เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 17

ทางฝั่งของภัทรพล ก็ตั้งใจทำงานตามคำสั่งของเมียอย่างเคร่งครัด เมื่อเลิกกองในวันแรก ชายหนุ่มก็พาทีมงานไปทานอาหารทะเลในห้องอาหารของโรงแรม บรรยากาศในการทานอาหารเป็นไปอย่างสดชื่น และเป็นกันเอง อาหารอร่อย บรรยากาศดีบทสนทนาก็เป็นไปอย่างสนุกสนาน

“คุณพีทไม่ชอบทานกุ้งเหรอคะ”

โอเล่ ช่างแต่งหน้าส่วนตัวของดาราสาวเอ่ยถาม เพราะเห็นชายหนุ่มตักทานแต่อย่างอื่นแต่ไม่ยอมทานกุ้งเลย แต่กลับเหลือบตามองเป็นระยะ

“ชอบมากครับ แต่ตลกไหม ชอบทานกุ้งแต่ผมแกะกุ้งไม่เป็น”

ทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบก็มีเสียงกรี๊ดเล็กน้อยออกมาจากช่างแต่งหน้าที่สถานะเป็นชายแต่หัวใจเป็นหญิง

“นี่จะบอกว่า ปกติมีคนแกะให้ตลอดใช่ไหมค๊า มาค่า เดี๋ยวโอเล่แกะให้”

สิ้นเสียงของช่างแต่งหน้าสาวก็เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดจากคนอื่นได้พอสมควร ก็ใช่น่ะสิ ปกติศศินาแกะให้เขาตลอด เป็นอย่างนี้มานานเป็นสิบปี ตั้งแต่เป็นเพื่อนกัน จนเขาเสียนิสัยแกะกุ้งเองไม่เป็นแล้ว ทั้งที่ชอบมาก เลยได้แต่นั่งมองตาละห้อย แล้วตักทอดมันกุ้งเข้าปากแทน โอเล่แกะกุ้งมาวางบนจานชายหนุ่มสามสี่ตัว ชายหนุ่มเอ่ยขอบคุณเบาๆ ด้วยความขัดเขิน

‘คิดถึงเมีย’

ชายหนุ่มคิดในใจ

‘นี่ถ้านามาด้วยคงได้กินกุ้งเต็มที่’

ชายหนุ่มนั่งละเลียดกุ้งสี่ตัวที่รับมาอย่างเอร็ดอร่อย แต่พอหมดก็ไม่กล้าขอให้แกะเพิ่มอีก คิดถึงศศินาเสียดายที่ไม่ได้มาด้วย เลยขาดคนแกะกุ้งส่วนตัว แต่ทันใดนั้น จานกุ้งที่ถูกแกะแล้วกว่าสิบตัวก็วางลงต่อหน้าเขา

“น้ำหวานแกะมาให้ค่ะ คิดว่าพี่พีทน่าจะไม่อิ่ม เห็นกินท่าทางอร่อย”

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปลูบท้ายทอยอย่างเขินๆ

“ขอบคุณมากครับ น้ำหวานทานยังครับ แกะมาให้พี่ตั้งเยอะ”

ชายหนุ่มมองกุ้งจำนวนมากในจาน แล้วเอ่ยถามหญิงสาว

“น้ำหวานไม่ชอบทานกุ้งค่ะ พี่พีท แต่คุณพ่อน้ำหวานชอบทานกุ้งมาก แต่กลับแกะกุ้งไม่เป็นเหมือนพี่พีทเลยค่ะ เวลามีจานกุ้งขึ้นโต๊ะ คุณแม่จะแกะมาเรียบร้อยพร้อมทานแบบนี้ น้ำหวานเลยได้ช่วยคุณแม่แกะให้คุณพ่อมาตั้งแต่เด็ก เลยเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องการแกะกุ้งไปแล้วค่ะ”

หญิงสาวเอ่ยด้วยประกายตาสดใส เมื่อเอ่ยถึงครอบครัว