เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 128

“นาที่รักกลับไปนอนบ้านเราเถอะนะ”

น้ำเสียงออดอ้อนของภัทรพล ไม่ได้ทำให้ศศินาใจอ่อนเลยแม้แต่น้อย เขาอยากจะบ้า อุตสาห์คิดว่าง้อเมียได้แล้ว และวาดฝันว่าหลังจากนี้จะได้เมียรักกลับไปนอนกอดทุกคืน แต่นี่คืออะไรฝันสลายในทันทีเมื่อได้ยินเธอบอกเขาว่า

“ไม่ได้พีท ตอนนี้คนในสังคมรับรู้ว่าพีทคือคู่หมั้นของน้ำหวาน นาไม่ยอมเป็นชู้กับใครหรอกนะ เอาไว้น้ำหวานประกาศถอนหมั้นเมื่อไหร่เราค่อยขยับความสัมพันธ์”

“แต่ที่รักเมื่อกี้เราอึ๊บกันแล้วนะ เราคืนดีกันแล้ว”

เสียบกันมาแล้ว ดุเดือดเร่าร้อนด้วย และเขาก็ยังกินไม่อิ่มอยากกินเธอต่อ อุตสาห์ยอมให้เธอมาปิดร้านเพราะคิดว่าเดี๋ยวค่อยกลับมาต่อถึงเช้า แต่ถูกปฏิเสธแบบนี้ฝันสลาย ศศินาใจร้ายมากที่ปล่อยให้เขาฝันค้างช่างไม่สงสารไอ้บิ๊กพีทมันบ้างเลยว่ามันคิดถึงเธอแค่ไหน

“อันนั้นมันเหตุสุดวิสัย แล้วนาก็ยังอยากให้พีทจีบนาอยู่ พีทไม่เคยจีบนาเป็นแฟนเลย พีทต้องจีบนาต่อ นะคะ นาอยากมีเรื่องราวไว้เล่าให้ลูกเราฟัง ถ้าลูกถามนาว่าพ่อจีบแม่ยังไง เดี๋ยวนาจะไม่มีอะไรเล่าให้ลูกเราฟังนะ พีทไม่สงสารลูกเหรอ”

ลูกเรางั้นเหรอ แค่คิดว่าจะมีเด็กสักคนที่หน้าตาเหมือนเขากับศศินาความรู้สึกในใจก็เต็มตื้นไปหมด ก็ได้เพื่อเห็นแก่ลูกที่จะเกิดมาหรอกนะ เดี๋ยวจะไม่มีเรื่องเล่าให้ลูกฟังว่าพ่อจีบแม่ยังไงเขายอมก็ได้

“ก็ได้ นาจีบพีทต่อก็ได้ แต่จีบไปอึ๊บไปด้วยไม่ได้เหรอที่รัก”

เขายังต่อรองเผื่อมีหวัง

“ไม่ได้ค่ะ อดทนหน่อยนะคะ ทนมาได้ตั้งนานแล้ว”

“งั้นพีทขอนอนที่นี่ได้ไหม”

เขาหมายถึงห้องของเธอ ไม่ไปห้องโน้นเขาขอมานอนห้องนี้ด้วยก็ยังดี