เมียเด็ก มันเด็ดมาก [Nc 20] นิยาย บท 27

ฝ่ามือหนากดแผ่นหลังให้แบนแนบติดเตียงที่ใช้สัก คนตัวสูงเขย่งเพื่อกระแทกท่อนลำใส่รูร่องที่กำลังเยิ้มฉ่ำเพราะความเสียวซ่าน

ปึก!!

"อักกก~~ อ๊ะ" เขาไม่เบาให้เลยสักนิดรู้สึกจุกแน่นเหมือนโดนเสียบอย่างแรงทีเดียว "พะ ~พี่"

"ขอโทษทีฉันกำลังอารมณ์หงุดหงิดไม่ทันยั้ง"

"งืออ ข..ขยับสิคะ"

"ใจร้อนเหลือเกินนะ"

น้ำเสียงของผมเริ่มสั่นเมื่อภายในร่องคับแคบตอดรัดจนท่อนลำปวดหนึบ ผมจับเอวคอดก่อนจะค่อยถอยจนเกือบหลุด

ปึกกก!

"อ๊าย์~ อึก~อื้อ" เขาเหมือนจะแกล้งกันพอความเจ็บเริ่มคลายก็ดันกระทั้นเข้ามาสุดลำอีกครั้ง

"โคตรเสียวเลย ซี๊ดส์"

"หนูจุก ~~อื้อ"

"เหมือนกันทนหน่อยนะ"

ปึก!ปึก!ปึก!

แรงกระแทกกระทั้นยับทำให้เนื้อของก้นงามงอนกระเพื่อมสั่นนมที่บี้แบนเสียดสีกับเบาะเตียงสักจนทำให้เสียวแปลบสาวน้อยครวญครางแทบไม่ออกเพราะจุกเสียดแน่น

"งือ ~~หย๊าาา"

จากนั้นมือหนาก็กระชากต้นแขนเรียวเล็กขึ้นมานั่งหลังตรงแต่นมตั้งแหลมกระทบกันตามแรงกระแทกหัวศีรษะของเนตรมิงค์ปัดแกว่งเพราะลำยาวซอยอย่างไม่เว้นช่วงให้พัก

"ยะ~ ย๊า~ พี่~ อ๊าส์ๆ" ฉันกดเสียงแม้พยามจะข่มความรู้สึกแค่ไหนแต่พี่หาญก็กระเเทกเอาเป็นเอาตาย แถมขนาดใหญ่ใครจะไหว "พี่ อ๊าาา!!"

อุ๊ปส์

"ดังไปแล้ว อ๊าห์" ผมปล่อยต้นแขนที่จับข้างหนึ่งเพื่อเงื้อปิดปากและใช้มืออีกข้างรวบนมสองเต้าเพื่อกอดตัวเล็กไว้

"อื้อออ"

"แบบนี้สิจะได้เอาให้สุดบัก!"

"อึก~ อื้อ ~งื้อ"

ปึก!ปึก!ปั๊ก!

เสียงอู้อี้ในลำคอที่โดนจำกัด เพิ่มความเสียวกดทับระบบประสาทอย่างสุดใจเมื่อท่อนลำใหญ่กนะทั้นสุดกำลัง

ผละ

"อ๊าง์~ อ๊า~ อ๊า"

ตอนนี้เหมือนอารมณ์ของทั้งคู่จะแตกซ่านเมื่อผละมือออก แต่เขายังใช้ริมฝีปากประกบดูดกลืนแลกน้ำลายโดยที่สาวน้อยก็แลบลิ้นให้เกี้ยวพันอย่างเต็มใจ

"ม..ไม่ไหวแล้ว~ อ๊าาา" สุดฝินความรู้สึกไว้เหมือนน้ำบางอย่างของฉันวันพุ่งไหลออกมาแต่พี่ล่ำก็ยังไม่ยอมหยุดแถมเร่งจังหวะถี่ขึ้น

"แตกคาเต็มเอ็นเลยเด็กบ้า"

"ยะ อย๊า~ หนูไม่ไหววว"

"ใกล้แล้วนะโคตรจะเสียวเลย"

ปึกกก!ปึด

หย๊าาาา~~

ทันทีหลังจากเสียงกระตุกเอวสอบท่อนลำเข้าใส่อย่างไม่ยั้งหยุด เขาปล่อยมือจนตัวเล็กจนหน้าคะมำติดเตียงมือหนาเลื่อนมาบีบฟัดสองแก้มก้นเนียนพร้อมกับพุ่งน้ำกามอัดฉีดเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง

เปาะ

ปึก!!

