เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 67

‘ภาพสาวงามในกระจกเหมือนกับไม่ใช่ตัวหล่อน’

ยาหยีจับจ้องผู้หญิงในชุดราตรีสีชมพูอ่อนในกระจกด้วยความตื่นตะลึง แทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยว่าเสื้อผ้าสวยๆ แบรนด์ดังๆ จะสามารถเปลี่ยนอีกาอย่างหล่อนให้กลายร่างมาเป็นนางหงส์ผู้เลอโฉมได้

‘มันเหลือเชื่อจริงๆ’

เสียงเคาะประตูเบาๆ และก็เปิดออกทำให้หญิงสาวหมดความสนใจกับกระจกเงาตรงหน้า หล่อนหันกลับไปมองด้านหลัง และก็ได้เห็นคอร์เนลในชุดสูทสีน้ำเงินอมดำหรูหรายืนตระหง่านอยู่ตรงหน้า ผ้าสีเข้มยิ่งบ่งบอกให้รู้ว่าผู้ชายคนนี้ลึกลับและอันตรายต่ออิสตรีเพศมากแค่ไหน

“คอร์เนล...”

เขายิ้มหวาน มองหล่อนราวกับไม่เคยเห็นมาก่อน นานหลายอึดใจทีเดียวกว่าเขาจะสามารถกลั่นคำพูดออกมาจากปากได้

“คุณสวยมาก...สวยจนผมคิดว่าคำว่าสวยมันยังไม่คู่ควรเลยด้วยซ้ำ”

ยาหยียิ้มขัดเขิน ผิวกายร้อนผ่าวเมื่อเขาเดินเข้ามารั้งร่างอรชรเข้าไปสวมกอด ปากเซ็กซี่กดแนบลงมาด้วยความหิวกระหาย ลูบไล้มือใหญ่ไปทั่วทั้งไหล่เปลือยเปล่า

“ถ้าไม่คิดว่าอาจจะไปสาย ผมจะนอนกับคุณอีก”

เขาผละออกห่าง แต่ก็ยังจ้องใบหน้าของหล่อนไม่วางตา

“ผมคิดไว้อยู่แล้วว่าชุดนี้จะต้องเหมาะกับคุณ แต่ไม่คิดว่ามันจะเหมาะจนผมไม่สามารถละสายตาได้แบบนี้”

เหมือนคอร์เนลจะห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่ เพราะในที่สุดเขาก็ก้มลงครอบครองกลีบปากอิ่มเต็มอีกครั้ง และคราวนี้เนิ่นนานทีเดียวเพราะคนตัวโตเลือกที่จะมอบจุมพิตเดือดพล่านให้กับยาหยี

“ฉันดีใจค่ะที่คุณชอบ”

ยาหยีเอ่ยขอบคุณด้วยน้ำเสียงสั่นระริก หัวใจพองโตคับอกเมื่อค้นพบว่าคอร์เนลชื่นชมความงามของหล่อนออกมาจากใจจริง มือบางตวัดรัดรอบกายกำยำเอาไว้เมื่อเขาทำท่าจะผละออกห่าง แต่สุดท้ายเขาก็ถอยห่างออกไปจนสำเร็จ

“ห้ามอยู่ห่างผมแม้แต่นิดเดียวนะลูกหยี”

“ทำไมคะ?”

“ผมหวง กลัวใครจะมามองคุณ”

หัวใจที่พองตัวคับอกอยู่แล้วแทบจะทะลักทลายออกมา ยาหยียิ้มจนแก้มแทบปริ เขย่งปลายเท้าขึ้นจูบแก้มสากของผู้ชายหล่อระเบิดข้างกายเบาๆ อย่างขอบคุณ

“อย่าทำแบบนี้บ่อยนะทูนหัว เดี๋ยวจะถูกปล้ำเอาเสียเปล่าๆ”

มือใหญ่โอบประคองรอบเอวคอด ขณะรั้งให้ร่างอรชรเดินเคียงข้างออกไปจากห้องนอน

“คนบ้า คิดแต่เรื่องลามกอยู่เรื่อยเลย”

“แค่เห็นคุณสวมชุดนี้ สมองของผมก็วนเวียนอยู่แต่เตียงนอนอย่างเดียวแล้วล่ะ รู้ไหมว่าผมไม่เคยมีสมาธิเลยเวลาที่อยู่ใกล้คุณ”

มือใหญ่เลื่อนจากเอวคอดลงไปวางที่เนินสะโพกกลมกลึงของสาวน้อยคนงามเมื่อดันหล่อนให้เดินผ่านบรรดาสาวใช้และบอดี้การ์ดของตัวเองเข้าไปในรถสปอร์ตสีดำเงาวับคนโปรดของตัวเอง

