เมียขัดดอก นิยาย บท 12

ก๊อก ก๊อก

"ว่าไงคะคุณหมอ" สุพัตราเคาะประตูห้องทั้งที่ประตูไม่ได้ปิดไว้เลย แต่แค่ส่งสัญญาณให้คนที่นั่งอยู่โต๊ะทำงานมองดูว่ามีคนเข้ามา

"ว่างหรือไงครับ ถึงได้สละเวลามาหาผมได้เนี่ย"

"คุณหมอก็พูดไป จำไม่ได้เหรอคะถึงเวลานัดของเราแล้ว"

ชายหนุ่มรีบมองไปดูประตูห้อง มันยังคงเปิดอยู่ เขาก็เลยลุกเดินไปที่ประตู แต่ก่อนจะปิดมันไว้ เซอร์เวย์ได้สั่งพยาบาลที่อยู่หน้าห้องไม่ให้ใครเข้ามากวน

"ผมยังไม่มีเวลาเลย ช่วงนี้งานรัดตัวไปหมด"

"งานรัดตัวหรือว่าอะไรรัดตัวกันแน่คะ ก่อนที่จะมาหาคุณฉันขึ้นไปบนห้องมาแล้ว"

"ไม่มีอะไรหรอก"

"หมายความว่ายังไงคะ"

"มันเป็นเหตุสุดวิสัยนิดหน่อย"

"แต่เธอก็สวยดีนะ คุณไม่มีอะไรเลยเหรอ"

"ไม่มี"

"ชุดที่เธอใส่ไม่ยั่วสายตาคุณเลยเหรอ" เรามารู้จักสุพัตรากันบ้าง แพทย์หญิงสุพัตราเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลที่นี่ และสุพัตราก็เป็นแพทย์เกี่ยวกับด้านจิตเวช

ชายหนุ่มตอบไปโดยการส่ายหน้า เขามีนัดคุยกับสุพัตราทุกเดือน และเวลาคุยกันสุพัตราจะมาหาเซอร์เวย์ที่ห้องทำงานชั้นบน เพราะสิ่งที่ทั้งสองคุยกันมันเป็นความลับขั้นสูงสุดของนายแพทย์เซอร์เวย์ เขาจะให้ใครล่วงรู้เรื่องนี้ไม่ได้ ถ้าไม่งั้นต้องมีผลกับงานที่เขากำลังทำอยู่แน่อาจจะถูกยกเลิกใบอนุญาตประกอบโรคศิลปะ ซึ่งสำคัญมากในการประกอบอาชีพแพทย์

"คุณต้องลองเปิดใจ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่ในห้องทำไม และทำไมเธออยู่ในสภาพนั้น แต่ฉันคิดว่าถ้าคุณลองเปิดใจ อาจจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ได้"

ชายหนุ่มโน้มตัวลงไปใกล้ กำลังจะพรมจูบ แต่ภาพในห้องผ่าตัดก็แทรกซ้อนเข้ามาจนเขาต้องออกจากภวังค์การสะกดจิต

"ทำไมคุณไม่ต่อล่ะคะ"

"มันไม่ได้จริงๆ"

"เอาเป็นว่า ถ้าในจินตนาการไม่ได้ คุณก็เล่นจริงไปเลย พรุ่งนี้ฉันจะมาตรวจดูอาการคุณอีกทีหนึ่ง"

"เดี๋ยวก่อนนะสุ" เซอร์เวย์รีบเดินตามสุพัตรามาที่ประตู

"ไม่รู้ล่ะ ยังไงพรุ่งนี้คุณต้อง เอาคำตอบมาให้ฉันให้ได้ ถ้าไม่งั้นฉันจะส่งคุณไปให้อาจารย์หมอรักษาเองแล้วนะ" ว่าแล้วสุพัตราก็เปิดประตูเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เซอร์เวย์ได้แต่มองตาม

"คืนนี้เหรอ กับเธอคนนั้นเนี่ยนะ"