เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 25

การสนทนากับลูกค้ารายสำคัญจบลงพอดีเมื่อประตูห้องทำงานของตัวเองถูกเปิดผลัวะเข้ามาโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า ร่างอรชรของยาหยียืนนิ่งอยู่ที่ปากประตู ดวงตาสีเขียวจัดหรี่แคบมองร่างอรชรที่ตอนนี้ก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาแล้วด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง

“ใครใช้ให้คุณเสนอหน้าเข้ามาวุ่นวายถึงที่นี่”

แม้จะสะอึกกับคำพูดเหี้ยมเกรียมของบุรุษที่มองกี่ครั้งก็หล่อกระชากวิญญาณมากแค่ไหน แต่หล่อนก็ไม่คิดจะถดถอยหนีเด็ดขาด

“ไม่มีใครใช้หรอกค่ะ ฉันเสนอหน้ามาหาคุณเอง”

ร่างอรชรเดินเข้ามาหยุดตรงหน้า กลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายสาวมีผลโดยตรงต่อเลือดหนุ่ม มันร้อนฉ่าเดือดพล่านขึ้นมาอย่างน่าตกใจ เขาไม่เคยรู้สึกอยากมีเซ็กส์กับสตรีนางไหนมากและรุนแรงเท่ากับแม่ผู้หญิงที่กำลังจ้องหน้าเขาเขม็งแบบนี้มาก่อนเลย ให้ตายสิ!

“ไสหัวไปให้พ้น!”

“ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น คุณมันคนเจ้าเล่ห์”

คนตัวโตที่ถอยหลังออกห่างไปหลายก้าวหรี่ตาแคบมองหล่อนอีกครั้งหนึ่งด้วยสายตาประหลาดใจแกมไม่พอใจ

“พูดใหม่อีกครั้งสิ”

“คุณมันคนเจ้าเล่ห์ คนหลอกลวง” ยาหยีคำรามใส่หน้าคอร์เนลอย่างไม่เกรงกลัวอีกครั้ง มองเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ โกรธเหลือเกินที่ผู้ชายตรงหน้าใช้วิธีสกปรกบีบบังคับฝืนใจหล่อนให้ยินยอมเป็นอีตัวบนเตียงนอนของเขา

“พูดเรื่องบ้าอะไรไม่ทราบ”

คอร์เนลเปลี่ยนจากการถอยหลังหนีเป็นเดินหน้าเข้าชนเมื่อความสงสัยเคลือบแคลงระเบิดใส่กลางอก ยาหยีเม้มปากแน่นไม่ขยับหนีแม้ว่าตอนนี้คนตัวโตจะก้าวเข้ามาใกล้ชิดแค่ไหนก็ตาม แล้วในที่สุดมือใหญ่ก็คว้าหมับที่ต้นแขนกลมกลึงของหล่อน บีบแรงๆ อย่างลืมตัว หญิงสาวเจ็บจนน้ำตาซึม รีบดิ้นรนแต่ก็ไร้ทางรอด

“ปล่อยนะ!”

“บอกมาว่าพูดเรื่องบ้าอะไร!” เขาตวาดใส่หน้าด้วยความเกรี้ยวกราด ใบหน้าหล่อเหลาตอนนี้แดงก่ำด้วยโทสะ

หญิงสาวเม้มปากแน่นแม้จะหวาดกลัวแค่ไหน แต่หล่อนก็ยังต้องการที่จะพูดมันออกไป

“ตอนที่คุณบังคับให้ฉันมอบตัวเองให้กับคุณ คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าพ่อของฉันอยู่ที่ไหน”

คนตัวโตแสยะยิ้มเหยียดหยาม สายตาคมกริบไร้ความรู้สึกจนคนมองสะท้อนในอก

“นึกว่าเรื่องอะไร เดาเก่งหรือว่ามีคนบอกมาล่ะ”

ด้วยไม่ต้องการให้ใครเดือดร้อน ยาหยีจึงยอมรับผิดเอาไว้คนเดียว

“ฉันเดาเอาเอง และมันก็เป็นจริงใช่ไหมล่ะ คุณมันคนเจ้าเล่ห์ ไม่มีปัญญาหาผู้หญิงมาบำเรอให้หรือไงถึงต้องมาหลอกลวงฉันด้วย คุณมันคนหน้าไม่อาย โอ๊ย!”

นิ้วมือที่กดลงบนต้นแขนนั้นแรงอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เจ้าของกลับเพิ่มน้ำหนักนั้นลงไปอีกจนกระดูกแทบจะแตกละเอียด

“อย่ามาปากดีกับผม!”

“ทำไมฉันจะปากดีไม่ได้ ในเมื่อฉันพูดเรื่องจริง คุณมันคนใจดำ ในเมื่อรู้แล้วว่าพ่ออยู่ที่ไหน ทำไมถึงยังบังคับให้ฉันทำเรื่องบ้าๆ แบบนั้นอีก ในเมื่อพ่อก็อยู่ในกำมือของคุณแล้ว คุณก็ไม่ควรที่จะแตะต้องร่างกายของฉัน” เชิดหน้ามองคนตัวโตทั้งน้ำตา คอร์เนลแค่นยิ้มเลือดเย็น

“เข้าใจผิดไปเองล่ะไม่ว่า ผมต้องการร่างกายของคุณเพื่อแลกกับลมหายใจของไอ้คนทรยศต่างหาก ไม่ได้บอกว่าจะเอามาเป็นเครื่องต่อรองกับพ่อคุณสักหน่อย และก็อยากจะอธิบายให้คุณเห็นความเป็นจริงชัดๆ นะว่า เมื่อคืนนี้ผมไม่ได้ข่มขืนหรือใช้กำลังใดๆ เลยกับคุณ” เขายิ้มร้ายกาจ มองไปทั่วกายสาวด้วยสายตาดูแคลน

“เป็นคุณเองไม่ใช่หรือที่ขอร้องให้ผมเอาคุณทำเมีย”

“คนเลว!” นึกคำด่าอื่นไม่ออกเลยจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหล่อนจะพ่ายแพ้ราบคาบแบบนี้

“ถึงผมจะเลวแต่ก็ยังเลวไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของพ่อคุณเลย ยาหยี และการที่คุณต้องมาบำเรอความใคร่ให้ผมบนเตียงด้วยฐานะไม่ต่างจากอีตัวแบบนี้ก็เพราะการกระทำอันไร้สมองของพ่อคุณนั่นแหละ เลิกคิดว่าคนอื่นเขาผิดและพ่อตัวเองถูกเสียทีเถอะ มันน่าสมเพช!”