย.." เห็นสภาพพี่ล่ำฉันก็ส่ายหน้าไปมาเพราะท่าทางคงจะเมาหนัก

คลืก

"มะ ไม่ไหว" ผู้หญิงตัวเล็กอย่างฉันพยายามลากผู้ชายตัวใหญ่ที่สูงกว่าเป็นสองเท่าให้เขาไปนอนอยู่ตรงโซฟาแต่ลาดเท่าไหร่ตัวก็ขยับไม่ได้สักที

คลืก

"อ๊ากกก โอ๊ย" ทั้งที่จะปล่อยให้นอนตรงนี้ก็ได้แต่ถ้าว่าเห็นแล้วเกะกะตาชะมัด "พี่หาญ!!"

"เอ่อ เฮือก"

"พี่ช่วยลุกนิดนึงได้ไหมแล้วนอนตรงโซฟาเดี๋ยวหนูจะหาผ้าห่มมาให้"

"เอ่อ อ๊วก"

"อย่าอ้วกนะพี่หนูเพิ่งถูพื้นเสร็จ!"

ฉันตกใจเมื่อท่าทางของพี่ล่ำคล้ายจะอาเจียนออกมาแต่เหมือนเขาจะยังคงไม่ถึงขั้นนั้นเพียงแต่ว่าพวงแก้มแดงอีกครั้งตอนหลับตาดูไม่ดุร้ายเหมือนปกติและยัง...หล่อใช้ได้

แม้ภายนอกจะดูตัวใหญ่แถมชอบทำหน้าตาเคร่งขรึมดุดันแต่พอตอนหลับก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดาจมูกโด่งปากรูปรอยหยักอีกทั้งใบหน้าเรียวกรอบชัด

"พี่หาญตื่นนะคะ!" ฉันนั่งพับเพียบพร้อมเขย่าตัวก่อนจะใช้กำปั้นทุบเบาที่แผงอกแกร่ง

ไม่ได้ผลสักนิด! ไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงรีบลุกยืนขึ้นแล้วสูดลมหายใจเรียกลมปราณเพื่อดึงเขาสุดแรงอีกครั้งหนึ่งก็แล้วกัน

อึบ อ๊าาาย์!!!

ตุบ

"อักกก อึก โอ๊ย" ให้ตายเถอะฉันไม่ไหวจริงๆ ละ เมื่อออกแรงดึงแขนหนักกลายเป็นตัวฉันที่หงายคะมำตอนนี้เจ็บระบมไปทั่วหน้าท้อง

"ซี๊ดส์~ ใครกระทืบกูวะ!" ผมรู้สึกตัวเหมือนโดนส้นตีนกระทืบทับจนสะลึมสะลือตื่นลืมตาปรากฏว่ามีบางอย่างคร่อมบนตัวแต่ไม่มีหัว.."เหี้ย!!"

"พะ พี่ตื่นแล้ว"

"____"

"หนูลืมโทรศัพท์เอาไว้ก็เลยมา แต่เห็นมันรกหนูก็เลยรีบเก็บห้องให้พี่สะอาดแล้วจะพยายามดึงพี่ไปนอนตรงโซฟาแต่พี่ตัวหนักมากเลยค่ะ"

"____"