เมียขัดดอก นิยาย บท 39

"ใครเป็นอะไร" พอเขารีบออกมาจากห้อง ก็เห็นว่ามีคนกำลังมุงอะไรอยู่ ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบตรงเข้าไปดู

"คุณอายค่ะ" คนที่ตอบก็คือพยาบาลที่กำลังโอบอุ้มร่างของเธออยู่

"อายเป็นอะไร ขยับออกไปก่อน"

ที่จริงพยาบาลก็บอกให้คนที่มุงขยับออกไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่ก็ตามภาษาไทยมุงแบบเป็นห่วงอยากจะช่วย

"คุณเป็นอะไร" เซอร์เวย์รีบอุ้มร่างเธอที่หมดสติพากลับมาห้องตรวจ

"เป็นอะไร?" นาตาลีที่กำลังเดินตามแต่ยังไม่ทันได้ออกจากห้องตรวจหันมองตาม เมื่อเห็นว่าเซอร์เวย์อุ้มเธอคนนั้นเข้ามาวางลงเตียง

"เราต้องถามเธอมากกว่า เธอได้ทำอะไรเมียเราไหม"

"นาตาลีจะไปทำอะไรได้"

ที่เขาถามแบบนี้..เพราะทำไมโทรศัพท์ของเขาถึงอยู่กับนาตาลี แล้วพอตามออกไปทำไมเธอถึงหมดสติ

ขณะที่พูดเซอร์เวย์ก็ได้ปฐมพยาบาลเธอไปด้วย แต่พอเช็คชีพจรดูแล้วเขาก็สบายใจขึ้นนิดหนึ่ง เพราะชีพจรของเธอยังคงปกติอยู่

จากที่ได้รับการปฐมพยาบาล คนตัวเล็กก็ค่อยๆ รู้สึกตัว แล้วลืมตาขึ้นมามอง

"คุณหมอ"

"อย่าเพิ่งขยับ เดี๋ยวผมจะให้น้ำเกลือก่อน" เขาพูดพร้อมกับกำลังเตรียมน้ำเกลือที่จะเจาะ

"แต่นี่มันห้องตรวจของคุณหมอนะคะ" เธอไม่อยากจะทำให้เขาเสียเวลาในการทำงาน

"ผมให้ย้ายคนไข้ไปตรวจห้องอื่นแล้ว"

"อายขอโทษค่ะ ที่สร้างแต่ปัญหา"

"คุณแค่ไม่สบายไม่ได้สร้างปัญหาสักหน่อย นอนพักก่อนนะ" มือหนาเอื้อมไปลูบผมเธอเล็กน้อย ก่อนที่จะปิดผ้าม่านเพื่อให้เธอได้พักผ่อน

ห้องตรวจเลือด..

ตอนเจาะน้ำเกลือเขาได้เอาเลือดของเธอออกมาตรวจด้วย

"คุณหมอจะตรวจเองเหรอคะ" แพทย์ที่ประจำอยู่ห้องตรวจเห็นว่าเหมือนเขาจะทำเอง

"ใช่ครับเดี๋ยวผมจัดการเอง" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เริ่มตรวจสิ่งที่เขาสงสัยอยู่

เวลาผ่านไปเพียงไม่..

"??" อันดับแรกคือเขาตรวจว่าเธอเลือดจางไหม ทำไมถึงเป็นลมบ่อย ..ผลที่ได้ก็คือ ค่าเลือดของเธอจางจริงๆ

พอเห็นแล้วว่าเลือดเธอจาง..เขาก็รีบตรวจอีกอย่างที่กำลังสงสัยอยู่

"???" และมันก็เป็นแบบที่คิดไว้ ..คนปกติถ้าตั้งครรภ์แบบยังไม่รู้ตัว อาการพวกนี้ก็จะยังไม่เกิดขึ้น แต่เธอเลือดจาง อาการก็เลยแสดงออกมาให้เห็นเร็วกว่าคนทั่วไป

เซอร์เวย์นึกตำหนิตัวเอง เรื่องเมื่อคืนนี้ที่เธอหงุดหงิดอารมณ์ไม่ปกติคงเป็นเพราะฮอร์โมนที่กำลังเปลี่ยน แถมร่างกายของเธอก็ไม่แข็งแรงมาก

"ผลตรวจเลือดของใครคะคุณหมอ" แพทย์หญิงที่มองอยู่ก็ดูออก ว่าผลตรวจเลือดนี้คือ ของผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ แถมยังเลือดจาง ซึ่งเป็นอันตรายกับการตั้งครรภ์อยู่พอสมควร

"ของภรรยาผมเอง"

"คะ?" ถึงว่านายแพทย์ใหญ่แบบเขาทำไมต้องลงทุนตรวจเลือดคนไข้เอง

ได้ผลตรวจเซอร์เวย์ก็รีบกลับมาที่เดิม ..พอกลับเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มก็ตรงไปเปิดผ้าม่านเช็คดูว่าตอนนี้เธอหลับหรือยัง เห็นว่าเธอหลับอยู่ เขาก็เลยเดินมาเปิดกล้องวงจรปิดดู เพราะอยากจะดูว่าตอนที่เป็นลมมีส่วนไหนกระแทกพื้นไหม รวมถึงอยากจะรู้ด้วยว่าทำไมโทรศัพท์ถึงมาอยู่กับนาตาลีได้

พอเห็นเหตุการณ์ก็สบายใจขึ้น เมื่อเห็นว่าพยาบาลรีบเข้ามารับร่างเธอได้ทัน และโทรศัพท์นั้นเธอเป็นคนยื่นให้กับนาตาลีเอง

แต่ด้วยความอยากรู้ว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นทำไมเธอถึงได้พูดเรื่องค่ารักษา เพราะคนแบบเธอไม่น่าจะมีนิสัยแบบนี้ ชายหนุ่มก็เลยเปิดดูกล้องวงจรปิดย้อนหลัง

หลายชั่วโมงผ่านไป..

"คุณหมอ" ไอยวริญรูดผ้าม่านเปิดออกก็เห็นว่าเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน

"หิวข้าวไหม" ชายหนุ่มรีบเดินเข้ามาหา แล้วถอดสายน้ำเกลือออกให้

"ไม่หิวค่ะ"

"ไม่หิวก็ต้องกิน ที่คุณยังไม่หิวเป็นเพราะได้รับน้ำเกลือเข้าไป แต่กระเพาะของคุณมันยังต้องการอาหารอยู่"

"กินก็ได้ค่ะ" คำพูดและแววตาแบบนี้ถึงเหมือนสามีของเธอหน่อย เมื่อวานนี้แววตาเขาเปลี่ยนไปจนน่าใจหาย

แกร็ก..แอดดด.. ขณะที่เขากำลังพยุงเธอให้ลงจากเตียง ประตูห้องก็ได้เปิดเข้ามาโดยไม่ได้ส่งสัญญาณก่อน

"คุณแม่" หญิงสาวเอ่ยพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่เปิดเข้ามา

"เก็บของย้ายไปอยู่บ้านด้วยกัน"