เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 43

คอร์เนลทำตามที่สัญญาเอาไว้จริงๆ นั่นก็คือลุกขึ้นจากเตียงแต่เช้ามืดเพื่อขับรถมาส่งหล่อนที่มหาวิทยาลัย ทั้งๆ ที่เขาพึ่งจะได้นอนจริงๆ แค่สองสามชั่วโมงก่อนรุ่งสางนี่เอง สาวน้อยแก้มแดงก่ำเมื่อนึกถึงค่ำคืนร้อนระอุที่ผ่านมา เตียงนอนของคอร์เนลคงแทบหักเลยทีเดียวเพราะถูกเขากับหล่อนใช้งานยาวนานสี่ห้าชั่วโมงติดต่อกัน

“ทำข้อสอบให้ได้ล่ะ คุณแทบไม่ได้อ่านหนังสือเลย”

คอร์เนลที่นั่งอยู่ข้างๆ ก้มลงฝังปลายจมูกโด่งแบบผู้ดีของตัวเองลงบนแก้มนวลของสาวน้อยหน้าใสที่ทำให้เขาติดตาตรึงใจจนไม่สามารถแข็งใจแยกจากได้หนักหน่วง และก็ทำท่าจะเลยเถิดไปถึงกลีบปากถ้ายาหยีไม่ดันตัวออกห่างเสียก่อน

“อย่าค่ะ เดี๋ยวฉันเข้าสอบสายพอดี”

หนุ่มหล่ออมยิ้มบางๆ

“นั่นสินะ ผมก็ไม่ชอบเซ็กส์แบบรีบร้อนเหมือนกัน ไว้รอคุณสอบเสร็จ แล้วเราค่อยมาสานต่อในสิ่งที่เรายังทำไม่จบดีกว่านะ บนเตียงของผม...”

ยิ่งฟังคำตัวโตพูดยาหยีก็ยิ่งหน้าร้อนผ่าว อยากจะกระโดดหนีลงจากรถแต่ร่างกายเจ้ากรรมกลับไม่ยอมเคลื่อนไหว มันนั่งให้มือใหญ่อบอุ่นลูบไล้อย่างเต็มอกเต็มใจ จนเมื่อเขาลูบจากต้นแขนวกมาที่เต้างามที่พุ่งดันชุดนักศึกษาออกมานั่นแหละ หล่อนถึงรู้สึกตัวขยับร่างหนี

“ใครว่าฉันจะกลับไปหาคุณที่เตียงล่ะคะ ฉันจะกลับหอพักต่างหาก”

“ถ้าไม่มา ผมจะขึ้นไปลากคุณลงมาเองนั่นแหละน่า คุณรู้นี่ว่าผมทำได้ทุกอย่าง”

มือบางกำลังจะเปิดประตูและก้าวหนีไป แต่ก็ถูกมือใหญ่ของคอร์เนลเอื้อมมากุมเอาไว้เสียก่อน ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอยู่ห่างแค่เส้นด้ายลอดผ่าน ลมหายใจของเขาช่างหอมหวานเหมือนเช่นทุกครั้ง และหล่อนก็มีปฏิกิริยาขานรับต่อเสน่ห์แห่งบุรุษของเขาอย่างรุนแรงจนน่าตกใจ

“ก็คุณมันคนบ้าอำนาจนี่คะ”

อ้อมแอ้มตอบออกไปด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ร่างสาวกำลังร้อนระอุเมื่อพ่อตัวดีเอาแต่จ้องปากของหล่อนไม่ยอมเคลื่อนสายตาไปไหน

“ผมอยากจูบคุณจัง.”

“ไม่ได้นะคะ นี่มันในมหาวิทยาลัยนะคะ”

“แต่ผมทนไม่ไหว คุณสวยเหลือเกิน”

และเขาก็ทำอย่างที่พูดเอาไว้จริงๆ นั่นก็คือจูบปากหล่อนจนแทบชอกช้ำ และก็ต้องเป็นหล่อนอีกนั่นแหละที่เป็นฝ่ายยุติ

“พะ...พอก่อนเถอะค่ะ”

“ก็ได้ แต่สอบเสร็จแล้วต้องไปกับผม ห้ามกลับหอพักเด็ดขาด เข้าใจไหม”

‘ถ้าตอบว่าไม่เข้าใจมีหวังถูกปล้ำในรถแน่ๆ เลย’ ยาหยีคิดอย่างอ่อนอกอ่อนใจกับความเผด็จการของคนตัวโต ก่อนจะพยักหน้ารับน้อยๆ

“ทราบแล้วค่ะเจ้านาย คราวนี้ให้ฉันลงไปทำเพื่ออนาคตได้หรือยังคะ”

คอร์เนลปล่อยมือจากเนื้อตัวของยาหยี ก่อนจะยักไหล่น้อยๆ