เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 26

เขายกมือขึ้นโอบประคองเต้างามเอาไว้ หญิงสาวถอนหายใจแรงๆ หงายศีรษะไปด้านหลังเมื่อถูกนิ้วแกร่งขยี้ยอดทรวงแรงๆ

“ผมพยายามที่จะอยู่ห่างจากคุณ เพราะเห็นว่าคุณยังไม่หายไข้ดี”

คนตัวโตพึมพำขณะซุกไซ้ซอกคอนุ่มด้วยความหิวกระหาย มือใหญ่เคล้าคลึงเต้างามประกาศความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างย่ามใจ หญิงสาวร้องครางเบาๆ ในลำคอ เมื่อบั้นท้ายของตัวเองชนเข้ากับขอบโต๊ะทำงานตัวใหญ่ของคอร์เนล

“แต่ในเมื่อคุณมาหาผมถึงที่แบบนี้...”

ร่างบอบบางลอยละล่องขึ้นมานั่งบนโต๊ะไม้แข็งแรง มือใหญ่จับต้นขานวลให้แยกออกจากกัน รูดกางเกงชั้นในตัวจ้อยให้มันร่วงลงไปกองรวมกับบราเซียร์ จากนั้นก็แทรกตัวเข้าอยู่ในระหว่างต้นขาของหญิงสาว

“ผมก็จะไม่มีทางปล่อยคุณไปเด็ดขาด ผมจะมีเซ็กส์กับคุณเดี๋ยวนี้”

ขาดคำเขาก็จูบลงมาอีกครั้งอย่างหนักหน่วงหิวกระหาย หญิงสาวเผยอปากรับการรุกรานของคนตัวโตด้วยความเต็มอกเต็มใจ เบียดกระแซะกายสาวเข้าหาด้วยอารมณ์ร้อนระอุเช่นกัน ชายหนุ่มก้มลงมาคลุกเคล้าใบหน้าสากระคายของตัวเองที่ร่องอกสาว ดูดกลืนปลายถันเข้าไปในในอุ้งปาก ลิ้นมากความสามารถโลมเลียหยอกเย้ายอดทรวงด้วยความช่ำชอง

“คอร์เนล...”

สาวน้อยร้องครางด้วยความรัญจวน เนื้อตัวเบ่งบานแทบจะแตกปริ มหัศจรรย์เหลือเกินกับปาก ลิ้น และฝ่ามือของเขาที่ร่ายมนต์ขลังกับผิวสาวของตัวเอง

“อยากให้หยุดหรือเปล่า”

“ไม่ค่ะ อย่าหยุด”

มือบางตวัดรอบกายกำยำเอาไว้แน่น เบียดความอวบอัดเข้าหา บอกความต้องการเป็นภาษากายให้กับผู้ชายที่กำลังดื่มกินทรวงงามของตัวเองอย่างบ้าคลั่งได้รับรู้

คอร์เนลระบายยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ ตอนนี้สมองที่เคยหมกมุ่นแต่เรื่องงานจมปลักอยู่กับเถ้าถ่านเสน่หาอย่างถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น เขาต้องการยาหยี ต้องการจนทนต่อไปไม่ได้อีก เขาไม่สามารถยืดการเล้าโลมหญิงสาวให้นานมากกว่านี้ได้อีกแล้ว เขาต้องการหล่อนเดี๋ยวนี้!

คนตัวโตผลักร่างอรชรให้กึ่งนั่งกึ่งนอนบนโต๊ะทำงานที่ตอนนี้เอกสารทุกอย่างถูกกวาดลงไปกองกับพื้นห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้วอย่างเร่งร้อน หญิงสาวใช้สองแขนเท้ากับพื้นโต๊ะเอาไว้ ขณะผงกศีรษะขึ้นมองคอร์เนลด้วยสายตาแห่งความปรารถนารุนแรง

เขากำลังกระชากเข็มขัดและปลดตะขอกางเกงออก จากนั้นก็รูดซิปกางเกงลงจนสุด แก้มสาวแดงระเรื่อไม่กล้ามองต่อไปอีก จำต้องหลับตาปี๋ คอร์เนลหัวเราะออกมาเมื่อจัดการปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ

“เตรียมร้องว่าเอาอีกได้เลย...ยาหยี”