เมียเด็ก มันเด็ดมาก [Nc 20] นิยาย บท 28

เช้าวันต่อมา

สาวน้อยนอนหลับไปทั้งน้ำตานองหน้า เธอรู้สึกเจ็บปวดทั้งที่ภายในใจก็ไม่คิดว่าจะรู้สึกมากไปเกินกว่าที่เขาเป็นคนให้ความช่วยเหลือมาตลอดตั้งแต่เด็ก

แต่หลังจากความสัมพันธ์กระชับมิตรเริ่มแปรเปลี่ยนกลายเป็นสอดแทรกลึกซึ้งทำให้หัวใจด้านชาของเธอเปิดรับโดยที่ไม่รู้ตัว

"พ่อจ๋า กลับมาแล้วเหรอดีจังวันนี้กิฟท์มีอะไรจะมาอวด" หลังจากพ่อส่งของกลับมาลูกสาวคนโตก็เดินออกมาพร้อมกับมือที่คล้องแขนล่ำ "คนนี้ผัวหนูชื่อพี่หาญ"

"คนที่เท่าไหร่ล่ะ"

"ทำไมพ่อพูดแบบนี้ล่ะหยอกลูกอีกแล้วนะ ฮ่าๆ"

"ดีใจด้วยแล้วกัน ว่าแต่พ่อหนุ่มรอกินข้าวเช้าด้วยกันก่อนนะ"

พ่อเอ่ยสั่งเนื่องจากบรรยากาศคุ้นชินเพราะกิฟท์ไม่ได้พาผู้ชายคนแรกมาแนะนำ เพียงพักหนึ่งเนตรก็ออกมาจากห้องเพื่อตรงดิ่งไปทำอาหารในครัว

หมับ

"เนตร.."

เพียะ!!

ทันทีที่ข้อแขนโดนกระชากและเห็นว่าเป็นชายคุ้นเคยฝ่ามือเล็กของสาวน้อยก็ฟาดกระทบเข้าใบหน้าอย่างจัง

"อย่ามาแตะต้องหนูนะ" แม้ฉันจะสั่นไปทั้งใจแต่จำเป็นต้องพูดออกไป "ต่อไปนี้เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว"

"ขอโทษ"

"เหอะ ช่างมันเถอะค่ะที่ผ่านมาถือซะว่าชดใช้ที่พี่คอยช่วยเหลือหนูมาตลอดก็แล้วกัน"

"แต่เมื่อคืนฉันก็ไม่ได้ดื่มเยอะจู่ๆ ก็มึนหัวแล้วก็โผล่อีกทีที่บ้านของเธอเนี่ย"

"หนูไม่อยากฟังคำแก้ตัวอะไรทั้งนั้นออกไปค่ะถ้าพี่กิฟท์เห็นมันจะไม่พอใจ"

ฉันรีบเดินกระทบไหล่แกร่งแต่ตัวเองกลับเซจะล้ม สักพักเขาก็ออกไปโดยที่ไม่แก้ตัวใดๆ ต่อ ทุกอย่างไม่ใช่ความผิดของใครเป็นที่ตัวฉันใจง่ายให้เขากระทำแบบนั้นแล้วจะเรียกร้องอะไรกัน..

"วันนี้มีผัดแตงกวากับซุปหน่อไม้ค่ะ" ใช้เวลาเพียงไม่นานฉันก็ยกอาหารมาวางบนโต๊ะ พี่กิฟท์ดูยิ้มชอบใจก่อนจะพูดเสียงแหลม

"รู้จักเอาไว้สิอีเนตรคนนี้ผัวกูเองมึงก็เคยเจอสมัยยังเด็ก"

"ค่ะ"

"ถ้ามึงไปเจอพี่หาญอยู่กับอีผู้หญิงหน้าด้านคนไหนบอกกูด้วยนะตบล้างน้ำให้หน้าหันเลย"

คำพูดพี่สาวที่ดูจงใจกระแทกเสียงหนักไปทางน้องสาวก่อนจะตัดอาหารให้ผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านข้าง ผู้เป็นพ่อก็กินข้าวไม่ได้สนใจอะไรเนื่องจากมีอาชีพส่งของต้องพักผ่อนและไปต่างจังหวัดต่อ

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเนตรทำหน้าที่เก็บจานชามไปล้างในห้องครัว ส่วนกิฟท์เข้าห้องเพื่ออาบน้ำแต่งตัวออกไปข้างนอก

"เนตรมิงค์" ผมแอบเดินตามมาแล้วเรียกชื่อแผ่วเบาตอนนี้ความปวดร้าวมันกระแทกใจเหลือเกิน "ฉันจะชดใช้ให้เธอยังไง"

"ไม่ต้องหรอกค่ะหนูไม่ได้ติดใจอะไร"

"แต่ความสัมพันธ์ของเรามัน.."