"อ๊ะ ไอ้พี่~ งือออ" ไม่รู้ว่าเล่นบ้าอะไรเขาถอดถอนออกจากนั้นก็ยัดกลับเข้าใส่ตอนนี้น้ำถึงหยดย้อยลงหน้าขากระเด็นไปทั่ว

"เร้าใจสัดเลยจริงๆ"

"หนูจุก~ อึก ~พี่บ้า"

"ใครสั่งสอนให้เธอเกิดมาน่ารัก หึ"

ผมจ้องมองเนตรสายสะบัดยิ่งกระตุกแอ่นตัวน้ำขาวขุ่นก็ไหลทะลักบ้วนออกมาจากรูเล่างามแทรกกลีบอวบอูม

"ฉีกอีกแล้ว ซี๊ดส์" ทนไม่ไหวผมใช้มือแหวกดูเห็นล่องลอยสีแดงเลือดซิบ

"เพราะพี่ไงไม่เบาสักนิด"

"ก็เธออยากมาห้ามไม่ให้ฉันไปยิงมันทำไมล่ะ"

"อ๊าย์!!"

"โวยวายเพื่อ ฮ่าๆ"

เมื่อเกิดการโต้เถียงเนตรมิงค์สุดจะคุมอารมณ์แหกปากดังลั่นแต่กลับทำให้ชายหนุ่มขบขำเขาลืมเรื่องหัวร้อนไปเสียสนิท

เวลาผ่านไปเช้าวันต่อมา

"กลับไปอยู่ที่ไร่นั่นแหละดีแล้ว" หลังจากเคลียร์ปัญหาก็เก็บข้าวของให้เอิร์นเพื่อกลับไร่

"แต่หนูจะเข้ามหาวิทยาลัยแล้วนะคะ"

"ทำตัวแรดแบบนี้ไม่วายจะท้องก่อนน่ะสิไม่ว่า"

"แต่หนู..."

"ถ้าทำตัวดีและสำนึกผิดเมื่อไหร่ค่อยกลับมา ฉันจัดการบอกทางไร่เอาไว้แล้วว่าเธอจะกลับไปพักชั่วคราว"

สุดท้ายน้องสาวก็จำใจทำตามโดยที่เก็บข้าวของสัมภาระลงมาด้านล่างสักพักเน็ตระมิงค์ก็เข้ามา

"ขอบใจนะ" เอิร์นตรงดิ่งมาหาพลางยิ้มพร้อมกับพูดคุยก่อนจะเดินลากกระเป๋าไปขึ้นรถรับจ้างเพื่อออกเดินทาง

หมับ

"มาหาแต่เช้าเลยนะติดใจล่ะสิท่า" ผมคว้าแขนเล็กแต่ไม่รู้ว่าเด็กบ้าสองคนซุบซิบอะไรกัน

"หนูแค่จะมาเอาโทรศัพท์ค่ะเมื่อคืนลืมทิ้งไว้ที่ร้านของพี่"

"ว่าแต่เธอใกล้จะเรียนจบแล้วใช่ไหม"

"ใช่ค่ะ"

"แล้วเลือกมหาวิทยาลัยได้หรือยัง"

"คงจะเป็นแถวนี้แหละค่ะเดินทางก็ง่ายสะดวกแถมค่าใช้จ่ายก็ถูก"

บอกตามตรงว่าแทบจะยืนไม่ไหวปวดเนื้อปวดตัวระบมไปทั่วร่างกายจนเมื่อคืนที่กลับไปต้องซัดยาแก้อักเสบและพาไปหลายเม็ดเลย

"วันนี้พี่ไม่มีลูกค้าหรือคะ"

"นี่มันเกือบจะหกโมงเช้าเองนะมีแต่พระบิณฑบาตเท่านั้นแหละ"

"อุ๊ย ลืมไป"

"เดินเข้าออกเป็นว่าเล่นเลยเชียวเดี๋ยวนี้"

เห็นเลยแกล้งแซวพอมาถึงเด็กบ้าก็จับนู่นนี่เรียงให้เรียบร้อยเดินไปหยิบน้ำดื่มอย่างกับเป็นเจ้าของบ้านซะงั้น

"อะไรนะคะพ่อ?"

"อย่าทำเป็นหูหนวกไปหน่อยแกคิดว่าฉันโง่หรือไงที่ซ้อนท้ายผู้ชายไปไหนมาไหนแถมยังไม่ค่อยกลับบ้านช่อง"

ผู้เป็นพ่อตวาดเสียงดังลั่นก่อนจะลุกจากที่นั่นเดินตรงดิ่งมาหาลูกสาวคนเล็กด้วยสายตาอาฆาต

"อีกไม่นานก็คงจะหายไปจากบ้านเหมือนแม่! เลวด้วยกันทั้งคู่เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ!!"

