เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 21

“นายน้อยครับ นี่หอหญิงนะครับ” เซอร์เกเตือนสติเจ้านายของตัวเองเมื่อเห็นชายหนุ่มทำท่าจะเดินขึ้นไปบนตึก

“แล้วไง?”

คอร์เนลกระชากเสียงถาม และก็ไม่คิดจะหยุดเดิน ทำไมเขาต้องหยุดเดินด้วยล่ะ ในเมื่อตอนนี้ยาหยีผู้หญิงที่เขาปรารถนาสุดหัวใจอยู่ใกล้แค่เอื้อม อีกนิดเดียว แค่อึดใจเดียวเขาก็จะได้เห็นหน้าหล่อน ได้กอด ได้จูบ และได้ทำทุกอย่างตามที่ตัวเองต้องการแล้ว เขาจะไม่มีวันหยุด และไม่มีวันยอมให้ใครมาหยุดยั้งความต้องการของตัวเองได้เช่นกัน

“ยามกำลังเดินมาครับ” เซอร์เกร้องบอก แต่คอร์เนลหาได้ใส่ใจไม่

“เงินในกระเป๋าน่ะมีไว้ทำไม ให้เขาไปสิ แล้วก็บอกว่าฉันจะมาเป็นแขกประจำของที่นี่”

คนตัวโตแสนเอาแต่ใจเดินหายขึ้นไปบนหอพักแล้ว ยามกำลังจะวิ่งตามขึ้นไป แต่ก็ถูกเซอร์เกเรียกเอาไว้เสียก่อน

“นายน้อยของผมมีธุระกับเด็กสาวบนหอพัก” เซอร์เกพูดกับชายตรงหน้าเป็นภาษาไทยที่สำเนียงยังคงแปร่งเหมือนเดิม

“ไม่ได้หรอกครับ ที่นี่เป็นหอหญิง ผมให้ขึ้นไม่ได้ มันผิดกฎ แล้วอีกอย่างหนึ่ง...” ยามวัยกลางคนที่กำลังจะพูดต่อต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นธนบัตรสีเทาปึกใหญ่เบื้องหน้า ทุกคำพูดหยุดกึก สายตาจ้องมองเงินในมือของเซอร์เกตาไม่กะพริบ

“ถ้าคุณทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น...” เซอร์เกแสร้งทำเป็นสะบัดเงินในมือ ก่อนจะไหวไหล่น้อยๆ

“คุณก็จะได้มันทั้งหมด”

“ครับ ผมไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”

ยามรีบตอบโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด เซอร์เกระบายยิ้มกว้างออกมาด้วยความพึงพอใจ เงินนี่มันซื้อได้ทุกอย่างจริงๆ

“ดีมาก และจงทำเป็นคุ้นเคยกับนายน้อยของผมเอาไว้ซะ เพราะบางทีท่านอาจจะแวะเวียนมาที่หอพักแห่งนี้อีกหลายครั้ง”

“ครับผม...ขอเงินด้วยครับ” ยามบอกความต้องการของตัวเองออกไป พร้อมกับยื่นมือออกมาตรงหน้า

เซอร์เกยิ้มบางๆ ก่อนจะหย่อนเงินใส่มือของคู่สนทนา

“หลายหมื่นเชียวนะเนี่ย”

ยามวัยกลางคนยิ้มกว้างด้วยความปลาบปลื้มใจ