เมียเด็ก มันเด็ดมาก [Nc 20] นิยาย บท 5

ลุ๊ยยยย!!!

เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้ามีหรือที่เหล่าเพื่อนรักจะไม่ช่วยเหลือ วิ่งกรู่ไปรุมกระทืบอย่างเต็มตีนกระทั่งหมูปิ้งที่คาคอกระเด็นหลุดออกมา

ร้านสัก หาญทยานศึก

"น..หนูกราบขอโทษพี่ด้วยนะคะ" ฉันรีบยกมือขอโทษขอโพยในตอนนี้เหลืออยู่กันแค่สามคนคือตัวฉันพี่ล่ำและก็เพื่อนพี่ล่ำ

"เธอเป็นบ้าอะไรเด็กนี่!!"

"หนูไม่รู้นี่คะ..ตอนหมุนสงสัยจะวงสวิงแขนเยอะไปหน่อย"

"สวิงหน้า!!"

มือหนายกขึ้นค้างทำท่าจะตบพื่อนสนิทจึงรีบคว้าเอาไว้ก่อนจะพูดพลางหัวเราะออกมา

"ไอ้หาญ! ไอ้สัสนี่เด็กนะเว้ย เด็กผู้หญิงด้วย ฮ่าๆ"

"แล้วกูถามหน่อยไอ้สอง"

"ว่า.."

"มีอะไรแค้นเคืองส่วนตัวกูหรือเปล่าวะ"

"เปล่าาา" [เสียงสูงเสียดฟ้า]

"เห็นมึงกระทืบเน้นที่ปากอย่างเดียวเลยนะ!!"

"กูตกใจไง ฮ่าๆๆ"

สภาพใบหน้าของหาญยับเยินอีกทั้งมีเลือดออกจมูกและหางตา

"นี่หน้ากูม่วงเพราะจุกหมูติดคอหรือส้นตีนประทับว่ะมันช้ำไปหมด" ผมรีบหยิบกระจกส่องมองใบหน้าอันหล่อเหลาที่ตอนนี้ยับชิบหาย

"คิก อึก"

"เป็นไร..มีอะไรติดคอไหมจะช่วยกระทืบเอาออกให้" ยัยเด็กเนตรนารีก็หัวเราะคิกคักใหญ่ "เดี๋ยวเถอะ!!"

"แต่ยังไงก็ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยอุดหนุนหมูปิ้งหนู"

"ไม่น่าช่วยแม่ง"

"ถ้าอย่างนั้นหนูขอตัวกลับก่อนใกล้จะสี่ทุ่มแล้ว"

เด็กหญิงลุกพร้อมกับยกตะกร้าเปล่าเดินออกจากร้าน หาญจึงยืนขึ้นแล้วตะโกนไล่หลัง

"มีชื่อร้านยัง..หมูปิ้งมรณะ แดกวันนี้อิ่มตีนยันชาติหน้าไหม! แม่งเอ้ย"

ทนไม่ไหวจึงยืนด่าทั้งเจ็บทั้งระบมไปหมดทั้งตัวก่อนที่ผมจะหันมองไอ้สองที่หัวเราะจนตัวโยกเหมือนคนบ้า

"ฮร่าๆๆ"

"หัวเราะหาพ่องมึงเหรอไอ้สัส!"

เช้าวันต่อมา

"มีอีกกูรู้! มึงไปขายหมูปิ้งแทบทุกวันจะไม่มีเงินเก็บให้กูยืมเลยหรือไง" กิฟท์ลื้อค้นห้องน้องสาวกระจุยกระจาย

"หนูก็ต้องเก็บซื้อของและเอาไว้ใช้จ่ายหมุนหมูปิ้งเสียบขายต่อไปสิ พี่ยืมแล้วไม่เห็นเคยจะได้คืน"

"อีเนตร!กูเป็นพี่มึงนะ"

"รู้แล้ว"

"อีนี่"

หลังจากฉันพูดเถียง พี่กิฟท์ก็หาออมสินที่ซ่อนไว้จนเจอแล้วก็ควักเงินออกไปจนหมดเลย เพื่อจะไปซื้อชุดเสื้อผ้าเพื่อออกไปเที่ยวอีกละสิ

"เฮ้อออ! เหลือร้อยกว่าบาท" อุตส่าห์สะสมเอาไว้จะซื้อของที่อยากได้ "ทำยังไงดี"

หลายวันผ่านไป ก็เปิดเรียนชั้นมัธยมศึกษาภาคเรียนที่สองโรงเรียนถิ่นอำเภอ

"ปีหน้าจะเรียนต่อสายวิทย์คณิตด้วยกันไหม"

"ไม่รู้สิแล้วชมพูจะเรียนอะไร"