“คืนนี้ไม่ต้องตามไปหรอกนะ ฉันดูแลตัวเองได้”

คอร์เนลหันมาสั่งคนสนิท ซึ่งเซอร์เกก็ไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากก้มหน้ารับคำสั่ง

“ครับนายน้อย”

คอร์เนลระบายยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเดินผิวปากอ้อมไปขึ้นรถ และขับมันออกไปอย่างรวดเร็ว เชอรี่มองตามไปด้วยความยินดี

“นี่แหละน่าเขาถึงบอกว่าความรักทำให้โลกเป็นสีชมพู”

“แต่สีชมพูไม่สามารถทำให้นายน้อยความสุขที่แท้จริงได้หรอกคุณเชอรี่”

คำพูดของเซอร์เกทำให้เชอรี่หันมามองตาขุ่นคลั่ก ไม่พอใจที่ถูกขัดคอ

“แล้วใครว่าสีชมพูจะทำให้นายน้อยมีความสุขล่ะ ฉันหมายถึงความรักต่างหาก นี่ไม่เห็นหรือไงเซอร์เก นายน้อยน่ะผิวปากด้วย และตั้งแต่ฉันรับใช้ตระกูลซีร์ยานอฟมา เห็นนายน้อยมาตั้งแต่แบเบาะ วันนี้เป็นวันแรกที่นายน้อยผิวปากฮัมเพลง” เชอรี่พูดจบก็สะบัดหน้าพรืดและเดินหนีไปทันที เซอร์เกมองตามไปแล้วก็ถอนใจออกมาด้วยความกังวลใจ

“แต่อีกหน่อยนายน้อยก็จะต้องร้องไห้...ไม่รู้เลยหรือไงคุณเชอรี่”

ความไม่สบายใจอัดแน่นอยู่เต็มอก ทั้งเรื่องของเมลิน่าที่ยังติดต่อไม่ได้ แล้วยังเรื่องของคอร์เนลที่ดูท่าจะหลงใหลเด็กยาหยีลูกสาวของคนทรยศอย่างนายยอดชายจนโงหัวไม่ขึ้นอีก นี่เขาจะทำยังไงดีนะ จะแก้ปัญหาเรื่องไหนก่อนดี

‘งานเลี้ยงตรงหน้าหรูหราอลังการเหลือเกิน’

หญิงสาวคิดด้วยความหวาดหวั่นในอก ประหม่าอย่างรุนแรงเมื่อถูกนักข่าวที่ยืนรออยู่หน้างานกระหน่ำแสงแฟลชเข้าใส่หน้ามือเป็นระวิง เสียงนักข่าวจากหลายสำนักตะโกนไล่หลังมาด้วยคำถามแสนธรรมดา นั่นก็คือหล่อนใช่คู่ควงคนใหม่ของพ่อสุดหล่อคนนี้หรือเปล่า แต่คอร์เนลกลับไม่ยอมตอบ แถมยังดึงแกมลากหล่อนให้เข้ามาในงานที่ปลอดนักข่าว

“ผมไม่ชอบเป็นข่าว แต่วันนี้คงเลี่ยงไม่ได้”

“พรุ่งนี้คุณก็คงถูกขึ้นหน้าหนึ่งแน่ๆ”

แสร้งทำเป็นพูดเสียงขบขัน ทั้งๆ ที่ในใจรู้สึกประหม่าเหลือเกิน ทั้งจากนักข่าวที่ยืนอยู่นอกงาน แล้วก็จากสายตาของผู้คนในชุดหรูหราภายในงานเลี้ยง ทุกคนมองมาที่หล่อนราวกับว่าหล่อนเป็นมนุษย์ต่างดาวก็ไม่ปาน

“ฉันรู้สึกว่าตัวเองเหมือนหนูสกปรกเลย”

“ถ้าคุณคิดว่าตัวเองเป็นหนูสกปรก แล้วผมล่ะผมเป็นตัวอะไรในเมื่อผมยินดีที่จะควงแม่หนูสกปรกมางานเลี้ยงน่ะ”

น้ำเสียงของคอร์เนลเย็นชาก็จริง แต่หล่อนก็รับรู้ได้ถึงความอ่อนโยนจากสายตาสีเขียวดุจมรกตเนื้อดีที่จ้องมองมา

“ขอบคุณค่ะที่ให้กำลังใจ” หญิงสาวยิ้มหวาน

“ผมไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย”