เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 50
เสียงเคาะประตูห้องแรงๆ ทำให้ยาหยีที่กำลังนั่งเปิดหนังสือไปมาอย่างคนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวสะดุ้งโหยง สาวน้อยหันไปมองรอบๆ ห้องเพื่อหาลินดาแต่ก็ไม่พบ จึงปิดหนังสือที่อ่านมาตั้งชั่วโมงหนึ่งแล้วก็ยังอยู่หน้าเดิมลงวางกับโต๊ะ จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ประตูห้อง
“ใครกันนะไม่มีมารยาทเลย เคาะอยู่ได้”
อดบ่นกับพฤติกรรมของคนที่ยืนอยู่อีกฝั่งประตูไม่ได้ เคาะเอาๆ ไม่เกรงใจคนอื่นบ้างเลย มือบางกำลูกบิดแล้วก็กระชากมันออกแรงๆ กำลังจะเปิดปากต่อว่าแต่ปากก็มีอันต้องค้างเติ่ง คำพูดเจ็บๆ ที่คิดเอาไว้ไหลกลับลงคอไปจนหมด เมื่อคนไร้มารยาทตรงหน้าคือคอร์เนล!
“คอร์เนล!”
ความตกใจทำเอาหล่อนยืนอึ้งกิมกี่ อึ้งจนไม่รู้แม้กระทั่งว่าคนตัวโตเดินผ่านประตูเข้ามายืนอยู่กลางห้องตั้งแต่ตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เห็นเขานั่งบนเตียงนอนแคบๆ ของหล่อนนั่นแหละ
“คุณมาทำไม?”
ปิดประตูเพราะไม่อยากเป็นเป้าสายตาของเพื่อนข้างห้อง ก่อนจะเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าชายหนุ่ม คอร์เนลไหวไหล่ทรงพลังของตัวเองน้อยๆ
“เพื่อนของคุณโทรไปบอกผมว่าคุณโศกเศร้ามากที่ผมไม่มารับ”
“ไม่จริง! และก็กลับไปได้แล้วด้วย ไปสิ”
ยาหยีชี้นิ้วไล่ด้วยความขัดเคือง แต่คนถูกไล่กลับดันไม่สะทกสะท้านแม้แต่นิดเดียว แถมยังส่งรอยยิ้มเหยียดหยันใส่หน้าของหล่อนอีกต่างหากแน่ะ
“ออกไปนะ!”
“งั้นเพื่อนของคุณก็โกหกน่ะสิ อย่างนี้ผมคงต้องให้คนมาลากไปตัดแขนตัดขาสักหน่อย โทษฐานโกหกมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่”
คำพูดทีเล่นทีจริงของคอร์เนลทำเอายาหยีเบิกตาค้างด้วยความตื่นตกใจ ซึ่งตรงข้ามกับชายหนุ่มที่แทบจะกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่อยู่ ไม่อยากจะเชื่อว่าแม่สาวน้อยตรงหน้าจะหลอกง่ายหลอกดายแบบนี้
“แล้วนี่หายไปล่ะ ผมจะได้ให้คนมาลากตัวไป”
“อย่านะ อย่าทำอะไรลินดานะ” ยาหยีร้องห้ามเสียงเครือ ขณะยื่นมือเข้ามาจับต้นแขนของชายหนุ่มเอาไว้อย่างอ้อนวอน
“ได้โปรดอย่าทำลินดานะคอร์เนล ได้โปรดเห็นแก่ฉันเถอะ”
คนตัวโตซ่อนยิ้ม แกล้งแกะมือนุ่มออกจากแขนตัวเอง จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนเดินไปหยุดมองออกไปนอกหน้าต่างห้อง ยาหยีรีบเดินตามไปหยุดอยู่ข้างหลังทันที
“แต่เพื่อนของคุณโกหกผม ผมเป็นมาเฟียจะปล่อยให้ใครมาลูบคมไม่ได้หรอก”
“ก็ไหนเชอรี่บอกว่าคุณไม่ได้เป็นมาเฟียไงคะ”
“ในสายตาของคุณ ผมเป็นมาเฟียตลอดเวลาไม่ใช่หรือ ผมก็เป็นแล้วนี่ไง จะตัดแขนตัดขาแม่ลินดาแล้วใส่กล่องพัสดุมาให้คุณเป็นของขวัญวันปีใหม่ก็แล้วกัน”
คอร์เนลทำท่าจะเดินออกไปจากห้อง ยาหยีไม่มีทางเลือกอื่นใดจึงต้องโผเข้ากอดรัดร่างกำยำเอาไว้ เพราะรู้ว่านี่คือวิธีเดียวที่จะหยุดยั้งชายหนุ่มได้
“ได้โปรดอย่าทำอะไรลินดาเลย ลินดาอาจจะหวังดี...”
“หวังดี?”
นิ้วแกร่งเชยคางมนให้เงยขึ้นประสานสายตากับตัวเอง
“เพื่อนคุณหวังดียังไง ไหนลองบอกผมให้เข้าใจหน่อยสิ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย