เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 118

ศศินานั่งทบทวนถึงสิ่งที่นลินีบอกเธอไม่รู้ว่าเธอควรจะรู้สึกยังไง และต้องทำอะไรต่อ เธอคิดทบทวนลำดับเหตุการณ์ที่ผ่านมาซึ่งเป็นสิ่งที่เธอมักทำเสมอคือการลำดับความคิด ติดเป็นนิสัยตั้งแต่ตอนเรียนเรื่องนี้มันเริ่มต้นจากภัทรพลมีความสัมพันธ์กับนลินีและพยามจะปิดบังเธอเขานอกใจเธอไม่ว่าจะเป็นสาเหตุด้านความมึนเมาหรืออะไรก็ตามแต่ แต่เขานอกใจเธอเขามีความลับและปิดบังมันเอาไว้

จนวันที่เธอรู้เรื่อง ด้วยสถานการณ์ในตอนนั้นเธอตัดสินใจแก้ปัญหาโดยการปฏิเสธว่าระหว่างเธอกับเขาเป็นเพียงเพื่อนกัน

เธอเสียใจแต่เธอก็ตัดสินใจให้อภัยเขาและจะช่วยเขาแก้ปัญหาเพื่อฝ่าฟันอุปสรรคที่เกิดขึ้นไปด้วยกัน เมื่อภัทรพลบอกว่าเลือกเธอ เมื่อเขาเลือกที่จะไปจบกับทางนั้นเธอก็พร้อมจะอยู่เคียงข้างเขา

แต่เรื่องกลับตาลปัตรเมื่อผู้ใหญ่ทางฝั่งนั้นมาให้ข่าวว่าเขาจะส่งผู้ใหญ่ไปทาบทามซึ่งเธอมารู้ทีหลังว่ามันเป็นความเข้าใจผิดสุดท้ายภัทรพลต้องหมั้นกับทางนั้นตามสถานการณ์และเส้นทางที่เธอเป็นคนเลือก

เขาหมั้นได้ไม่ถึงเดือนก็ถูกนลินีถอนหมั้นเพราะดันไปครางชื่อเธอตอนที่มีอะไรกับนลินี

“น่าเกลียดที่สุด”

ถ้าเธอเป็นนลินีเธอคงรู้สึกแย่มาก ผู้หญิงคนนั้นต้องข่มความอายขนาดไหนที่มาเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟัง ศศินาเห็นถึงความตั้งใจของนลินีว่าเธอกำลังจะสื่ออะไร นลินีอยากให้เธอให้อภัยภัทรพล และมีความสุขกับความรักโดยที่ไม่มีอะไรต้องติดค้างกับเธออีก

“แล้วฉันควรจะทำยังไง”

ศศินาถามตัวเอง ถ้าเรื่องของภัทรพลกับนลินีเกิดขึ้นเพราะความเมา ถ้ามันเป็นแค่ความผิดพลาดมันก็ไม่ต่างกับเรื่องของเธอกับภัทรพลหรอก ผิดตรงที่ว่าเธอดันทนภัทรพลได้ต่างหาก แต่นลินีทนไม่ได้ ผู้ชายนิสัยแย่ๆพรรค์นั้นยากที่จะหาใครทนเขาได้เหมือนเธอ ที่เธอทนได้เพราะเธอรักเขาก็เพราะแบบนี้ไงศศินา เขาถึงอยู่กับเธอมาตั้งหลายปีจริงๆแล้วเขาไม่ได้รักเธอหรอกมันเป็นแค่ความผิดพลาด เขาแค่เคยชิน มันเป็นแค่ความเมาในคืนอกหัก บังเอิญเธออยู่ตรงนั้น มันก็เลยเป็นเธอก็แค่นั้นเอง เหมือนตัวดีตัวร้ายในหัวจะวิ่งชนกันไปหมด เธอสับสนไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์ตรงนี้ดี ควรจะให้อภัยหรือมูฟออน

“นา นี่นาใช่ไหม”

เธอมองหน้าคนที่เรียกเธอ แล้วส่งยิ้มให้

“อคิน” 

“นี่เราไม่ได้เจอนามานานมากเลยนะ นาสวยขึ้นนะ”

อคินยกกาแฟขึ้นจิบ 

“ขอบคุณนะ หกเจ็ดปีได้แล้วใช่ไหมที่ไม่ได้เจอกันเลย”

ศศินาย้อนความจำ 

"ใช่ ตั้งแต่เรียนจบเลย”

นานมากเลยนะ พนักงานยกขนมมาวางต่อหน้าอคิน

“เราทำงานเป็นวิศวกรขุดเจาะน้ำมันอยู่ที่โอมานแทบจะตลอด ไม่ได้กลับไทยเลยนี่เพิ่งย้ายมาประจำที่นี่”

อคินยิ้มพรางตักขนมเข้าปาก