"พ่อไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่หายไปไหนทำไมถึงต้องคิดว่าแม่หนีไปกับชู้ค่ะ"

เพียะ!

"มึงกล้าเถียงกูเหรอ!!" เสียงตระคอกลั่นพร้อมฝ่ามือหนาฟาดเข้าโรงแก้มลูกสาวจนเกือบจะล้ม

"ฮือออ พ่อ"

"ฉันส่งเสียเลี้ยงดูมาแต่เด็กยังทำตัวดื้อด้านแบบนี้ต้องสั่งสอน เอาโทรศัพท์มา"

"ฟังหนูก่อนสิ ฮึก ฮื้อ"

สองพ่อลูกกระชากลากถูกันจนเสื้อผ้าของเนตรมิงค์ยับเยินเพราะพยายามดิ้นต่อสู้ เนื่องจากผู้เป็นพ่อไม่มีเหตุผลทุบตีเธอแต่ขณะเดียวกันพี่สาวที่นั่งดูกับแบบปากพร้อมกับยิ้มอย่างสะใจ

"สมน้ำหน้า"

กลางดึก

เนตรมิงค์เสียใจที่ผู้เป็นพ่อดุด่าและยังตีเธอจนแขนเป็นรอยช้ำก่อนจะนอนกอดหมอนร้องไห้หลับไปรู้สึกตัวอีกทีก็เกือบเที่ยงคืน

แกร๊ก

เพราะร้องให้หนักสาวน้อยคอแห้งลุกออกมาจากห้องเพื่อเปิดตู้เย็นหยิบน้ำแต่พอจะกลับเข้าห้องนอนพี่สาวก็เปิดประตูออกมาจากห้อง

"ไปกรอกน้ำแล้วเอาไปให้ฉันในห้องหน่อยสิพอดีน้ำหมดน่ะ" กิฟท์สั่ง

"ค่ะ"

"ขอห่อผ้าเย็นด้วยนะ"

"ค่ะ"

ฉันรู้ดีว่าที่ถูกพ่อดีเป็นเพราะพี่กิฟท์ต้องไปใส่ร้ายป้ายสีเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก สุดท้ายก็ต้องจำใจเพราะยังอาศัยบ้านชายคาหลังนี้อยู่

ฉันหยิบของที่พี่กิฟท์สั่งให้เอาเข้าไปในห้องใส่ถาดแล้วก็รีบเดินจ้ำอ้าวตามไปทันที

ห้องนอนกิฟท์

"เบาหน่อยสิคะพี่กิฟท์เสียวนะ อิอิ"

เพล้ยง!!

"ว๊าย ตกใจหมดอีเนตร จู่ๆ เป็นอะไรทำไมมือไม้อ่อนดูสิผู้ชายของฉันกำลังฮึกเหิม"

"ปะ เปล่าคะ"

"เอาวางไว้ตรงมุมห้องแล้วรีบใส่หัวออกไปซะคนเขากำลังจะจู๋จี๋กัน"

"____"

"อ๋อ..แล้วตื่นให้เช้าด้วยนะจะได้มาดูหน้าว่าที่ผัวใหม่ของกู"

หลังจากสาวน้อยเก็บของที่ทำหลุดมือวางไว้ก็ที่เดินออกไปแต่กับฉันยืนหยุดอยู่หน้าห้อง

"ไม่จริงหรอก ฮึก ฮื้อ ต้องไม่ใช่สิ"

หัวใจของฉันเหมือนถูกบีบขยี้จนสุดแรงคล้ายโดนเหล็กแหลมทิ่มแทงทะลุทะลวง ผู้ชายที่กำลังคร่อมบนตัวของพี่สาวก็คือพี่ล่ำเขาดูท่าทางจะเมาแอ๋ แต่ก็ยังคงทำตามสัญชาตญาณชายนั่นก็คือซุกไซ้ริมฝีปากที่ซอกคออีกทั้งมือไม้ยังบีบเค้นที่เต้า...หรือเพราะว่ามันเป็นนิสัยที่แท้จริงของเขา เสือก็ย่อมเป็นเสือที่กินเนื้ออยู่วันยังค่ำไม่ว่าเหนือรสชาติจะเป็นยังไงถ้าลองได้เข้าปากมีเหรอที่จะไม่เคี้ยวกลืน

"ฮื้อออ T^T"