เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 72

“ไหนว่าจะกลับค่ำๆ ไงคะ”

โผเข้าไปกอดร่างกำยำที่อ้าแขนรับด้วยความดีใจ คอร์เนลระบายยิ้มกว้าง ก้มลงจูบปากอิ่มเต็มของยาหยีด้วยความรู้สึกโหยหาเทียมกัน มันจะให้ความรู้สึกยังไงนะ หากในทุกๆ วันที่เขากลับจากที่ทำงานจะมียาหยีมาคอยเงยหน้ารับจูบแบบนี้

ชายหนุ่มถอนใจออกมาขณะรั้งร่างอรชรให้เดินตามตัวเองไปยังห้องส่วนตัวห้องหนึ่งที่อยู่ถัดไปทางทิศตะวันออก หล่อนกับคอร์เนลเดินผ่านคอร์ตสวยที่มีทั้งสวนและน้ำพุแสนสวย ก่อนจะเดินผ่านประตูกระจกเข้าไปในห้องโอ่อ่าห้องหนึ่ง และทันทีประตูถูกเปิดออก หล่อนก็ได้เห็นผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งอยู่ภายในห้องนั้น โดยข้างๆ กายมีผู้ชายวัยใกล้เคียงกันที่หล่อนจำได้ว่าเคยเห็นมาที่นี่บ่อยๆ อยู่ด้วย ตรงหน้ามีเอกสารหลายแผ่นวางอยู่

คอร์เนลดุนหลังของหล่อนให้เดินเข้าไปด้านใน หล่อนเห็นเขาจับมือกับผู้ชายในชุดภูมิฐานคนนั้น จากนั้นก็ดึงหล่อนนั่งลงข้างๆ และเริ่มแนะนำ

“คนนั้นคือคุณอัลเบิร์ต สไตเบิร์ก เจ้าหน้าที่ระดับสูง และนั่นคุณเจสัน มอร์แกน ทนายความประจำตระกูลของผม” แม้เขาจะแนะนำเสร็จสรรพแล้ว แต่หล่อนก็ยังงงเต๊กอยู่ดี

“เอ่อ...แล้ว...”

“เราจะจดทะเบียนสมรสกัน”

ความรู้สึกแรกที่ได้ยินก็คือความดีใจ ก่อนจะตามมาด้วยความแปลกใจ และสุดท้ายก็คือความเหลือเชื่อ เหลือเชื่อแบบสุดขีดทีเดียว! คนอย่างคอร์เนลนี่นะจะมาจดทะเบียนสมรสกับผู้หญิงอย่างหล่อน มันเป็นไปไม่ได้

“เซ็นชื่อตรงนี้ซะ”

หล่อนเห็นเขาเซ็นชื่อและนามสกุลของตัวเองลงในกระดาษแผ่นนั้น แล้วก็เลื่อนมาให้หล่อนตรงหน้า

“คือว่าฉัน...”

หล่อนงง สับสัน แล้วก็กำลังจะเป็นลมด้วย ให้ตายเถอะ นี่มันเกิดอะไรขึ้นนะ ทำไมจู่ๆ คอร์เนลก็คิดอยากจะจดทะเบียนสมรสกับหล่อนขึ้นมา ทั้งๆ ที่ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเขาแสดงท่าทางว่ารังเกียจการแต่งงานที่สุดไม่ใช่เหรอ แล้วนี่...

“เซ็นซะสิยาหยี คุณอัลเบิร์ต มีงานด่วนที่ต้องไปทำอีกหลายอย่าง”

การเร่งเร้าของเขาทำให้คนที่กำลังสับสนอยู่อย่างหล่อนไม่มีทางเลือก และในที่สุดหล่อนก็จรดปากกาเซ็นชื่อและนามสกุลของตัวเองลงไปในกระดาษแผ่นนั้น

“ดีมาก...” คอร์เนลเอ่ยชมหล่อน ก่อนจะหันไปเอ่ยอำลา และเดินออกไปส่งชายทั้งสองคนที่หน้าประตูห้อง

“มันเกิดอะไรขึ้นคะ ฉันงงไปหมดแล้ว”

หญิงสาวเอ่ยถามขึ้นเมื่อคอร์เนลเดินกลับเข้ามาในห้อง แต่เขาไม่ยอมตอบ กลับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยเสียนี่ และเพียงไม่นานอีวานก็เดินเข้ามาภายในห้อง

“เอานี่ไปให้เซอร์เก อย่าให้พลาดล่ะ”

คอร์เนลส่งซองใส่ทะเบียนสมรสระหว่างตนกับยาหยีให้กับลูกน้องตรงหน้า

“ครับนายน้อย”

อีวานก้มหน้ารับคำสั่ง ก่อนจะรีบเดินหายออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว และคราวนี้ก็ถึงทีที่หล่อนจะต้องเค้นเอาความจริงจากปากของพ่อสุดหล่อคนนี้เสียแล้วล่ะ

“คอร์เนลคะ บอกมานะว่าคุณทำแบบนี้ทำไม”

เจ้าของชื่อหมุนตัวกลับมาหา พร้อมกับระบายยิ้มบางๆ

“ไม่ดีใจหรือไง ได้เป็นเมียของผมอย่างถูกต้องตามกฎหมายน่ะ”

ได้ยินเช่นนั้นยาหยีก็ส่ายหน้าปฏิเสธทันที

“ไม่ดีใจหรอกค่ะ เพราะฉันคิดว่าคุณมีอะไรซ่อนอยู่”