เมียเด็ก มันเด็ดมาก [Nc 20] นิยาย บท 40

เพล้ยง

"ว๊ายยย!!" ฉันสลึมสลือตื่นขึ้นกลางดึกแต่ก็ต้องตกใจกรีดร้องเพราะรูปที่ตั้งอยู่บนชั้นหนังสือร่วงตกลงมาจนกรอบแก้วกระจายที่พื้น จึงรีบเปิดไฟแล้วเดินไปเก็บปรากฏว่าเป็นรูปคู่ของฉันกับพี่ล่ำที่เพิ่งเอาโทรศัพท์ไปรูปอัดมาใส่กรอบตั้งไว้

"ลมก็ไม่พัดผ่านทำไมร่วงหล่นลงมาได้แล้วเนี่ย เฮ้อ"

ด้วยความอ่อนเพลียเหมือนจะไม่สบายจึงลุกเข้าห้องน้ำจากนั้นก็กินยาต่อเพื่อระงับอาการป่วยคล้ายจะเป็นไข้แล้วก็พลอยหลับไป

เช้าวันต่อมา

ฉันไปเรียนตามปกติจนตอนเย็นก็แวะไปร้านสักของพี่หาญแต่ปรากฏว่ามีป้ายแขวนหน้าร้านบอกว่าไปต่างจังหวัดสามวัน

"ทำไมถึงไม่โทรมาบอกก่อน" หลังจากนั้นฉันก็โทรติดต่อปรากฏว่าเขายุ่งมากเหมือนจะช่วยงานที่บ้านก็เลยไม่ได้ซักถามอะไรนัก

บ้านท้ายซอย

"เสียบหมูปิ้งเสร็จเรียบร้อยเหลือแค่ไปส่ง" เพราะป้าวรรณามาสั่งทำหมูปิ้งไปเลี้ยงพระจึงรีบทำและก็นำไปส่งที่ตลาดกระทั่งโทรศัพท์เสียงดังเป็นการแจ้งเตือน

ชมพู (ไปเจอกันที่ร้านเหล้าปั่นนะ)

"ยัยขี้เมานี่ทุกวันจริงๆ ฮ่าๆ"

ร้านเหล้าปั่น

"วันนี้เซ็งอะไรอีกละแม่คุณชวนเข้าสถานที่อโคจรทุกวี่ทุกวันเลยนะ" ปกติฉันดื่มแค่แก้วสองแก้วเท่านั้นเปลืองเงินด้วย

"แค่มาส่งเพื่อนแค่นี้ทำเป็นบ่น"

"โอ้โห แค่พูดเล่นแล้วนี่เป็นอะไรดูท่าทางเคร่งเครียดจัง"

"เราเลิกกับแฟนแล้ว"

เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็นับไม่ได้ที่ชมพูสาวสวยแซ่บจะเลิกกับหนุ่มที่คบหา แต่อีกสักพักก็จะมีแฟนรวดเร็วยิ่งกว่าแมลงวันที่บินมาตอมอาหารซะอีก

"เดี๋ยวก็เจอใหม่คนอย่างชมพูเหรอจะโสดนาน" ไม่รู้ว่าจะปลอบใจยังไงแต่มันเป็นเรื่องจริงนิ "งั้นวันนี้เราจะดื่มเป็นเพื่อนเองตกลงไหม"

"เย้! เนตรน่ารักที่สุดเลย"

"จ้าาา"

อึก อึก

สองสาวกินเหล้าปั่นรสชาติที่มีแอลกอฮอล์ผสมน้ำผลไม้ทำให้ดื่มง่ายแต่แม่ระมิงค์รู้ตัวว่าตัวเองพอมันก็จะหยุด และเป็นปกติที่จะมีชายหนุ่มโต๊ะข้างแวะเวียนมาชนแก้วพร้อมทักทาย

"เสียดายคนที่จีบเนตรโคตรจะหล่อเลย" คิ้วบางของชมพูขมวดพร้อมบ่นพึมพำ "เป็นเราน่าจะให้เบอร์พร้อมแลกลิ้น เฮ้ย! แลกไลน์"

"ใครจะไวเหมือนเธอล่ะคุณคนแซ่บ"

"แน่นอนสิฉันเป็นแกงเผ็ด ฮ่าๆ"

"เดี๋ยวอีกสักพักแล้วก็กลับแล้วเนาะ"

ทันทีที่เนตรงพูดจบชมพูก็หรี่ตาลงก่อนจะเอ่ยแซว

"กลัวไม่ได้เจอแฟนหรือไงช่วงนี้ที่นั่นเป็นยังไงบ้างไม่เห็นพามาเที่ยวด้วยกัน"

"พี่หาญไปต่างจังหวัดกับครอบครัวคงมีธุระด่วนเลยได้แต่คุยกันผ่านแชทน่ะ"

"ธุระอะไร.."

"ไม่ได้ถามหรอกเหมือนเขาจะไม่ค่อยว่างด้วย"

"จ้าเป็นคนดีระวังเถอะปล่อยให้ผู้ชายหน้าตาดีวัยกำลังฮึกเหิมแบบนั้นห่างสายตาจะโดนหมาคาบไปแดก"

คำเตือนของเพื่อนไม่ได้ทำให้เนตรมิงค์สะท้านแม้แต่น้อยเพราะเธอรู้จักนิสัยของชายหนุ่มซึ่งเป็นแฟนอย่างดีตั้งแต่เล็กจนโตก็มีเขาที่แวะเวียนอยู่ใกล้แม้จะมีทะเลาะเบาะแว้งกันเรื่อยไปแต่ก็ยังคงเป็นผู้ชายที่รักของเธออยู่ดี

วันต่อมา

ช่วงนี้เป็นวันหยุดยาวมหาวิทยาลัยถูกปิดเนื่องจากสถานการณ์บางอย่างฉุกเฉิน เนตรว่างเธอจึงเดินมาดูร้านขายหมูปิ้งเพราะอยากเปิดเป็นกิจจะลักษณะจริงจัง

หมับ

"ตกใจหมดชมพู!!" แขนของฉันถูกคว้าด้านหลังพอหันขวับปรากฎเป็นเพื่อน "ทำไมทำถ้าตื่นตระหนกตกใจขนาดนั้นล่ะ"

"โทรไปหาทำไมถึงไม่รับสาย"

"ลืมไปโทรศัพท์เราอยู่ที่บ้านไม่ได้พกมาด้วย"

"ดีนะที่ก่อนจะนอนเนตรบอกว่าตอนเช้าจะมาเดินตลาดเพื่อหาแผงขายหมูปิ้งเลยตามมา"

สายตาของชมพูทำเนตรมิงค์สงสัยเพราะดูกังวลใจก่อนที่จะเดินไปนั่งตรงม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ด้วยกัน

เมื่อประตูบานเลื่อนถูกเปิดเจ้าของร้านก็ลุกขึ้นต้อนรับลูกค้าขณะที่หานหันหลังให้ให้พลางกระดกดื่มเบียร์ในมือ

"หนูเห็นป้ายว่าที่นี่มีบริการลบรอยสักด้วยใช่ไหมคะ"

"ใช่ครับน้องจะลบเหรอ.."

"ถ้าอย่างนั้นพี่ช่วยลบใครบางคนออกจากใจหนูได้ไหม"

"..."

เสียงเล็กเลื่อนเปิดทำให้ใครบางคนชะงักก่อนจะค่อยหันไปมอ งริมฝีปากหนาเริ่มอ้าปากพะงาบเพื่อหายใจเพราะตอนนี้เหมือนโลกจะพังทลายตรงหน้า

เนตรมิงค์เดินเข้ามาก่อนที่น้ำตาใสเออคลอ ในตอนที่ชมพูบังเอิญมาพบเจอเขาสวมใส่เสื้อแขนยาวแต่ตอนนี้อากาศร้อนอบอ้าวจึงถอดเสื้อวางไว้ด้านข้างซอกคอมีรอยดูดเป็นจ้ำที่เริ่มจางแต่มีหลายขนาดจนเหมือนเป็นการละเลงบทร่วมรักสวาทครื้นเครงมากมาย

"เนตร..."

หน้าร้าน

"ฟังก่อนนะ"

เพี๊ยะ!!

"กี่ครั้งแล้วที่พี่โกหก! กี่ครั้งแล้วค่ะที่พี่เผลอไผลเผลอใจไปให้ใครต่อใคร! ฮึก" ฉันทนไม่ไหวฟาดฝ่ามือลงเต็มแก้มของพี่หาญจนใบหน้าของเขาสะบัด "หยุดพูดแก้ตัวหรืออะไรต่างๆ หนูเดินออกมาไม่ได้หนีนะคะแค่อยากจะมาคุยกับพี่ด้านนอก"

"ฉันรู้ถึงขอให้เธอฟังก่อน"

"หนูไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นแต่รอยที่คอของพี่ทั้สองข้างมันชัดเจนขนาดนี้แล้ว ต่อให้พี่จะไม่ได้มีอะไรกับเขาก็ตามแล้วยังไงล่ะคะ..เขาก็ได้ฝากรอยรักให้พี่แล้วไม่ใช่หรือไง"

หยดน้ำตาพรั่งพรูรินไหลอาบเต็มสองแก้มช ายหนุ่มทำได้เพียงรับฟังหลับตาลงแล้วขยี้หัวศีรษะตัวเองอย่างแรงยิ่งเดินเข้าใกล้สาวน้อยก็ถดถอยหนีไว

"วันนี้หนูอยากจะขอบางอย่างจากพี่แต่ไม่สนว่าพี่จะให้หรือไม่ก็ตาม ฮึก" ความเจ็บปวดที่แบกรับมาหลายครั้งควรจะสิ้นสุดลง "ช่วยเลิกยุ่งกับหนูนะคะหมายถึงเราสองคนควรจะเลิกกันตัดขาดจริงๆ สักที"

"!!!!"

ซ่าาา

ฝนส้นตีนก็ตกลงมาเหมือนรู้เวลาผมได้แต่กำหมัดแน่นแล้วมองด้านหลังของผู้หญิงที่รักค่อยๆ เดินจากไป ถามว่าอยากรั้งไหม โคตรจะอยากเลย แต่เมื่อเห็นน้ำตาพร้อมกับคำพูดที่แสนเหน็ดเหนื่อยคงถึงเวลาคนเลวอย่างผมจะปล่อยให้ผู้หญิงแสนน่ารักได้มีชีวิตที่ควรจะเป็น

"ขอโทษนะฉันมันเลว ฮึก"