เมียเด็ก มันเด็ดมาก [Nc 20] นิยาย บท 14

ทุกอย่างแน่นิ่งไปสักพักหาญตั้งสติได้และเปลี่ยนเรื่องคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันมาเนิ่นนานหลายปี

บรื้นๆ บรื้นๆ

มอเตอร์ไซค์รุ่นใหญ่รุ่นใหม่เร่งเครื่องก่อนที่จะเดินหน้าโดยมีสาวน้อยนั่งซ้อนท้าย และในตอนนี้เหมือนบรรยากาศเก่าจะหวนกลับมา แต่เด็กในชุดเนตรนารีโตเป็นสาวอีกทั้งยังสวยตามวัย

"เกาะแน่นๆ นะ" ผมหันหน้าเอียงข้างไปบอกกล่าวสักพักมือน้อยก็รีบคว้าเอวของผมกอดรัด "เชี่ย..นมเต็มหลัง"

"พี่ว่าอะไรนะคะ?"

"ทำไมตัวหนักจังวะ! หายไปตั้งนานน้ำหนักคือขึ้นมากเลยสิ"

"เสียมารยาทพูดกับสตรีแบบนี้ได้ยังไงกันคะไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย"

"เหอะ"

ผมกระตุกยิ้มก่อนจะสบถออกมาตอนนี้สมองมันรวนไม่รู้เป็นห่าอะไร รีบขับมอเตอร์ไซค์เพื่อตรงดิ่งไปส่งบ้านที่คุ้นเคย

บ้านท้ายซอย

"พี่ขับรถเร็วมากอันตรายนะคะแถมไม่มีหมวกกันน็อกให้หนูด้วย" ขาฉันสั่นผับเมื่อก้าวลงจากรถจึงรีบเอ่ย "ถ้าเกิดอุบัติเหตุชน หนูคงตายคนแรกเลย"

"จะบ่นทำไมก็ฉันไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนซ้อนท้ายนอกจากเธอ"

"____"

ไม่จริงหรอก เวลาก็ผ่านมาตั้งหลายปีพี่ล่ำจะไม่มีผู้หญิง..หรือจะไม่พาใครไปไหนมาไหนเลย

"รีบเข้าบ้านไปได้แล้ว พรุ่งนี้ก็มาทำความสะอาดร้านหลังเลิกเรียนด้วยนะ"

"รับทราบค่ะ"

"แล้วตอนนี้เธอกลับมาอยู่ถาวรหรือว่ายังไง"

"ก็คงจะแบบนั้นแหละเพราะพ่อให้สอบชิงทุนเรียนมหาวิทยาลัยใกล้ๆ นี่แหละค่ะ"

ฉันสังเกตใบหน้าของพี่ล่ำยิ้มกรุ้มกริ่มไม่รู้เป็นอะไรสงสัยจะเมาเหล้ามาอีกหรือเปล่าแต่ว่าไม่มีกลิ่นสาบสักหน่อย

"พี่ยิ้มอะไรคะ?" ด้วยความสงสัยฉันจึงต้องถามออกไป

"ฉันเมากัญชามั้ง! ฮ่าๆ"

"อ๋อ..."

"แล้วเธอทำอะไร"

เด็กบ้ายกโทรศัพท์รุ่นเก่าครึ่มออกมาพร้อมกับกดหมายเลขแล้วแนบหู

"คุณตำรวจคะมีคนเสพกัญชาช่วยมาจับด้วยนะคะถือว่าเป็นภัยกับสังคม"

"เฮ้ยยย!"

หมับ

อักกก

ทันทีที่ได้ยิน ชายหนุ่มสะดุ้งคว้าข้อแขนที่ถือโทรศัพท์แล้วกระชากเข้ามาจนกระแทกติดแผงอกแกร่งที่นั่งควบมอเตอร์ไซค์

ใบหน้าทั้งคู่แทบจะแนบชิดติดกัน สาวน้อยร้องเจ็บแล้วแหงนขึ้นปะทะกับริมฝีปากหนาที่อยู่ใกล้ชิดแนบแก้ม เสียงพ่นลมหายใจฟึดฟัดพร้อมกับจังหวะหัวใจที่เต้นแปลกประหลาดถี่ยับ

"น..หนูแค่ล้อเล่นเองไม่ได้โทรแจ้งตำรวจจริงสักหน่อย"

"ยัยเด็กบ้า!"

"ปล่อยหนูสิคะหายใจไม่ออก"

"เธอยังคงกวนส้นตีนไม่หายเลยนะ"

ผมไม่ได้เสพหรืออะไรทั้งนั้นเห็นเป็นคนเลวระยำแต่ก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดสักครั้งเดียว

"เธอนี่..เชื่อคนง่ายเหมือนเดิมนะ ฉันไม่ได้พูดจริงสักหน่อย" ผมรีบโต้แย้งตอนนี้มือไม้สั่นจนใจไหวเอนรีบคว้าหมวกกันน็อกที่ถอดวางควบกระจกขึ้นมาสวมใส่ "ไปละ"

"ขับรถระวังนะคะอันตราย"

"มีอะไรอันตรายกว่าเธออีกเหรอ!"

บรื้นนน

จากนั้นมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ก็แล่นออกไปโดยที่ผู้ขับขี่ยังคงมองกระจกด้านข้างสะท้อนให้เห็นสาวน้อยยืนโบกมืออยู่หน้าบ้าน แน่นอนว่าตอนนี้ความรู้สึกของเขาเริ่มชัดเจนอีกครั้งหลังจากที่พยายามเก็บความอัดอั้นและกดความรู้สึกที่ไม่ควรจะแสดงออกในวันนั้น

"โคตรน่ารักเลย"

เช้าวันต่อมา

นะโม...

"โอ้โหไม่น่าเชื่อว่าพี่ชายจะตื่นมาใส่บาตรตอนหกโมงเช้าเนี่ยนะปกติตื่นสายจะตาย"

"เอาเวลาที่สนใจเรื่องของฉันไปสนใจตัวเองดีกว่าก่อเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน"

"ฉันไม่ผิดนะพี่อีนั่นต่างหาก"

"แล้วฉันสั่งว่ายังไง ห้ามคบกับผู้ชายไม่ใช่เหรอเพิ่งอายุสิบแปดเองนะ"

ผมยืนสั่งสอนน้องสาวที่กำลังจะเรียนจบมอปลายแต่ติดเที่ยวแถมยังทำตัวแก่แดดแก่ลม

"อย่าบ่นมากได้ไหมพี่หนูโตแล้วนะ" เอิร์นโต้เถียงก่อนจะเดินขึ้นบนบ้านเพื่อแต่งตัวอาบน้ำแล้วออกไปร้านเกมกับเพื่อน