"มันยังไม่ถึงขั้นไหนเลยไม่ใช่เหรอคะก็แค่คู่นอน"

"คู่นอนเหรอ"

ไม่รู้ว่าเด็กบ้าไปเอาคำนี้มาจากไหน ใช่สิเพราะที่ผ่านมาก็ไม่ได้แสดงอาการว่าชอบพอหรืออะไรในตัวผมเท่าไหร่ต่างจากผู้หญิงที่รายล้อมอยู่รอบกาย ทุกอย่างผมอาจจะคิดไปเองก็ได้

"หนูขอยุติความสัมพันธ์ตั้งแต่วันนี้ไม่ว่าพี่จะรู้สึกยังไง" สุดท้ายทุกอย่างก็กดดันทำให้ฉันตัดสินใจหันมาพูดอย่างจริงจัง

"หึ คงต้องจบแบบนี้สินะ"

"ใช่ค่ะเพราะหนูไม่สามารถใช้ผู้ชายใช้ร่วมกับพี่สาวตัวเองได้หรอกนะ"

"ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้ตั้งใจ"

"แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้วพี่ก็ต้องรับผิดชอบในส่วนของพี่"

แกร๊ก

"อยู่นี่นี่เองคิดตามหาตั้งนานเราไปเที่ยวกันเถอะค่ะพี่หาญวันนี้เพื่อนของพี่นัดโบเพื่อนของกิฟท์ไปเที่ยวห้าง" มือเรียวรีบเดินมากระชากขณะที่แต่งตัวเสร็จ

โต้มมม

ประตูห้องครัวถูกปิดกระแทกเสียงดัง ตอนนี้เหลือเพียงสาวน้อยที่ยืนแน่นิ่งน้ำใสของเธอเริ่มล้นเอ่อเกาะตรงขนตาที่เรียงเป็นแผ หัวใจดวงน้อยระส่ำด้วยความเจ็บปวดสบถบางคำออกมา "ความรู้สึกของหนู..เดี๋ยวหนูจัดการเองค่ะ ฮึก"

ทุกอย่างดูรวดเร็วประเดประดังเข้ามา แต่เนตรมิงค์ใจแกร่งพอที่จะรักษาบาดแผลด้วยตัวเองเธอขยันเก็บเงินและเรียนจบชั้นมัธยมปลายอีกแค่ไม่กี่เดือนเธอจะเข้ามหาวิทยาลัย

ร้านกาแฟ

"ดีจังเรียนจบมปลายแล้วจะได้เข้ามหาวิทยาลัยไปเจอเพื่อนใหม่เนาะ" เวลาเกือบบ่ายชมพูนัดมากินน้ำหวานและไอศครีม

"อืม"

"เนตรเป็นอะไรหน้าดูเศร้าๆ"

"ไม่เป็นอะไรหรอกเราแค่คิดมากว่าถ้าเรียนมหาวิทยาลัยจะมีเวลาขายหมูปิ้งไหม"

"เอาไปขายที่มหาวิทยาลัยดีสิ แบบว่าตอนเช้านักศึกษาบางคนก็อาจจะไม่ทันทำกับข้าวหรือซื้อก็ได้"

ซ่าาา

เคาะห์ซ้ำกรรมซัดฉันนั่งแทบจะประคองตัวไม่ไหวจู่ๆ ฝนก็โปรยปรายลงมาแต่ดีที่ไม่หนักมาก

พึก

"มานั่งทำมิวสิควีดีโออยู่ได้เดี๋ยวก็ป่วยหรอก"

"____"

ขณะที่กำลังพยายามประคองตัวลุกแต่ก็ต้องล้มนั่งอีกครั้งเพราะความมึนเมา กลับมีบางคนเดินเข้ามาหยุดอยู่ด้านข้างใช้เสื้อกันหนาวเป็นโล่กำบังศีรษะเนื่องจากน้ำฝนตกกระทบใส่ สาวน้อยปรายตาขึ้นมองเพราะน้ำเสียงนุ่มลึกที่ไม่เคยได้ยินทำให้ข้องใจ

"โคตรหล่อเลย.." ถึงเมาแค่ไหนแต่ผู้ชายที่ยืนอยู่กับทำให้ส่างคนอะไรหล่อเหลาเอาการแถมรอยยิ้มบาดใจ "ข..ขอบคุณค่ะ"

"แล้วนี่ลุกไหวไหม"

"วะ ไหวค่ะหนูไหว"

เคว้ยง!

ถังขยะด้านข้างถูกปัดทิ้งระเนระนาดเนื่องจากตัวของเนตรมิงค์ลุกขึ้นยืนแต่เซลเมทับ ดีที่มือหนารีบคว้าเอวกระชากเอาไว้ในและตอนนี้เหมือนซีรี่ส์ที่มีฝนตกโปรยปรายโดยสองสายตาปะทะเป็นประกายปิ๊งใส่กัน

"ขอโทษอีกครั้งนะคะหนูเมามากไปหน่อย" เมื่อสติกลับมาฉันรีบถอยพร้อมกับใช้มือปัดน้ำฝนที่ชุ่มเปียกใบหน้า

"ให้พี่ไปส่งดีกว่าตัวเล็กแบบนี้ขาก็สั้นเดินกลับบ้านคงใช้เวลานาน ฮ่าๆ"

"____"

"อ๋อ..ลืมแนะนำตัวไปพี่ชื่อต้านะครับน้องชื่ออะไร"

"เนตรมิงค์เรียกเนตรก็ได้ค่ะ"

"เนตรที่แปลว่าดวงตาสินะไม่น่าล่ะดวงตาของน้องสวยมากครับ"

คำชมที่สะท้านใจทำให้สาวน้อยรีบหันหน้าหลบอาย เธอต้องดึงสติให้ไวก่อนที่จะเผลอทำตัวผิดแปลกกว่านี้

บรื้นนนน

ความน่าเชื่อถือพร้อมกับขับรถหรูป้ายแดงทำให้เธแตัดสินใจให้เขาไปส่งที่บ้านและฝนตกก็ทำให้รถโดยสารแทบจะไม่ผ่านถนนเส้นนี้

"บ้านอยู่หลักสี่ทำไมมาเที่ยวถึงที่นี่ครับ" ต้าถามสงสัยเพราะมันไกลกันพอสมควร

"ไม่อยากไปแถวบ้านค่ะไม่อยากเจอใครบางคน"