เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 24

กว่าจะหาเจอก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งชั่วโมง และหล่อนก็เหนื่อยจนหอบแฮกๆ หญิงสาวจ้องมองประตูไม้แกะสลักบานใหญ่ตรงหน้านิ่ง หัวใจเต้นระรัวแรงขึ้นกว่าเดิมอีกแล้ว เมื่อสมองคิดว่าจะได้เห็นหน้าผู้ชายหล่อยิ่งกว่าเทพบุตรอย่างคอร์เนลในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า

ทำไมนะ ทำไมผู้ชายหล่อๆ แบบนี้ถึงได้ต้องมาในคราบของซาตานด้วย ใจร้าย เผด็จการ และเอาแต่ใจอย่างที่สุด ข้อเสียเหล่านี้หากไปอยู่กับผู้ชายธรรมดาๆ คนหนึ่งคงจะน่าสะอิดสะเอียนน่าดู แต่พอมันมารวมกันฝังแน่นอยู่ในผู้ชายคนนี้ ผู้ชายหล่อระเบิดอย่างคอร์เนล ทุกอย่างที่น่าสะอิดสะเอียนกลับน่าหลงใหลคลั่งไคล้ยิ่งนัก

เขาดูดีไปทุกระเบียดนิ้ว สมบูรณ์แบบหล่อเหลาโดยไม่ต้องอาศัยเสื้อผ้าเลยด้วยซ้ำไป ใช่สินะ คอร์เนลดูดีเป็นอย่างมากยามที่เปลือยเปล่าทั้งตัว สาวน้อยแก้มแดงก่ำลามไปถึงใบหูเมื่อความคิดอันน่าอับอายระเบิดขึ้นในสมอง

ไม่ๆ หล่อนจะต้องไม่ตกบ่วงเสน่ห์ของผู้ชายคนนี้เด็ดขาด เพราะสุดท้ายแล้วเมื่อทุกอย่างสิ้นสุด จะมีหล่อนแค่เพียงคนเดียวเท่านั้นที่ต้องเจ็บปวด คอร์เนลไม่มีทางมาชายตาแลผู้หญิงข้างถนนแบบหล่อนให้เสียเวลาหรอก โลกของเขาหรูหราและสมบูรณ์แบบ ซึ่งมันตรงข้ามกับโลกที่ต่ำต้อยเรี่ยดินของหล่อนเสียเหลือเกิน ทุกอย่างแค่พรหมลิขิตเท่านั้น และที่เขายื้อหล่อนไว้ก็เพียงเพราะหล่อนยังมีประโยชน์ต่อการตามหาเพชรสีทองเท่านั้น ท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจนะยาหยีจะได้ไม่คิดเข้าข้างตัวเอง หากเขามาทำดีด้วย

ร้องสั่งตัวเองอยู่ภายในอก มือบางยื่นไปกำลูกบิดทองเหลืองแวววาวเอาไว้แน่น กำลังจะกระชากประตูให้เปิดออกแต่เสียงเรียกเบาๆ จากทางด้านหลังก็ทำให้การเคลื่อนไหวทุกอย่างของหล่อนชะงักค้าง

“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ”

ยาหยีหันควับกลับหลังไปมอง แล้วก็ต้องถอนใจออกมาด้วยความโล่งอกเมื่อตัวเองจำเจ้าของเสียงพูดได้ สาวใช้คนนี้คือคนที่ขัดตัวให้หล่อนยังไงล่ะ

“เธอนั่นเอง”

“หนูเองค่ะ เอ่อ...แต่ว่าคุณมาทำอะไรที่นี่คะ ได้ยินว่านายน้อยให้คุณไปพักที่ห้องพักแขกฝั่งตะวันออกไม่ใช่เหรอ หรือว่านายน้อยเปลี่ยนแปลงคำสั่ง” ก่อนที่แม่สาวใช้ตรงหน้าจะเข้าใจผิดมากไปกว่านี้ หญิงสาวจึงรีบแก้ไขมันซะก่อน

“นายน้อยของเธอไม่ได้เปลี่ยนแปลงคำสั่งหรอกจ้ะ แต่ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องพบกับเขาเดี๋ยวนี้”

สาวใช้พยักหน้าหงึกๆ เมื่อได้ยินคำชี้แจงของแขกสาว

“อย่างนี้นี่เอง แต่นายน้อยไม่ได้อยู่ในห้องนอนหรอกค่ะ” ร้องบอกเมื่อเห็นว่ายาหยีกำลังจะเปิดประตูห้องนอนของคอร์เนลเข้าไป

“แล้วเขาอยู่ไหนล่ะ”

“ห้องทำงานค่ะ เห็นว่ามีงานด่วนเข้ามา”

“งั้นเธอพาฉันไปหาเขาหน่อยได้ไหมจ๊ะ ฉันมีเรื่องสำคัญจริงๆ”