เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 117

หลังจากที่รอจนบ่ายสองเธอก็เลิกรอเพราะวันนี้ยุ่งมาก เธอเข้าไปอบขนมรอบบ่าย ขณะที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากทำขนมเสร็จพนักงานก็เข้ามาแจ้งว่า

“มีคนมารอพบคุณนาค่ะ”

‘มาแล้วเหรอนึกว่าจะหายไปเลย’

จะมีใครมารอพบเธอถ้าไม่ใช่เขา ศศินาเดินออกมาด้านนอกมองหาภัทรพลแต่ไม่พบ ตาสบประสานกับคนคนหนึ่งที่มานั่งรอเธอ

“พี่นาสวัสดีค่ะ”

นลินีมารอพบเธอ

“น้ำหวานมาพบพี่มีธุระอะไรคะ”

เธอถามอย่างแปลกใจ และคาดเดาธุระของหญิงสาวตรงหน้าไม่ได้นลินีไม่ตอบแต่กวาดตามองทั่วร้าน

“ร้านพี่นาน่ารักดีนะคะ ที่พี่นาหายไป พี่นาไปเรียนที่ฝรั่งเศสมาเหรอคะ”

ศศินาพยักหน้ารับ

“ใช่ค่ะพี่มีความฝันอยากเป็นปาตีซีเย ก็เลยไปเรียนตามที่ตั้งใจ” 

“ไม่ใช่เพราะเรื่องน้ำหวานกับพี่พีทใช่ไหมคะ”

ศศินาเงียบไม่ตอบอะไร เพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีจุดประสงค์ยังไง 

“น้ำหวานรู้เรื่องพี่นากับพี่พีทแล้วค่ะ น้ำหวานก็เลย..อยากจะมาขอโทษพี่นา”

ศศินาเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ 

“เรื่องคืนนั้นที่ภูเก็ต มันเป็นความผิดพลาดค่ะ น้ำหวานไม่รู้มาก่อนว่าพี่พีทกับพี่นาคบกันอยู่ ถ้าน้ำหวานรู้น้ำหวานจะไม่มีทางปล่อยตัวให้พี่พีทแน่ๆ”

นลินีเอ่ยอย่างเสียใจ

“…….”

“พี่พีทในแบบที่น้ำหวานคิด กับพี่พีทตัวจริงไม่เหมือนกันเลยค่ะ”

“……..”

“เขาไม่ใช่ผู้ชายแสนดีในอุดมคติ อย่างที่น้ำหวานเข้าใจ” 

“.........”

ใช่เขาไม่ใช่คนแบบนั้น 

“ยิ่งน้ำหวานรู้เรื่องพี่นากับเขา น้ำหวานยิ่งโกรธ”