เมียเด็ก มันเด็ดมาก [Nc 20] นิยาย บท 9

หลายวันผ่านไป

บ้านท้ายซอย

"พ่อ!พ่อ!หนูสอบชิงทุนมอสี่ได้" ฉันวิ่งลงมาพร้อมกับถือใบที่โรงเรียนแนบเอกสารมาให้ "พ่อดูสิ"

"เออก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องเป็นภาระ"

"____"

"แล้วนี่อีกิฟท์ท์มันไปไหน พ่อกลับมาทำไมไม่ลงมากินข้าวด้วยกัน"

"เดี๋ยวก็คงลงมาจ้ะ"

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่พ่อไม่สนใจหรือเฉยชากับฉัน เป็นมาตั้งแต่ที่แม่หายตัวไป พ่อคงฝังใจว่าแม่หนีหายไปกับผู้ชายคนอื่น

กริ๊ดดดด

เสียงกรีดร้องของพี่สาวพร้อมวิ่งออกมาถือกล่องบางอย่าง

"นี่มันโทรศัพท์รุ่นใหม่นี่นา..พ่อซื้อให้ฉันหรอ" กิฟท์ท์กระโดดโลดเต้นดีใจพลางหมุนตัวไปรอบ

"เป็นไงชอบไหมเงินพิเศษที่ได้กว่าจะเก็บหอมรอมริบเห็นว่าปีหน้าจะขึ้นมหาลัยไง"

"ชอบมากเลยค่ะพ่อ"

สองพ่อลูกกอดกันกลมเหลือเพียงเด็กหญิงที่นั่งอยู่จ้องมองด้วยใจที่หม่นหมอง สักพักเธอจึงพูดตอบโต้กับพี่สาว

"มือถือเครื่องเก่าของพี่กิฟท์หนูขอได้ไหม"

"เอาไปทำไมอีเนตร! โทรศัพท์ของมึงก็ยังใช้ได้อยู่ไม่ใช่หรือไง"

"แต่ว่า.."

ติ๊ง

เสียงหนังยางกระเด็นเข้าโทรศัพท์ของเนตรเพราะเป็นรุ่นเก่าหน้าจอแตกจนต้องใช้ยางรัดแกงมัดเอาไว้แถมปุ่มกดยังเสียจอทัชสกรีนก็ไม่ดี

"กูมีผู้ชายหลายคนเอาไว้คุยสลับเครื่องกันรถไฟจะได้ไม่ชน ส่วนมึงก็ใช้อันเก่าของตัวเองไปก่อนเถอะยังไม่โตเลยอย่าแรด"

"____"

คำว่าแรดน่าจะเป็นพี่กิฟท์มากกว่าละมั้ง ฉันแทบไม่ได้สนใจผู้ชายหรืออะไรเพราะยังไม่ถึงวัยแต่พี่กิฟท์กำลังจะขึ้นมหาวิทยาลัยกลับมีแฟนหลายคน

บนห้องเนตร

"เฮ้อออ" แม้จะพยายามไม่คิดว่าพ่อจะรักพี่สาวมากกว่าก็ตามแต่ในใจมันย้อนแย้งเพราะฉันไม่เคยได้อะไรเหมือนที่พี่สาวตัวเองได้เลย

วันเสาร์

เวลาเปลี่ยนผันหมุนเวียนไปกระทั่งวันหยุดซึ่งวันนี้ชมพูชวนเนตรทำเองออกมาเที่ยวเล่นเพื่อผ่อนคลายบ้าง

"ไปร้านเกมอีกแล้วเหรอไม่เบื่อหรือไง" ฉันเอ่ยถามชมพูที่วันนี้ดูสดใส

"ไม่เบื่อเพราะวันนี้มีนัดพิเศษ"

"นัดพิเศษอะไร"

"ไปถึงเนตรมิงค์ก็รู้เองนั่นแหละไม่ต้องถามมากไปเร็ว"

วันนี้เพื่อนสนิทดูแปลกไปเนื่องจากเธอสวมใส่กระโปรงสั้นสีชมพูกับเสื้อแขนสั้นสีขาวที่ทำให้ดูตัวโตกว่าวัย แต่ด้วยที่ไว้ใจเธอก็ไม่ได้คิดอะไรรีบตามเพื่อนไปยังร้านเกม

แกร๊ก

"พี่ฟิว"

"มาแล้วเหรอครับน้องชมพู"

"พอดีมัวแต่ไปรับเพื่อนเลยมาช้า"