เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 117

หลังจากที่รอจนบ่ายสองเธอก็เลิกรอเพราะวันนี้ยุ่งมาก เธอเข้าไปอบขนมรอบบ่าย ขณะที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากทำขนมเสร็จพนักงานก็เข้ามาแจ้งว่า

“มีคนมารอพบคุณนาค่ะ”

‘มาแล้วเหรอนึกว่าจะหายไปเลย’

จะมีใครมารอพบเธอถ้าไม่ใช่เขา ศศินาเดินออกมาด้านนอกมองหาภัทรพลแต่ไม่พบ ตาสบประสานกับคนคนหนึ่งที่มานั่งรอเธอ

“พี่นาสวัสดีค่ะ”

นลินีมารอพบเธอ

“น้ำหวานมาพบพี่มีธุระอะไรคะ”

เธอถามอย่างแปลกใจ และคาดเดาธุระของหญิงสาวตรงหน้าไม่ได้นลินีไม่ตอบแต่กวาดตามองทั่วร้าน

“ร้านพี่นาน่ารักดีนะคะ ที่พี่นาหายไป พี่นาไปเรียนที่ฝรั่งเศสมาเหรอคะ”

ศศินาพยักหน้ารับ

“ใช่ค่ะพี่มีความฝันอยากเป็นปาตีซีเย ก็เลยไปเรียนตามที่ตั้งใจ” 

“ไม่ใช่เพราะเรื่องน้ำหวานกับพี่พีทใช่ไหมคะ”

ศศินาเงียบไม่ตอบอะไร เพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีจุดประสงค์ยังไง 

“น้ำหวานรู้เรื่องพี่นากับพี่พีทแล้วค่ะ น้ำหวานก็เลย..อยากจะมาขอโทษพี่นา”

ศศินาเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ 

“เรื่องคืนนั้นที่ภูเก็ต มันเป็นความผิดพลาดค่ะ น้ำหวานไม่รู้มาก่อนว่าพี่พีทกับพี่นาคบกันอยู่ ถ้าน้ำหวานรู้น้ำหวานจะไม่มีทางปล่อยตัวให้พี่พีทแน่ๆ”

นลินีเอ่ยอย่างเสียใจ

“…….”

“พี่พีทในแบบที่น้ำหวานคิด กับพี่พีทตัวจริงไม่เหมือนกันเลยค่ะ”

“……..”

“เขาไม่ใช่ผู้ชายแสนดีในอุดมคติ อย่างที่น้ำหวานเข้าใจ” 

“.........”

ใช่เขาไม่ใช่คนแบบนั้น 

“ยิ่งน้ำหวานรู้เรื่องพี่นากับเขา น้ำหวานยิ่งโกรธ”

“............”

นลินียกกาแฟขึ้นดื่ม แล้วพูดต่อ

“อีกไม่นานน้ำหวานจะแถลงข่าวถอนหมั้นกับพี่พีท แต่พี่นาไม่ต้องเป็นกังวลนะคะ เพื่อเห็นแก่ความเสียสละของพี่นา น้ำหวานรู้ว่าพี่นากลัวจะกระทบกับภาพลักษณ์ของสยามพาณิชย์แล้วก็พี่พีท พี่นาเลยเลือกจบแบบนั้น น้ำหวานจะไม่พูดอะไรที่จะกระทบไปถึงบริษัทแล้วก็พี่พีทค่ะ”

นางเอกสาวถอนใจยาวอีกครั้งหนึ่ง

“………..”

“ผู้ชายคนนั้นไม่มีอะไรดีเลยค่ะ อยู่ด้วยกันน้ำหวานต้องเหนื่อยกับการเก็บเสื้อผ้าเขาลงตระกร้า คอยเช็ดกระจกหลังจากที่เขาแปรงฟันเสร็จ เช็ดชัก โครกที่เลอะคราบฉี่เขา กินเสร็จก็ไม่เคยล้างจาน อาบน้ำเสร็จก็ไม่เคยตากผ้าเช็ดตัว  น้ำหวานเหนื่อยกับเขามากเลยค่ะ”

ศศินาหัวเราะให้กับท่าทางการเล่าใส่อารมณ์ของนลินี ใช่เขาเป็นแบบนั้นจริงๆ ที่เล่ามายังน้อยไป 

“แต่พี่นารู้ไหมคะ ผู้ชายคนนั้นเขารักพี่นานะคะ น้ำหวานดูออก ถ้าพี่นาสงสารผู้ชายไม่ได้เรื่องคนนั้น ก็ช่วยรับเขากลับไปดูแลทีเถอะค่ะ เพราะถ้าไม่ใช่พี่นา คงไม่มีใครทนเขาได้”

นลินีส่งรอยยิ้มจริงใจให้ศศินา แล้วก็เดินจากไป 

นลินีเดินออกมาจากร้านและบอกกับตัวเองว่า เธอไม่ได้ทำเพื่อผู้ชายสารเลวคนนั้น แต่เธอทำเพื่อลดความรู้สึกผิดในใจที่เคยเป็นสาเหตุที่ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งต้องเสียใจ 

และเพื่อให้ผู้หญิงดีดีคนหนึ่งได้สมหวังในความรัก เธอได้แต่หวังว่าผู้ชายคนนั้นจะสำนึกกับสิ่งที่เกิดขึ้น และหวังว่าเธอจะมีโอกาสได้เจอผู้ชายในอุดมคติของเธอเข้าสักวัน