เมียเก็บมาเฟีย ชุด เทพบุตรมาเฟีย นิยาย บท 85

หลังจากที่ต้องตามง้องอนลินดาที่ไม่ยอมคุยกับตัวเองอยู่ถึงสามวันเต็มๆ ได้เป็นผลสำเร็จ แต่นั่นมันก็ต้องแลกกับการที่หล่อนต้องมายืนอยู่ในสนามบินแห่งนี้ สนามบินนานาชาติแห่งกรุงมอสโก ยาหยีกำลังมือแน่น ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ ตัวด้วยหัวใจที่หวาดหวั่น

บอกตามตรงว่าหล่อนกลัวสายตาเหยียดหยามและคำพูดโหดร้ายของคอร์เนลเหลือเกิน เขาจะต้องทำทุกอย่างให้หล่อนเจ็บปวดที่สุดอย่างแน่นอน

“ตื่นเต้นเหรอ เห็นตัวสั่นเชียว”

ยาหยีพยักหน้ารับน้อยๆ อยากจะบอกลินดาเหลือเกินว่าไม่ใช่แค่ตัวหรอกที่สั่นเป็นเจ้าเข้าน่ะ เพราะไอ้ก้อนเนื้อที่เต้นตุบๆ อยู่ใต้อกข้างซ้ายมันก็สั่นระรัวเฉกเช่นเดียวกัน หวาดกลัวจนแขนขาพานไร้เรี่ยวแรง

“เอาน่า...ไม่ต้องกลัวหรอก เธอต้องสู้เพื่อความรักของตัวเองนะ ดูฉันสิขนาดไม่ได้แอ้มพ่อเทพบุตรตาเขียวด้วยยังอุตส่าห์เสียเงินค่าตั๋วบินมาเป็นเพื่อนเธอเลย ฉะนั้นห้ามถอดใจเด็ดขาด”

ได้ยินลินดาพูดแบบนี้ ยาหยีจึงพยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีอยู่ตอนนี้ตอบรับออกไป

“ขอบใจมากลินดา ฉันจะพยายามให้ดีที่สุด”

“ดีมาก มันต้องอย่างนี้สิ งั้นเรารีบไปที่พักกันเถอะ นี่ฉันจองโรงแรมที่มันอยู่ใกล้กับคฤหาสน์ซีร์ยานอฟมากที่สุดเลยนะ เธอจะได้ไม่ต้องลำบากไงเวลาที่ต้องไปหาพ่อเทพบุตรตาเขียวถึงห้องนอน”

ลินดาพูดขณะพายาหยีเดินออกจากสนามบินไปขึ้นรถแท็กซี่ที่มีบริการอยู่ด้านหน้า

ยาหยีหน้าแดงก่ำด้วยความขัดเขินเมื่อสมองวกกลับไปคิดถึงเรื่องบนเตียงของตัวเองกับคอร์เนลซ้ำอีกครั้ง

“พูดจาน่าเกลียดจังเลย...ลินดาน่ะ”

“พูดความจริงไม่เห็นจะน่าเกลียดตรงไหนเลย แล้วนี่อายทำไมเนี่ย ฉันก็แค่พูดถึงเตียงนอนเฉยๆ เอง หรือว่าเธอคิดไปไกลถึงฉากรักเร่าร้อนที่เคยทำกับพ่อเทพบุตรตาเขียวอยู่บ่อยๆ ใช่ไหมล่ะ”

“ไม่ใช่นะ ฉัน...” รีบส่ายหน้าปฏิเสธ พยายามจะพูดแก้ต่างอีกแรงแต่ก็ตะกุกตะกักเต็มที จนลินดาหัวเราะออกมาอย่างรู้ทัน

“เอาละไม่พูดแล้วก็ได้ นั่นไงรถมาแล้ว ขึ้นรถเถอะ”

รถแท็กซี่แล่นมาจอดตรงหน้า ลินดาก้าวนำขึ้นไปก่อนเป็นคนแรก ก่อนที่ยาหยีจะก้าวตามขึ้นไปนั่งข้างๆ

“ไปโรงแรมซาวอยมอสโกค่ะ”

แท็กซี่มิเตอร์ค่อยๆ เคลื่อนออกจากสนามบิน มุ่งหน้าพาหล่อนกับลินดาไปยังโรงแรมซาวอยมอสโกซึ่งเป็นโรงแรมที่อยู่ใกล้กับคฤหาสน์ซีร์ยานอฟมากที่สุด แม้ราคาค่าห้องพักมันจะแพงระยับจนต้องอ้าปากค้างแค่ไหน แต่หล่อนก็ต้องยอมลงทุน ใช่...หล่อนจะต้องยอมเสี่ยงอีกครั้ง เพื่อให้ได้หัวใจของคอร์เนลกลับคืนมา แม้หนทางสำเร็จมันจะริบหรี่ซะเหลือเกินก็ตาม

มือใหญ่สีแทนที่กำลังยกแก้วกาแฟดำขึ้นดื่มชะงักค้างกลางอากาศทีเดียวเมื่อหูได้ยินข่าวล่าสุดจากปากของคนสนิท

“ว่าไงนะเซอร์เก ฉันฟังไม่ถนัด”

“คุณยาหยีเธอเดินทางมามอสโกครับ”

เลือดในกายเย็นเฉียบแทบจะกลายเป็นก้อนน้ำแข็ง หัวใจเต้นแรงระรัวจนกระแทกเข้ากับหน้าอกอย่างรุนแรง วูบหนึ่งความยินดีแล่นขึ้นมาจุกอก แต่แวบเดียวก็ถูกความเจ็บแค้นกลบทับจนมืดมิด เขาไม่มีวันให้อภัยผู้หญิงแพศยาอย่างยาหยีแน่นอน